Η παρούσα μεταπτυχιακή εργασία με τίτλο «Νευροαισθητική, Αισθητική Εμπειρία και Αρχιτεκτονική: Εξερευνώντας την Αντίληψη του Ωραίου στο Σχεδιασμό του Χώρου» μελετά πώς διαμορφώνεται η αισθητική εμπειρία στον αρχιτεκτονικό χώρο μέσω της αλληλεπίδρασης νευροβιολογικών, ενσώματων και πολιτισμικών μηχανισμών. Το κύριο ερευνητικό ερώτημα εστιάζει στον τρόπο με τον οποίο αυτές οι διεργασίες διαμορφώνουν το υπόβαθρο της χωρικής αντίληψης και καθορίζουν τη συμπεριφορά και την ψυχολογική ευεξία του ανθρώπου.

Η εργασία δομείται σε πέντε κεφάλαια, οργανωμένα γύρω από τρία βασικά θεματικά πεδία. Το πρώτο κεφάλαιο εξετάζει τη νευροαισθητική διάσταση της αισθητικής εμπειρίας, αναλύοντας εγκεφαλικούς μηχανισμούς όπως η ενσώματη προσομοίωση, η οπτική επεξεργασία και η λειτουργία του υποδεκτικού πεδίου. Το δεύτερο κεφάλαιο επικεντρώνεται στη φαινομενολογική, ενσώματη και πολιτισμική εμπειρία του χώρου, αναδεικνύοντας τη σημασία της συναισθηματικής απήχησης και της πολιτισμικής μνήμης. Το τρίτο κεφάλαιο αποτελεί εφαρμογή των θεωρητικών αξόνων μέσω της ανάλυσης του έργου του Δημήτρη Πικιώνη στον λόφο Φιλοπάππου, εστιάζοντας στη χωρική εμπειρία ως πεδίο ενόρασης, αισθητηριακής και πολιτισμικής ενεργοποίησης. Το τέταρτο κεφάλαιο επιχειρεί τη θεωρητική σύνθεση των ευρημάτων, ενώ το πέμπτο κεφάλαιο παρουσιάζει τα τελικά συμπεράσματα και τις προοπτικές της έρευνας.

Η μεθοδολογία της μελέτης βασίζεται σε θεωρητική σύνθεση και κριτική ανάλυση βιβλιογραφίας, καθώς και σε μελέτη περίπτωσης. Τα κύρια συμπεράσματα υπογραμμίζουν ότι η αρχιτεκτονική αισθητική εμπειρία δεν προκύπτει από μεμονωμένες παραμέτρους, αλλά αποτελεί προϊόν σύνθετης αλληλεπίδρασης εγκεφαλικών λειτουργιών, σωματικής εμπλοκής και πολιτισμικής νοηματοδότησης, γεγονός που αναδεικνύει τον πολυαισθητηριακό και νοηματικό χαρακτήρα της αρχιτεκτονικής πράξης.

This master's thesis, entitled "Neuroaesthetics, Aesthetic Experience, and Architecture: Exploring the Perception of Beauty in Spatial Design" examines how aesthetic experience is shaped in architectural space through the interaction of neurobiological, embodied, and cultural mechanisms. The main research question focuses on how these processes shape the background of spatial perception and determine human behavior and psychological well-being.

The thesis is structured in five chapters, organized around three main thematic areas. The first chapter examines the neuroaesthetic dimension of aesthetic experience, analyzing brain mechanisms such as embodied simulation, visual processing, and the function of the receptive field. The second chapter focuses on the phenomenological, embodied, and cultural experience of space, highlighting the importance of emotional resonance and cultural memory. The third chapter applies the theoretical axes through an analysis of Dimitris Pikionis' work on Filopappou Hill, focusing on spatial experience as a field of vision, sensory and cultural activation. The fourth chapter attempts a theoretical synthesis of the findings, while the fifth chapter presents the final conclusions and prospects of the research.

The methodology of the study is based on theoretical synthesis and critical analysis of the literature, as well as a case study. The main conclusions emphasize that the architectural aesthetic experience does not result from individual parameters, but is the product of a complex interaction of brain functions, physical engagement, and cultural meaning-making, highlighting the multisensory and meaningful nature of architectural practice.