Η παρούσα διπλωματική εργασία διερευνά τον ρόλο του Διάχυτου Υπολογισμού και του Διαδικτύου των Πραγμάτων (IoT) στην εκπαίδευση, με έμφαση στην ανάπτυξη προγραμματιστικών λύσεων με μικροελεγκτές και αισθητήρες μέσω της πλατφόρμας Arduino. Αρχικά παρουσιάζεται το θεωρητικό πλαίσιο του IoT και του διάχυτου υπολογισμού, τα πλεονεκτήματα και τις προκλήσεις που προκύπτουν στην ενσωμάτωσή τους στη διδακτική πράξη, καθώς και οι προοπτικές βελτίωσης και οι ηθικές διαστάσεις της αξιοποίησής τους. Στο πρακτικό μέρος, αναπτύσσονται τέσσερα διαβαθμισμένα εκπαιδευτικά σενάρια, τα οποία περιλαμβάνουν τον ανιχνευτή τροφίμων, το σύστημα φωτεινού σηματοδότη, το αυτόματο σύστημα φωτισμού νυκτός και τη μέτρηση θερμοκρασίας-υγρασίας, αξιοποιώντας σταδιακά αυξανόμενη πολυπλοκότητα στον σχεδιασμό κυκλωμάτων και στον προγραμματισμό. Μέσω αυτών των σεναρίων αποδεικνύεται η δυνατότητα εμπλουτισμού της τεχνολογικής εκπαίδευσης με βιωματικές, συμμετοχικές και συμπεριληπτικές πρακτικές. Τα συμπεράσματα της εργασίας αναδεικνύουν τη δυναμική της χρήσης του Arduino στην εκπαιδευτική διαδικασία, ενώ προτείνονται τρόποι περαιτέρω βελτίωσης και επεκτασιμότητας των εκπαιδευτικών εφαρμογών στο σύγχρονο σχολείο.

This thesis investigates the role of Ubiquitous Computing and the Internet of Things (IoT) in education, with an emphasis on the development of programming solutions using microcontrollers and sensors through the Arduino platform. Initially, the theoretical framework of IoT and ubiquitous computing is presented, alongside the advantages and challenges that arise from their integration into educational practice, as well as prospects for improvement and the ethical dimensions of their utilization. The practical part of the study develops four differentiated educational scenarios, including a food detector, a traffic light system, an automatic night lighting system, and a temperature-humidity measurement system, employing progressively increasing complexity in circuit design and programming. Through these scenarios, the potential for enriching technological education with experiential, participatory, and inclusive practices is demonstrated. The conclusions of the thesis highlight the dynamic potential of Arduino usage in the educational process, while proposing ways to further improve and expand educational applications within the modern school environment.