Η παρούσα εργασία διερευνά τη σχέση μεταξύ οικονομικής αβεβαιότητας και κλιματικής αλλαγής, με έμφαση στις κοινωνικές και οικονομικές επιπτώσεις της περιβαλλοντικής κρίσης. Αναλύονται κλάδοι όπως η γεωργία, η υγεία, η αγορά εργασίας και η εταιρική στρατηγική, ενώ εξετάζονται πολιτικές και τεχνολογικές στρατηγικές που υποστηρίζουν τη βιώσιμη μετάβαση.

Το θεωρητικό πλαίσιο στηρίζεται σε τρεις σύγχρονες προσεγγίσεις της εταιρικής συμπεριφοράς (Agency, Stakeholder και Signalling Theory), ενώ η εμπειρική διάσταση της μελέτης βασίζεται σε πιλοτική ποσοτική έρευνα με τη χρήση δομημένου ερωτηματολογίου.

Τα ευρήματα καταδεικνύουν υψηλό επίπεδο περιβαλλοντικής ευαισθησίας, θεσμική προσδοκία και την ανάγκη κοινωνικά δίκαιων παρεμβάσεων. Η εργασία καταλήγει σε συγκεκριμένες προτάσεις πολιτικής, αναδεικνύοντας τη σημασία της ενσωμάτωσης επιστημονικής τεκμηρίωσης σε εργαλεία σχεδιασμού που λαμβάνουν υπόψη τις χωρικές και κοινωνικοοικονομικές ανισότητες.

This thesis explores the relationship between economic uncertainty and climate change, focusing on the social and economic impacts of the environmental crisis. Key sectors such as agriculture, public health, labour markets, and corporate strategy are analysed, along with policy and technological interventions for a sustainable transition.

The theoretical framework draws upon three contemporary approaches to corporate behaviour—Agency, Stakeholder, and Signalling Theory—while the empirical part includes a pilot quantitative survey based on a structured questionnaire.

The findings reveal high levels of environmental awareness, strong expectations for institutional action, and the need for socially just adaptation strategies. The study concludes with targeted policy recommendations, emphasising the integration of scientific evidence into local planning tools that account for spatial and socioeconomic disparities.