Η παρούσα διπλωματική εργασία εξετάζει το φαινόμενο της γυάλινης οροφής και τις έμφυλες ανισότητες στον ξενοδοχειακό κλάδο, εστιάζοντας στις πολιτικές Διαφορετικότητας, Ισότητας και Συμπερίληψης (DEI) σε σχέση με την ταυτότητα φύλου και τον σεξουαλικό προσανατολισμό. Μέσα από ποσοτική έρευνα σε εργαζόμενους και διοικητικά στελέχη ξενοδοχείων 5 αστέρων στην Αττική και τις Κυκλάδες, αναλύονται οι αντιλήψεις γύρω από τις διακρίσεις, η υφιστάμενη οργανωσιακή πραγματικότητα και οι βαθμοί εφαρμογής πολιτικών DEI. Η εργασία προτείνει ένα δυναμικό μοντέλο οργανωσιακής αλλαγής, βασισμένο στις φάσεις της αναγνώρισης των ανισοτήτων (Unfreeze), της εφαρμογής παρεμβάσεων (Change) και της παγίωσης της ισότητας (Refreeze), αναδεικνύοντας τις επιπτώσεις σε επίπεδο εργαζομένων, ομάδων και οργανισμών. Η μελέτη στοχεύει στην ανάδειξη πρακτικών που μπορούν να οδηγήσουν σε ένα πιο δίκαιο και συμπεριληπτικό ξενοδοχειακό περιβάλλον.

This thesis investigates the glass ceiling phenomenon and gender-based inequalities in the hospitality sector, focusing on Diversity, Equity, and Inclusion (DEI) policies in relation to gender identity and sexual orientation. Based on quantitative research conducted with employees and management staff of 5-star hotels in Attica and the Cyclades, the study examines perceptions of inequality, the current organizational landscape, and the extent of DEI policy implementation. A dynamic model of organizational change is proposed, structured around three phases: recognition of inequalities (Unfreeze), implementation of inclusive actions (Change), and institutionalization of equality practices (Refreeze). The research highlights the impact of these processes on individuals, workgroups, and hotel organizations, aiming to promote a fairer and more inclusive hospitality environment.