Η παρούσα διπλωματική εργασία εξετάζει τη σχέση μεταξύ οικονομικής μεγέθυνσης, περιβαλλοντικής υποβάθμισης και αμυντικών δαπανών. Στηριζόμενη στη θεωρία της Περιβαλλοντικής Καμπύλης Kuznets (EKC), η εργασία μελετά τρεις ομάδες κρατών: τον Οργανισμό Βορειοατλαντικού Συμφώνου (ΝΑΤΟ), το Συμβούλιο Συνεργασίας του Κόλπου (GCC) και τους BRICS. Μέσω των αποτελεσμάτων περιγραφικής στατιστικής καθώς και με χρήση μεθοδολογίας πολλαπλής τετραγωνικής παλινδρόμησης, διερευνάται κατά πόσο, η οικονομική ανάπτυξη, οι αμυντικές δαπάνες και η ενεργειακή κατανάλωση επηρεάζουν τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα (CO₂). Τα αποτελέσματα επαληθεύουν τη θεωρία EKC και στις τρεις εξεταζόμενες ομάδες χωρών. Η εργασία αναδεικνύει την ανάγκη ενσωμάτωσης περιβαλλοντικών κριτηρίων στον στρατιωτικό σχεδιασμό και καταλήγει σε προτάσεις πολιτικής για την προώθηση της βιώσιμης ανάπτυξης, της περιβαλλοντικής διαχείρισης και της αμυντικής θωράκισης, με σεβασμό στις ιδιαιτερότητες κάθε περιοχής.

This thesis examines the relationship between economic growth, environmental degradation, and military expenses. Based on Environmental Kuznets Curve (EKC) theory, the study investigates its validation in three groups of countries: the North Atlantic Treaty Organization (NATO), the Gulf Cooperation Council (GCC), and the BRICS. Through the results of descriptive statistics as well as using the methodology of multiple quadratic regression, it is explored to what extent economic development, military expenditures, and energy consumption affect carbon dioxide (CO₂) emissions. Results validate EKC theory in all three groups of countries. The thesis highlights the need to incorporate environmental criteria into military planning and concludes with policy proposals for promoting sustainable development, environmental management, and defence readiness, with respect to the particularities of each region.