Οι δασικές πυρκαγιές συνιστούν ένα από τα σημαντικότερα περιβαλλοντικά φαινόμενα που επηρεάζουν άμεσα την ισορροπία των οικοσυστημάτων και συμβάλλουν στην επιτάχυνση της κλιματικής αλλαγής. Κατά την καύση της βιομάζας, απελευθερώνεται διοξείδιο του άνθρακα (CO₂) το οποίο είχε αποθηκευτεί στη χλωρίδα για δεκαετίες, ενώ ταυτόχρονα μειώνεται η ικανότητα των οικοσυστημάτων να λειτουργούν ως δεξαμενές άνθρακα. Η καταγραφή και η ποσοτική αποτύπωση των εκπομπών CO₂ από πυρκαγιές αποτελεί κρίσιμο εργαλείο σχεδιασμού για την περιβαλλοντική πολιτική και την αποκατάσταση των καμένων περιοχών.

Η παρούσα εργασία εξετάζει την εξέλιξη των δασικών πυρκαγιών στην Ελλάδα κατά την περίοδο 2000–2024 και εκτιμά τις εκπομπές CO₂ ανά περιφέρεια, έτος και τύπο βλάστησης. Η μεθοδολογία βασίστηκε σε επίσημα δεδομένα καμένων εκτάσεων του Πυροσβεστικού Σώματος, σε χαρτογραφικά δεδομένα χρήσεων γης CORINE (CLC 2018–2020) και σε βιβλιογραφικούς συντελεστές εκπομπών CO₂ ανά είδος βλάστησης, σύμφωνα με τις οδηγίες της IPCC και την ελληνική βιβλιογραφία. Η ανάλυση κάλυψε το σύνολο των 13 διοικητικών περιφερειών της χώρας.

Τα αποτελέσματα αναδεικνύουν ως περισσότερο επιβαρυμένες τις περιφέρειες Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, Πελοποννήσου, Κεντρικής Μακεδονίας και Αττικής. Έτη-ορόσημα, όπως το 2007, 2021 και 2023, παρουσίασαν τις υψηλότερες εκπομπές CO₂, λόγω της έκτασης των πυρκαγιών και του είδους της καύσιμης βλάστησης. Η εργασία καταλήγει σε προτάσεις πολιτικής πρόληψης και αποκατάστασης, όπως η ενίσχυση των αντιπυρικών ζωνών, η διαχείριση της καύσιμης ύλης και η επιλογή ανθεκτικών, αυτόχθονων ειδών με υψηλή ικανότητα δέσμευσης CO₂. Οι προτάσεις αυτές βασίζονται στην τοπική οικολογική δομή και στο είδος της βλάστησης κάθε περιοχής, ενισχύοντας την ανάγκη για στοχευμένη και τεκμηριωμένη δασική διαχείριση στην εποχή της κλιματικής κρίσης.

Forest fires constitute one of the most significant environmental phenomena, directly affecting ecosystem balance and accelerating climate change. The combustion of biomass releases large quantities of carbon dioxide (CO₂) that had been stored in vegetation for decades, while simultaneously reducing the capacity of ecosystems to function as carbon sinks. Quantifying CO₂ emissions from wildfires is a critical tool for environmental policy planning and the ecological restoration of burned areas.

This study investigates the progression of forest fires in Greece over the period 2000–2024 and estimates CO₂ emissions by region, year, and vegetation type. The methodology is based on official fire area data provided by the national fire service, land use mapping from CORINE Land Cover datasets (CLC 2018–2020), and emission coefficients per vegetation type drawn from established scientific literature. The analysis covers all 13 administrative regions of the country.

The results highlight Eastern Macedonia and Thrace, the Peloponnese, Central Macedonia, and Attica as the most heavily affected regions in terms of total CO₂ emissions. Peak years such as 2007, 2021, and 2023 exhibited the highest emissions, due to both the extent of the fires and the nature of the burned vegetation. The study concludes with policy proposals for wildfire prevention and ecological restoration, including the reinforcement of firebreak zones, the systematic management of combustible biomass, and the use of resilient native species with high carbon sequestration potential. These recommendations are tailored to the local ecological structure and vegetation type of each region, highlighting the need for targeted and evidence-based forest management in the context of the climate crisis.