Η επικοινωνία διαδραματίζει αποφασιστικό ρόλο στην επίτευξη της διαπροσωπικής σχέσης μεταξύ ιατρού και ασθενούς και καθορίζει την έκβαση της θεραπείας και την πορεία της υγείας του ασθενούς. Τόσο η άσκηση των ιατρικών όσο και των νοσηλευτικών πράξεων στηρίζεται στην ορθή επικοινωνία, η οποία αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο για την παροχή αποτελεσματικής υγειονομικής περίθαλψης. Η χορήγηση ποιοτικών υπηρεσιών υγείας είναι άμεσα συνυφασμένη με την αποτελεσματική επικοινωνία και την εφαρμογή λεκτικών δεξιοτήτων από τους επαγγελματίες υγείας.
Ο σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η διερεύνηση του ρόλου των σχέσεων επικοινωνίας μεταξύ επαγγελματιών υγείας , ασθενών και οικογένειας. Η αντίληψη για την αξία της επικοινωνίας από την πλευρά των επαγγελματιών υγείας, των ασθενών και της οικογένειας τους εμφανίζει διαβαθμίσεις, γι’ αυτό και η παρούσα εργασία αποσκοπεί στην ποσοτική καταγραφή και αξιολόγηση των απόψεων της κάθε ομάδας, με απώτερο στόχο τη βελτίωση των παρεχόμενων υγειονομικών υπηρεσιών και την επίτευξη αποτελεσματικότητας στη θεραπεία των διαφόρων νοσημάτων. Η διερεύνηση του χάσματος επικοινωνίας μεταξύ ιατρών και ασθενών αποτελεί θέμα μέγιστης σημασίας για την επίτευξη του βέλτιστου θεραπευτικού αποτελέσματος.
Το υλικό που χρησιμοποιήθηκε προέρχεται από την συμπλήρωση ενός ανώνυμου ερωτηματολογίου δεκαεπτά κλειστών ερωτήσεων, το οποίο δόθηκε σε πενήντα ασθενείς, σε πενήντα μέλη του οικογενειακού τους περιβάλλοντος, σε δεκαοκτώ ιατρούς και πενήντα νοσηλευτές στα πλαίσια καθημερινής λειτουργίας ενός νοσηλευτικού ιδρύματος της χώρας, του Νοτιοδυτικού τμήματος της Αττικής. Δεδομένου ότι το δείγμα των ιατρών του Nοσοκομείου δεν επαρκούσε δόθηκαν τριάντα δυο ανώνυμα ερωτηματολόγια σε ιατρούς ιδιωτικών ιατρείων, προκειμένου να συμπληρωθούν πενήντα δείγματα. Στη συνέχεια ακολούθησε στατιστική ανάλυση και σύγκριση των απόψεων των ερωτηματολογίων των τεσσάρων ομάδων μεταξύ τους. Επιπροσθέτως, ακολούθησε και δεύτερη περιγραφική στατιστική ανάλυση, η οποία περιλάμβανε δυο ενοποιημένες ομάδες, την ομάδα των ιατρών-νοσηλευτών και την ομάδα των ασθενών-συγγενών. Το συνολικό δείγμα ήταν διακόσια άτομα, με υπεροχή γυναικών ηλικίας τριάντα πέντε έως σαράντα εννιά ετών.
Από τα αποτελέσματα της έρευνας προέκυψε ότι υπάρχουν ομοιότητες αλλά και στατιστικά σημαντικές διαφορές στις αντιλήψεις των διαφόρων ομάδων. Οι επαγγελματίες υγείας δίνουν μεγαλύτερη βάση στην παροχή υγειονομικής φροντίδας και λιγότερο στην επικοινωνία. Αντιθέτως, οι ασθενείς και οι συγγενείς τους δίνουν μεγαλύτερη αξία στην επικοινωνία και τη συναισθηματική προσέγγιση του ασθενούς έναντι της γνώσης και της τυπικής παροχής υγειονομικής φροντίδας. Τόσο οι ασθενείς όσο και οι συγγενείς φαίνεται σε μεγάλο ποσοστό να αγνοούν την επίδραση του τρόπου ζωής των ασθενών στην πορεία της ασθένειας.
Communication plays a decisive role in achieving the interpersonal relationship between doctor and patient and determines the outcome of treatment and the course of the patient’s health. Both the practice of medical and nursing practices is based on proper communication, which is the cornerstone for the provision of effective healthcare. The provision of quality health services is directly linked to effective communication and the application of verbal skills by health professionals.
The purpose of this paper is to investigate the role of communication relationships among health professionals, patients and family. The perception of the value of communication from the perspective of health professionals, patients and their families show gradations. This paper aims to quantitatively record and evaluate the views of each group, with the goal of improving the health services provided and achieving effectiveness in the treatment of various diseases. The investigation of the communication gap between doctors and patients is a matter of utmost importance for achieving the best therapeutic outcome.
The material used comes from the completion of an anonymous questionnaire of seventeen closed questions, which was given to fifty patients, fifty members of their family environment, eighteen doctors and fifty nurses in the context of the daily operation of a hospital institution in the country southwest of Attica. Since the sample of doctors from the Hospital wasn’t sufficient, thirty-two anonymous questionnaires were given to doctors from private practices, to complete fifty samples. This was followed by a statistical analysis and comparison of the opinions of the questionnaires of the four groups among themselves. In addition, descriptive statistical analysis followed, which included two consolidated groups, the group of doctors-nurses and the group patients-relatives. The total sample was two hundred people, with predominance of women, aged thirty-five to forty-nine years.
The results of the research showed that there are similarities but also statistically significant differences in the perception of the various groups. Health professionals place greater emphasis on the provision of health care and less on communication. On the contrary, patients and their relatives place greater value on communication and the emotional approach to the patient over knowledge and the formal provision of health care. Both patients and relatives seem to be largely unaware of the impact of the patient’s life on the disease.
