Η συνάρτηση αποτελεί  μια θεμελιώδη έννοια των μαθηματικών που περιγράφει τη σχέση μεταξύ δύο μεταβλητών, όπου κάθε τιμή της πρώτης (ανεξάρτητης μεταβλητής) αντιστοιχίζεται σε μία μόνο τιμή της δεύτερης (εξαρτημένης μεταβλητής). Η κατανόηση των συναρτήσεων αποτελεί κλειδί για τη μαθηματική σκέψη, την επίλυση προβλημάτων και την εφαρμογή των μαθηματικών σε επιστήμες και καθημερινές καταστάσεις.  Συχνά, η κατανόησή της από τους μαθητές των τάξεων του γυμνασίου και λυκείου παρουσιάζει δυσκολίες. Έρευνες και η καθημερινή εμπειρία των εκπαιδευτικών στην τάξη επιβεβαιώνουν το γεγονός αυτό.Η συγκεκριμένη εργασία μελετά τη διδασκαλία της έννοιας της συνάρτησης στο Λύκειο, εστιάζοντας κυρίως σε τρία σημεία, τις διδακτικές πρακτικές που εφαρμόζουν οι μαθηματικοί για τη διδασκαλία της συνάρτησης, τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι μαθητές/τριες κατά την κατανόηση της συνάρτησης, καθώς και στην αποτελεσματικότητα των μεθόδων που χρησιμοποιούνται στην τάξη. Η εργασία  καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η διδασκαλία της συνάρτησης στο Λύκειο απαιτεί πολυτροπικές προσεγγίσεις, καθώς οι εκπαιδευτικοί αξιοποιούν συνδυαστικά γραφικές παραστάσεις, αλγεβρικούς τύπους και λεκτικές περιγραφές για να ενισχύσουν την κατανόηση της έννοιας. Παρά τις προσπάθειες αυτές, διαπιστώνονται σημαντικές δυσκολίες σε βασικές πτυχές της έννοιας, όπως το πεδίο ορισμού, το πεδίο τιμών και η μεταφορά ανάμεσα σε διαφορετικές μορφές αναπαράστασης. Οι μαθητές, ωστόσο, ανταποκρίνονται θετικά όταν η διδασκαλία είναι επεξηγηματική, συμμετοχική και συνδέεται με πρακτικά παραδείγματα.