Η ραγδαία εξέλιξη της τεχνολογίας και οι κοινωνικές μεταβολές των τελευταίων ετών, ιδίως μετά την πανδημία COVID-19, ανέδειξαν την εξ αποστάσεως εκπαίδευση ως βασικό πυλώνα της σύγχρονης εκπαιδευτικής διαδικασίας. Στο πλαίσιο αυτό, η παρούσα διπλωματική εργασία εστιάζει στη διερεύνηση της ενσωμάτωσης της τεχνητής νοημοσύνης (ΤΝ) και των κοινωνικών δικτύων, ως δύο σύγχρονων και αλληλοσυμπληρούμενων τεχνολογικών εργαλείων, για την ενίσχυση της ποιότητας και της αποτελεσματικότητας της εξ αποστάσεως μάθησης.

Η εργασία αναλύει θεωρητικά και εμπειρικά το πώς η ΤΝ μπορεί να συμβάλλει στην εξατομίκευση του μαθησιακού περιεχομένου, μέσω δυναμικής προσαρμογής στις ανάγκες των μαθητών, αλλά και πώς τα κοινωνικά δίκτυα, όπως το Facebook, μπορούν να λειτουργήσουν ως πλατφόρμες μάθησης, συνεργασίας και δημιουργίας κοινοτήτων πρακτικής. Παρουσιάζονται εφαρμογές και καλές πρακτικές, αλλά και οι προκλήσεις που εγείρονται σε επίπεδο ηθικής, τεχνολογικής επάρκειας και δεοντολογίας.

Σε ερευνητικό επίπεδο, η εργασία υιοθετεί ποιοτική μεθοδολογία, αξιοποιώντας συνεντεύξεις ανοικτού τύπου με γονείς μαθητών πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, οι οποίοι χρησιμοποιούν κοινωνικά δίκτυα για την υποστήριξη των παιδιών τους. Μέσω θεματικής ανάλυσης, αναδύονται κρίσιμα ζητήματα όπως η χρησιμότητα της τεχνητής νοημοσύνης στην εκπαιδευτική διαδικασία, η σημασία της γονεϊκής συμμετοχής, η δυναμική των κοινοτήτων μάθησης και ο επαναπροσδιορισμός του ρόλου του εκπαιδευτικού στο νέο ψηφιακό περιβάλλον.

Η εργασία επισημαίνει την ανάγκη για σύζευξη τεχνολογικής και παιδαγωγικής προσέγγισης, τονίζοντας ότι η τεχνολογία από μόνη της δεν αποτελεί πανάκεια, αλλά εργαλείο που απαιτεί στρατηγική ένταξη. Προτείνει την ανάπτυξη ψηφιακών περιβαλλόντων μάθησης που συνδυάζουν εργαλεία ΤΝ και κοινωνικής δικτύωσης, τα οποία να ενισχύουν τη συνεργατικότητα, την αυτορρύθμιση και την ενεργή συμμετοχή των εκπαιδευομένων. Τέλος, αναδεικνύονται προτάσεις για μελλοντική έρευνα και εφαρμογή σε διαφορετικά εκπαιδευτικά συμφραζόμενα, ενώ αναγνωρίζονται οι περιορισμοί που συνδέονται με τη χρήση τεχνολογικών μέσων, την ιδιωτικότητα και την κοινωνική ανισότητα στην πρόσβαση στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση.

Η παρούσα εργασία επιδιώκει να συμβάλει τόσο στη θεωρητική εμβάθυνση όσο και στην πρακτική ενίσχυση της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης, προτείνοντας ένα μοντέλο σύγχρονης εκπαιδευτικής παρέμβασης που συνδυάζει τις τεχνολογίες αιχμής με την ανθρώπινη διάσταση της μάθησης.
Ωστόσο τα συμπεράσματα είναι ενδεικτικά και αφορούν το συγκεκριμένο μικρό δείγμα (Σ1–Σ5) και πλαίσιο εφαρμογής.

The rapid advancement of technology and the social transformations of recent years—especially following the COVID-19 pandemic—have established distance education as a central pillar of contemporary learning. In this context, the present thesis investigates the integration of artificial intelligence (AI) and social networks as two contemporary and complementary technological tools for enhancing the quality and effectiveness of distance learning.

This study provides both theoretical and empirical analysis of how AI can contribute to the personalization of educational content through dynamic adaptation to learners’ needs, as well as how social networks, such as Facebook, can serve as platforms for learning, collaboration, and the formation of communities of practice. The thesis explores best practices, successful applications, and the ethical, technological, and pedagogical challenges that arise from their implementation.

On the research level, a qualitative methodology is adopted, using open-ended interviews with parents of primary and secondary school students who utilize social networks to support their children’s learning. Through thematic analysis, key issues emerge, including the usefulness of AI in educational processes, the importance of parental involvement, the dynamics of online learning communities, and the redefinition of the educator’s role in the digital age.

The study underscores the necessity of combining technological innovation with pedagogical strategy, arguing that technology alone is not a panacea but a tool that requires purposeful integration. It proposes the development of digital learning environments that incorporate both AI tools and social networking functions, promoting collaboration, self-regulation, and active learner engagement. Furthermore, the research highlights avenues for future investigation and application across diverse educational contexts, while acknowledging limitations related to technological accessibility, data privacy, and social inequality in educational access.

This thesis aspires to contribute both to the theoretical enrichment and the practical enhancement of distance education, by proposing a model of contemporary educational intervention that combines cutting-edge technologies with the human-centered nature of learning.