Η εργασία διερευνά τη διδασκαλία της έννοιας της απόλυτης τιμής με στόχο την καταγραφή συχνών παρανοήσεων, την αξιολόγηση διδακτικών στρατηγικών και την πρόταση στοχευμένων παρεμβάσεων, ειδικά για μαθητές με μαθησιακές δυσκολίες. Βασίζεται σε συστηματική βιβλιογραφική ανασκόπηση και θεματική σύνθεση ευρημάτων.

Κεντρικά ευρήματα: οι μαθητικές δυσκολίες επικεντρώνονται στη μετάβαση από αριθμητική σε αλγεβρική χρήση και στην παρερμηνεία της τμηματικής φύσης της |x| (συχνή η «αφαίρεση πρόσημου» ως εσφαλμένος κανόνας). Η χαρτογράφηση λαθών απαιτεί καταγραφή συλλογιστικών οδών και όχι μόνο έλεγχο αποτελεσμάτων.

Θεωρητικό υπόβαθρο: η μελέτη συνδυάζει προσεγγίσεις πολλαπλών αναπαραστάσεων, ontosemiotic ανάλυση της έννοιας και θεωρίες για διαδικασία–αντικείμενο, ώστε να εξηγήσει γιατί ισοδύναμοι μαθηματικοί ορισμοί έχουν διαφορετική διδακτική αποτελεσματικότητα. Η εργασία εξετάζει επίσης την ιστορική εξέλιξη της έννοιας της απόλυτης τιμής και τον ρόλο αυτής της εξέλιξης στην εμφάνιση συγκεκριμένων μαθητικών εμποδίων.

Διδακτικές προτάσεις: εφαρμογή CRA (concrete–representational–abstract), ενσωμάτωση δυναμικών εργαλείων (GeoGebra, PhET, Desmos) μέσα σε προσχεδιασμένα σενάρια, χρήση πινάκων περιπτώσεων για συστηματικό έλεγχο λύσεων και σχεδιασμός diagnostic formative tasks για άμεση ανατροφοδότηση και ομαδοποίηση remediation. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στη διαφοροποίηση για μαθητές με Μ.Δ. (προεπιλεγμένα σενάρια, απτά υλικά, σύντομες στοχευμένες επαναλήψεις).

Συμπέρασμα: η μετατόπιση από μηχανιστική διδασκαλία σε εννοιολογικά στηριγμένη πρακτική, υποστηριζόμενη από πολλαπλές αναπαραστάσεις και συστηματική διάγνωση λαθών, μειώνει τις παρανοήσεις και ενισχύει τη μαθησιακή επίδοση στην απόλυτη τιμή. Προτείνονται πιλοτικές παρεμβάσεις και αξιολόγηση της αποτελεσματικότητάς τους με μετρήσιμους δείκτες.

This thesis investigates the teaching of the absolute value concept with the aims of mapping common student misconceptions, evaluating instructional strategies, and proposing targeted interventions—especially for students with learning difficulties. The study is based on a systematic literature review and a thematic synthesis of empirical and theoretical sources.

Key findings identify two principal difficulty clusters: (1) the transition from arithmetic procedures to algebraic use and (2) misinterpretation of the piecewise nature of |x| (commonly reduced to the erroneous rule “remove the sign”). Mapping errors requires tracing students’ reasoning paths rather than relying solely on correctness of answers.

Theoretical framing combines multiple-representations approaches, ontosemiotic analyses, and process–object perspectives to explain why formally equivalent definitions differ in didactic effectiveness. The study also examines the historical development of the absolute value concept and how that evolution contributes to specific student obstacles.

Pedagogical recommendations include the Concrete–Representational–Abstract (CRA) sequence, integration of dynamic tools (GeoGebra, PhET, Desmos) within scripted discovery tasks, use of case tables for systematic case-work and solution checking, and diagnostic formative tasks for rapid feedback and remediation. Special emphasis is placed on differentiation for students with learning difficulties via scaffolded tasks, tactile materials, and brief targeted remediation sessions.

Conclusion: shifting instruction from procedural rule-following to conceptually grounded practice, supported by multiple representations and systematic diagnostic cycles, reduces misconceptions and improves learning outcomes. Pilot interventions and empirical evaluation with measurable indicators are recommended.