Η Διαφοροποιημένη Διδασκαλία έχει αποδειχθεί ως μια από τις πιο κατάλληλες προσεγγίσεις για τη διαχείριση κάθε είδους ετερότητας μέσα στην τάξη ενώ διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην επίτευξη της συμπερίληψης[1]. Η Διαφοροποιημένη Διδασκαλία εφαρμόζεται σε όλα τα γνωστικά αντικείμενα και αποφέρει πλήθος οφελών τόσο για τους/τις μαθητές/τριες όσο και για τους/τις εκπαιδευτικούς. Στην Ελλάδα, το νέο Αναλυτικό Πρόγραμμα Σπουδών προτείνει τη χρήση της μεταξύ άλλων μαθημάτων και στα Γλωσσικά μαθήματα. Ωστόσο, δεν υπάρχουν πολλές έρευνες για την εφαρμογή της Διαφοροποιημένης Γλωσσικής Διδασκαλίας. Η παρούσα έρευνα είχε ως στόχο να παρουσιάσει τις απόψεις και τις εμπειρίες των εκπαιδευτικών δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης αναφορικά με την εννοιολόγηση του όρου «Διαφοροποιημένη Διδασκαλία», τη διερεύνηση των εμποδίων και προκλήσεων που προκύπτουν από την αξιοποίησή της στα γλωσσικά μαθήματα, τη διερεύνηση των στρατηγικών που θεωρούνται αποτελεσματικές και  τις δυνατότητες άρσης των εμποδίων για την εφαρμογή της. Το δείγμα της έρευνα αποτέλεσαν 15 εκπαιδευτικοί, φιλόλογοι που διδάσκουν σε ελληνικά σχολεία. Η έρευνα ακολούθησε την ποιοτική προσέγγιση. Η συλλογή των δεδομένων έγινε μέσω ημιδομημένων συνεντεύξεων. Η ανάλυσή τους έδειξε πως οι εκπαιδευτικοί έχουν γνώσεις και εννοιολογούν τη Διαφοροποιημένη Διδασκαλία με βάση τη σύγχρονη βιβλιογραφία. Επίσης, κρίνουν απαραίτητη την εφαρμογή τους και αναφέρουν ως βασικούς ανασταλτικούς παράγοντες την υπέρογκη ύλη, την έλλειψη επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών, τον μεγάλο αριθμό μαθητών/τριών ανά τμήμα, τα αναλυτικά προγράμματα σπουδών που δεν παρέχουν στους/στις εκπαιδευτικούς ευελιξία και οι ελλείψεις σε υλικοτεχνική υποδομές. Ως αποτελεσματικές στρατητικές αναφέρονται η ομαδοσυνεργατική διδασκαλία, η δημιουργική γραφή, το παιχνίδι ρόλων, η πολυτροπικότητα και η χρήση τεχνικών στα γλωσσικά μαθήματα που ενσωματώνουν τη καθημερινότητα των μαθητών/τριών. Τέλος, οι εκπαιδευτικοί υποστήριξαν πως για την άρση των εμποδίων για την εφαρμογή της Διαφοροποιημένης Γλωσσικής Διδασκαλίας καθοριστικό ρόλο διαδραματίζουν αφενός το Υπουργείο που μπορεί να κάνει αλλαγές στα Αναλυτικά Προγράμματα και στα σχολικά εγχειρίδια παρέχοντας ευελιξία στους/στις εκπαιδευτικούς και αφετέρου η επιμόρφωση των εκπαιδευτικών με έμφαση στην πρακτική εφαρμογή της.

[1] Ο όρος «συμπερίληψη» συνιστά έναν όρο ομπρέλα που λαμβάνει πολλές και διαφορετικές ερμηνείες ανάλογα με τα πλαίσια μέσα στα οποία αναφέρεται και χρησιμοποιείται (Cole, 2005, p. 288). Σύμφωνα με την UNESCO (1994, p. 6), η συμπερίληψη γίνεται αντιληπτή ως η προσαρμογή του σχολικού εκπαιδευτικού συστήματος στις ανάγκες του παιδιού και όχι ως η προσαρμογή του παιδιού στις ανάγκες του εκπαιδευτικού συστήματος. Επομένως, η συμπερίληψη αναφέρεται στις διαδικασίες εκείνες που απαιτούνται για την επίτευξη ισότιμης πρόσβασης στην εκπαίδευσης μέσω του εντοπισμού και της άρσης των εμποδίων στη συμμετοχή και στη μάθηση (Chong&Graham, 2017, p. 599).

Differentiated teaching has proven to be one of the most appropriate approaches for managing all kinds of diversity in the classroom while playing an important role in achieving inclusion. Differentiated Teaching is applied in all subjects and brings numerous benefits for both students and teachers. In Greece, the new Curriculum proposes its use in the context of Language courses. However, there is not much research on the implementation of Differentiated Language Teaching. The present research aimed to present the views and experiences of secondary education teachers regarding the conceptualization of the term “differentiated teaching”, the investigation of the obstacles and challenges that arise from its use in language courses, the investigation of the strategies that are considered effective and the possibilities of removing the obstacles to its implementation. The research sample consisted of 15 teachers, philologists who teach in Greek schools. The research followed the qualitative approach. Data collection was done through semi-structured interviews. Their analysis showed that teachers have knowledge and conceptualize Differentiated Teaching based on modern bibliography. They also consider their implementation necessary and cite as main inhibiting factors the excessive material, the lack of training for teachers, the large number of students per department, the detailed curricula that do not provide teachers with flexibility and the deficiencies in logistical infrastructure. Effective strategies include collaborative teaching, creative writing, role-playing, multimodality and the use of techniques in language lessons that integrate students' everyday life. Finally, teachers argued that in removing obstacles to the implementation of Differentiated Language Teaching, a decisive role is played by the Ministry, which can make changes to the Curriculum and textbooks, providing flexibility to teachers, and by teacher training with an emphasis on its practical application.