ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΣΕ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΧΩΡΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ KAI ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΣΤΟΝ ΚΑΝΑΔΑ ΚΑΙ Η ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ

Legislation on occupational safety in various countries around the world, specifically in Canada, and comparison with Greek legislation (Αγγλική)

  1. MSc thesis
  2. ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ
  3. Διαχείριση Τεχνικών Έργων (ΔΧΤ)
  4. 20 Σεπτεμβρίου 2025
  5. Ελληνικά
  6. 81
  7. ΤΣΟΥΚΑΛΑ ΒΑΣΙΛΙΚΗ
  8. ΤΣΟΥΚΑΛΑ, ΒΑΣΙΛΙΚΗ | ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΙΩΑΝΝΗΣ
  9. Εργασιακό περιβάλλον, Ελλάδα, Καναδάς, Επιθεώρηση Εργασίας, Επαγγελματικοί κίνδυνοι, Πολιτισμικές διαφορές, Τεχνολογική καινοτομία
  10. ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΤΕΧΝΙΚΩΝ ΕΡΓΩΝ/ΔΧΤ60
  11. 4
  12. 53
  13. Περιλαμβάνει ανάλυση και τεκμηρίωση του θέματος,Πίνακες-διαγράμματα-εικόνες

    • Περίληψη

      Η Υγεία και Ασφάλεια στην Εργασία (ΥΑΕ) αποτελεί κρίσιμο πυλώνα για τη διασφάλιση της ευημερίας των εργαζομένων, την ενίσχυση της παραγωγικότητας και τη μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα των επιχειρήσεων. Η σημασία της ΥΑΕ δεν περιορίζεται απλώς στην πρόληψη εργατικών ατυχημάτων και επαγγελματικών ασθενειών, αλλά επεκτείνεται και στη δημιουργία ενός περιβάλλοντος εργασίας που ενισχύει τη φυσική, ψυχολογική και κοινωνική ευεξία του ανθρώπινου δυναμικού. Η ύπαρξη σαφούς και αποτελεσματικού νομικού πλαισίου, καθώς και η ουσιαστική εφαρμογή του, αποτελούν προϋποθέσεις για την επιτυχία κάθε στρατηγικής ΥΑΕ. Η συγκριτική προσέγγιση της παρούσας ανάλυσης εστιάζει στη νομοθεσία και πρακτική εφαρμογή των κανόνων ΥΑΕ στην Ελλάδα και τον Καναδά, με στόχο την κατανόηση των θεσμικών διαφορών, των κοινωνικών παραγόντων που επιδρούν και των πρακτικών συνεπειών για τους εργαζόμενους και τις επιχειρήσεις.

      Στην Ελλάδα, το θεσμικό πλαίσιο που διέπει την ΥΑΕ εδράζεται στην Οδηγία-Πλαίσιο 89/391/ΕΟΚ της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία ενσωματώθηκε στο εθνικό δίκαιο μέσω του Νόμου 3850/2010. Ο νόμος αυτός συγκεντρώνει τις βασικές διατάξεις για την πρόληψη των κινδύνων στην εργασία, θέτοντας σαφή καθήκοντα στους εργοδότες για την εκτίμηση και αντιμετώπιση επαγγελματικών κινδύνων, καθώς και δικαιώματα στους εργαζόμενους για ενημέρωση και συμμετοχή σε θέματα ασφάλειας. Κεντρικός φορέας για την επιτήρηση της τήρησης των διατάξεων είναι η Επιθεώρηση Εργασίας, υπό την εποπτεία του Υπουργείου Εργασίας, η οποία είναι υπεύθυνη για ελέγχους, κυρώσεις και παρεμβάσεις όπου διαπιστώνεται παραβίαση των κανονισμών (Υπουργείο Εργασίας, 2022, σελ. 80).

      Ωστόσο, η εφαρμογή της νομοθεσίας αυτής στην πράξη παρουσιάζει σοβαρές αδυναμίες. Η υποστελέχωση των επιθεωρητών, σε συνδυασμό με την αυξημένη γραφειοκρατία και τις πολύπλοκες διοικητικές διαδικασίες, περιορίζει την ικανότητα της διοίκησης να διεξάγει τακτικούς, στοχευμένους και αποτελεσματικούς ελέγχους. Οι Μικρές και Μεσαίες Επιχειρήσεις (ΜΜΕ), οι οποίες αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας, συχνά διαφεύγουν της συστηματικής επιτήρησης, ενώ η έλλειψη κινήτρων για επενδύσεις σε τεχνολογίες ασφάλειας επιτείνει το πρόβλημα (KRS, 2024,σελ.5 ).

      Αντιθέτως, στον Καναδά, η θεσμική ρύθμιση της ΥΑΕ είναι πολυεπίπεδη και αποκεντρωμένη, καθώς συνδυάζει την ομοσπονδιακή νομοθεσία με τις ιδιαίτερες ρυθμίσεις των επιμέρους επαρχιών και περιοχών. Το Canadian Centre for Occupational Health and Safety (CCOHS) λειτουργεί ως εθνικός οργανισμός που παρέχει τεχνική υποστήριξη, εκπαιδευτικό υλικό και κατευθυντήριες οδηγίες, ενώ οργανισμοί όπως το WorkSafeBC αναλαμβάνουν την εφαρμογή των κανονισμών σε επαρχιακό επίπεδο. Οι φορείς αυτοί διαθέτουν σημαντικούς πόρους, υψηλή τεχνολογική υποδομή και οργανωτική ευελιξία, γεγονός που επιτρέπει την ουσιαστική πρόληψη κινδύνων μέσω τακτικών επιθεωρήσεων, ψηφιακής παρακολούθησης και διαρκούς εκπαίδευσης (CCOHS, 2023, σελ. 90).

      Η εφαρμογή της ΥΑΕ στον Καναδά είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική, καθώς βασίζεται σε ένα πλαίσιο αυστηρής συμμόρφωσης, ταχείας επιβολής κυρώσεων και ενεργούς συμμετοχής των εργαζομένων. Η χρήση καινοτόμων εργαλείων, όπως οι αισθητήρες για την ανίχνευση βλαβών και τα ψηφιακά συστήματα διαχείρισης κινδύνων, επιτρέπει την ανίχνευση κινδύνων σε πραγματικό χρόνο και την άμεση παρέμβαση, συμβάλλοντας στην πρόληψη ατυχημάτων και τη μείωση των επαγγελματικών ασθενειών (WorkSafeBC, 2023, n.d).

      Σε κοινωνικό επίπεδο, η εφαρμογή των πολιτικών ΥΑΕ επηρεάζεται από πολιτισμικά και κοινωνικά χαρακτηριστικά που διαφέρουν σημαντικά μεταξύ Ελλάδας και Καναδά. Στην ελληνική πραγματικότητα, η εργασία συνδέεται συχνά με την αναγκαιότητα και όχι με την ασφάλεια ή την ευημερία. Οι προσωπικές και πελατειακές σχέσεις στον χώρο εργασίας επηρεάζουν τις δυναμικές μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων, με αποτέλεσμα να υποβαθμίζεται η συλλογική διεκδίκηση ασφαλών όρων εργασίας. Επιπλέον, η υψηλή ανεργία δημιουργεί συνθήκες πίεσης στους εργαζομένους, που διστάζουν να καταγγείλουν επικίνδυνες πρακτικές, ενώ η ευαισθητοποίηση ως προς την ΥΑΕ παραμένει περιορισμένη, ιδίως σε παραδοσιακούς και αγροτικούς κλάδους (Kamarinos, 2018,σελ. 123· Papadopoulos, 2020,σελ. 127).

      Αντίθετα, στον Καναδά, η κοινωνική προσέγγιση της ασφάλειας βασίζεται στην αρχή της συλλογικής ευθύνης. Η έντονη παρουσία συνδικάτων, η συμμετοχή των εργαζομένων σε επιτροπές ΥΑΕ και η συνεπής ενημέρωση για τα δικαιώματά τους ενισχύουν μια κουλτούρα ενεργής συμμετοχής και πρόληψης. Η πολυπολιτισμική σύνθεση της καναδικής κοινωνίας έχει οδηγήσει στη διαμόρφωση πολιτικών που λαμβάνουν υπόψη την πολυμορφία των εργαζομένων και τις ιδιαίτερες ανάγκες τους, γεγονός που ενισχύει τη συνολική αποδοτικότητα των μέτρων (Canadian Labour Congress, 2022,n.d.· Health Canada, 2023).

      Η σύγκριση μεταξύ των δύο χωρών αποκαλύπτει ουσιώδεις διαφορές σε θεσμικό, τεχνικό και πολιτισμικό επίπεδο. Η Ελλάδα, μολονότι διαθέτει ένα σύγχρονο νομικό πλαίσιο εναρμονισμένο με τις ευρωπαϊκές προδιαγραφές, πάσχει στην πρακτική εφαρμογή των διατάξεων, κυρίως λόγω της υποστελέχωσης των ελεγκτικών μηχανισμών, της γραφειοκρατίας, της ελλιπούς εκπαίδευσης και της περιορισμένης τεχνολογικής υποστήριξης. Αντιθέτως, ο Καναδάς εφαρμόζει ένα ευέλικτο και προσαρμοστικό σύστημα, όπου οι συνεχείς επενδύσεις στην επιθεώρηση, την εκπαίδευση και την τεχνολογία έχουν οδηγήσει σε εντυπωσιακά αποτελέσματα πρόληψης και συμμόρφωσης.

      Η διαφορά στην κουλτούρα ασφάλειας είναι επίσης καίρια. Στην Ελλάδα, η έλλειψη συλλογικής συνείδησης και η ανοχή απέναντι στην παραβίαση των κανόνων αποτελούν σημαντικά εμπόδια για την ενίσχυση της ΥΑΕ. Στον Καναδά, η εμπέδωση της ευθύνης από όλους τους εμπλεκόμενους παράγοντες έχει δημιουργήσει μια δυναμική κοινότητα πρόληψης και ασφάλειας, με διαρκή ροή πληροφόρησης και ενεργή συμμετοχή.

      Συνοψίζοντας, η αποτελεσματικότητα της πολιτικής ΥΑΕ δεν εξαρτάται μόνο από την ύπαρξη ενός ισχυρού νομικού πλαισίου, αλλά από την ικανότητα του κράτους και της κοινωνίας να το εφαρμόσουν με συνέπεια, πόρους και συμμετοχικότητα. Η Ελλάδα οφείλει να επενδύσει στην ενίσχυση των μηχανισμών ελέγχου, στην τεχνολογική καινοτομία και στην καλλιέργεια μιας θετικής κουλτούρας ασφάλειας, η οποία θα βασίζεται στη γνώση, την υπευθυνότητα και τη συνεργασία. Ο Καναδάς προσφέρει ένα πρότυπο πρακτικής εφαρμογής, όπου η πολιτική ΥΑΕ δεν είναι απλώς ένα νομικό καθήκον, αλλά μια διαρκής διαδικασία συλλογικής φροντίδας για το ανθρώπινο κεφάλαιο. Η κατανόηση των κοινωνικών και πολιτισμικών παραμέτρων είναι κρίσιμη για τη διαμόρφωση πολιτικών προσαρμοσμένων στις ιδιαιτερότητες κάθε χώρας, που θα εξασφαλίζουν την υγεία, την ασφάλεια και την αξιοπρέπεια όλων των εργαζομένων.


      Λέξεις-κλειδιά : Υγεία και Ασφάλεια στην Εργασία (ΥΑΕ), Νομοθεσία

      ,Εργασιακό περιβάλλον, Ελλάδα, Καναδάς, Επιθεώρηση Εργασίας, Επαγγελματικοί κίνδυνοι, Πολιτισμικές διαφορές, Τεχνολογική καινοτομία

    • Abstract

      Occupational Health and Safety (OHS) is a critical pillar for ensuring workers’ well-being, enhancing productivity, and securing the long-term sustainability of businesses.

      The importance of OHS extends beyond the prevention of workplace accidents and occupational diseases; it also involves creating a work environment that promotes the physical, psychological, and social well-being of the workforce. The existence of a clear and effective legal framework, along with its meaningful implementation, is a prerequisite for the success of any OHS strategy. This comparative analysis focuses on the legislation and practical implementation of OHS regulations in Greece and Canada, aiming to understand institutional differences, the social factors at play, and the practical implications for workers and businesses.

      In Greece, the institutional framework governing OHS is based on the European Union’s Framework Directive 89/391/EEC, which was incorporated into national law through Law 3850/2010. This law consolidates key provisions for the prevention of workplace risks, setting out clear obligations for employers to assess and manage occupational hazards, as well as rights for employees to be informed and participate in safety matters. The central authority responsible for monitoring compliance is the Labour Inspectorate, under the supervision of the Ministry of Labour, which carries out inspections, imposes sanctions, and intervenes in cases of regulatory violations (Ministry of Labour, 2022, p. 80).

      However, the practical implementation of this legislation shows serious shortcomings. A lack of sufficient inspector staffing, coupled with increased bureaucracy and complex administrative procedures, limits the administration’s capacity to conduct regular, targeted, and effective inspections. Small and Medium-Sized Enterprises (SMEs), which form the backbone of the Greek economy, often evade systematic oversight, while the lack of incentives to invest in safety technologies exacerbates the problem (KRS, 2024, p. 5).

      In contrast, Canada’s institutional regulation of OHS is multi-layered and decentralized, combining federal legislation with specific regulations from individual provinces and territories. The Canadian Centre for Occupational Health and Safety (CCOHS) acts as a national body providing technical support, educational materials, and guidelines, while organizations like WorkSafeBC are responsible for enforcing regulations at the provincial level. These agencies are equipped with significant resources, advanced technological infrastructure, and organizational flexibility, enabling effective risk prevention through regular inspections, digital monitoring, and ongoing training (CCOHS, 2023, p. 90).

      OHS implementation in Canada is particularly effective due to a strict compliance framework, swift enforcement of penalties, and active worker participation. The use of innovative tools, such as damage-detection sensors and digital risk management systems, enables real-time hazard identification and immediate intervention, contributing to accident prevention and reduced occupational illness (WorkSafeBC, 2023, n.d.).

      On a societal level, OHS policy implementation is shaped by cultural and social characteristics that differ significantly between Greece and Canada. In the Greek context, work is often associated with necessity rather than safety or well-being. Personal and clientelist relationships in the workplace influence employer-employee dynamics, undermining collective efforts to secure safe working conditions. Furthermore, high unemployment creates pressure on workers, making them hesitant to report dangerous practices, while awareness of OHS remains limited, especially in traditional and agricultural sectors (Kamarinos, 2018, p. 123; Papadopoulos, 2020, p. 127).

      Conversely, in Canada, the social approach to safety is rooted in the principle of collective responsibility. Strong union presence, worker participation in OHS committees, and consistent information about their rights foster a culture of active engagement and prevention. The multicultural composition of Canadian society has led to the development of policies that consider the diversity and specific needs of workers, enhancing the overall effectiveness of safety measures (Canadian Labour Congress, 2022, n.d.; Health Canada, 2023).


      The comparison between the two countries reveals substantial differences on institutional, technical, and cultural levels. Greece, although equipped with a modern legal framework aligned with European standards, struggles with the practical implementation of its provisions, mainly due to understaffed inspection mechanisms, bureaucracy, lack of training, and limited technological support. In contrast, Canada applies a flexible and adaptive system where continuous investments in inspections, training, and technology have led to impressive results in prevention and compliance.

      The difference in safety culture is also crucial. In Greece, the lack of collective consciousness and tolerance toward rule violations are major obstacles to enhancing OHS. In Canada, the sense of responsibility embraced by all stakeholders has created a dynamic community of prevention and safety, with a steady flow of information and active participation.

      In summary, the effectiveness of OHS policy does not rely solely on the existence of a strong legal framework, but on the capacity of the state and society to implement it consistently, with adequate resources and broad participation. Greece must invest in strengthening control mechanisms, technological innovation, and cultivating a positive safety culture based on knowledge, responsibility, and cooperation. Canada offers a model of practical implementation where OHS policy is not merely a legal obligation but a continuous process of collective care for human capital. Understanding the social and cultural parameters is critical to shaping policies tailored to the unique characteristics of each country, ensuring the health, safety, and dignity of all workers.

      Keywords: Occupational Health and Safety (OHS), Legislation, Work Environment, Greece, Canada, Labour Inspectorate, Occupational Hazards, Cultural Differences, Technological Innovation

  15. Hellenic Open University
  16. Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 4.0 Διεθνές