Περίληψη

Σκοπός: Η παρούσα διπλωματική εργασία έχει σκοπό την αξιολόγηση του βαθμού ενσυναίσθησης των γιατρών, όπως αυτή γίνεται αντιληπτή από τους ασθενείς στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας, καθώς και τη διερεύνηση παραγόντων που επηρεάζουν την αντίληψη αυτή. Ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε στην κατανόηση του ρόλου της ενσυναίσθησης για τη διαμόρφωση ποιοτικής σχέσης ιατρού-ασθενούς.

Μεθοδολογία: Η έρευνα πραγματοποιήθηκε με ποσοτική μεθοδολογική προσέγγιση, μέσω της διανομής δύο ανώνυμων ερωτηματολογίων σε 125 ενήλικες ασθενείς που επισκέφθηκαν δημόσιες δομές υγείας της 1ης Υγειονομικής Περιφέρειας Αττικής. Χρησιμοποιήθηκαν ερωτηματολόγια με ερωτήσεις δημογραφικών χαρακτηριστικών και η Κλίμακα Jefferson (Jefferson Scale of Patient Perceptions of Physician Empathy - JSPPPE) για την αξιολόγηση της αντίληψης των ασθενών σχετικά με την ενσυναίσθηση των γιατρών.

Αποτελέσματα: Η στατιστική ανάλυση ανέδειξε ότι το φύλο και το μορφωτικό επίπεδο των ασθενών σχετίζονται στατιστικά σημαντικά με τον βαθμό ενσυναίσθησης, που αντιλαμβάνονται στους γιατρούς (p<0.05). Οι γυναίκες και τα άτομα με ανώτερο μορφωτικό επίπεδο τείνουν να αντιλαμβάνονται υψηλότερα επίπεδα ενσυναίσθησης. Συνολικά, ο μέσος όρος των τιμών της Κλίμακας Jefferson έδειξε ότι οι γιατροί αξιολογούνται με μέτρια επίπεδα ενσυναίσθησης.

Συμπεράσματα: Η ενσυναίσθηση αποτελεί κρίσιμο παράγοντα για τη βελτίωση της σχέσης ιατρού-ασθενούς και της ποιότητας των υπηρεσιών υγείας στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας. Τα ευρήματα επισημαίνουν την ανάγκη για εκπαιδευτικές παρεμβάσεις στις επικοινωνιακές δεξιότητες των γιατρών με επίκεντρο την ενσυναίσθηση και ενισχύουν την αξία της αξιολόγησής τους από τους ίδιους τους ασθενείς,

Λέξεις κλειδιά: ενσυναίσθηση, σχέση ιατρού-ασθενούς, Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας, επικοινωνιακές δεξιότητες, αξιολόγηση γιατρών.

Abstract

Purpose: This thesis was conducted in order to evaluate the degree of empathy of physicians, as it is perceived by patients in Primary Health Care (PHC), and to investigate factors that influence this perception. Particular emphasis was placed on understanding the role of empathy in shaping a quality doctor-patient relationship.

Methodology: The research was carried out with a quantitative methodological approach, through the distribution of two anonymous questionnaires to 125 adult patients who visited public health structures of the 1st Health Region of Attica. Questionnaires with demographic trait questions and the Jefferson Scale (Jefferson Scale of Patient Perceptions of Physician Empathy - JSPPE) were used to assess patients' perception of physicians' empathy.

Results: Statistical analysis indicated that patients' gender and educational level were statistically significantly associated with the degree of empathy they perceived in physicians (p<0.05). Women and people with higher educational level tended to perceive higher levels of empathy. Overall, the mean Jefferson scale scores indicated that physicians were rated with moderate levels of empathy.

Conclusions: Empathy is a critical factor for improving the doctor-patient relationship and the quality of health services in primary care. The findings point to the need for educational interventions in doctors' communication skills, focusing on empathy, and reinforce the value of their own patient assessment.

Keywords: empathy, doctor-patient relationship, Primary Health Care, communication skills, doctor evaluation.