Όταν μια πόλη επεκτείνεται εκτός των ορίων της με άναρχο τρόπο αυτό αποτελεί το φαινόμενο της αστικής διάχυσης. Όταν το φαινόμενο της διάχυσης εμφανίζεται στις παραθαλάσσιες περιοχές παρατηρείται η αστικοποίηση της παραλιακής ζώνη καθ’ όλο το μήκος της. Μια συνεχής αστική γραμμική ανάπτυξη που δεν φαίνεται να έχει σημείο τέλους, καθοδηγούμενη από τη δυναμική του τουρισμού.

Στην παρούσα μελέτη προσεγγίζεται η σύνθετη αλληλεπίδραση τουριστικής ανάπτυξης και αστικής διάχυσης στις παραθαλάσσιες περιοχές, εστιάζοντας στις χωροταξικές μεταβολές που προκύπτουν από την έντονη τουριστική δραστηριότητα. Η αδιάκοπη επέκταση του τουριστικού κλάδου οδηγεί σε σημαντικές αλλαγές στις χρήσεις γης, διαμορφώνοντας νέες οικιστικές και επιχειρηματικές δομές, οι οποίες συχνά δεν εντάσσονται σε έναν οργανωμένο πολεοδομικό σχεδιασμό.

Στο πλαίσιο αυτό, αναλύονται οι θεσμικές και πολεοδομικές προκλήσεις που επηρεάζουν τη βιωσιμότητα των περιοχών, με έμφαση στις αδυναμίες του υφιστάμενου ρυθμιστικού πλαισίου, οι οποίες επιτρέπουν τη διαρκή επέκταση των οικισμών χωρίς σαφείς κανόνες. Ιδιαίτερη σημασία δίνεται στην ανάγκη για στρατηγικές παρέμβασης, ικανές να αναχαιτίσουν την άναρχη τουριστική εξάπλωση, ενισχύοντας μια πιο ισορροπημένη και μακροπρόθεσμη προσέγγιση στην ανάπτυξη.

Παράλληλα, εξετάζεται η δυνατότητα μετασχηματισμού του πολεοδομικού σχεδιασμού, μέσα από την ενσωμάτωση νέων στρατηγικών προσαρμογής, που προσφέρουν άμεσες και εφαρμόσιμες πρακτικές εναρμονισμένες με την πραγματικότητα της χωρικής διαχείρισης και τα διοικητικά δεδομένα. Επισημαίνεται ο ρόλος της διοίκησης στη διαδικασία αυτή, καθώς η απουσία συντονισμένων πολιτικών έχει οδηγήσει στην υιοθέτηση αποσπασματικών ρυθμίσεων, οι οποίες δεν ανταποκρίνονται αποτελεσματικά στις απαιτήσεις της παράκτιας ζώνης.

Ακόμη, αναδεικνύεται η σημασία της ενίσχυσης της συμμετοχής των τοπικών κοινωνιών στη λήψη αποφάσεων, προκειμένου να διαμορφωθούν πολιτικές που να ανταποκρίνονται στις πραγματικές ανάγκες.

Η μελέτη καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η βιώσιμη διαχείριση της τουριστικής ανάπτυξης απαιτεί συνδυασμένες προσπάθειες σε επίπεδο σχεδιασμού, θεσμικής προσαρμογής και κοινωνικής συνεργασίας.

When a city expands beyond its boundaries in an unregulated manner, it manifests the phenomenon of urban sprawl. When this sprawl occurs in coastal areas, the urbanization of the shoreline extends continuously along its length, forming a linear urban expansion that shows no signs of stopping, driven by the force of tourism.

This study explores the complex interaction between tourism development and urban sprawl in coastal regions, a phenomenon known as 'coastalization,' focusing on the spatial transformations resulting from intense tourism activity. The relentless expansion of the tourism sector leads to significant land-use changes, shaping new residential and commercial structures that often lack integration into an organized urban planning framework.

Within this context, the study analyzes the institutional and urban planning challenges affecting the sustainability of coastal areas, emphasizing the weaknesses of existing regulatory frameworks that allow continuous settlement expansion without clear guidelines. Particular attention is given to intervention strategies capable of curbing uncontrolled tourism-driven expansion, fostering a more balanced and long-term approach to development.

Additionally, the study examines the potential for adapting urban planning practices through the incorporation of new strategic adjustments that offer direct and practical solutions aligned with spatial management realities and administrative frameworks. The role of governance is highlighted, as the absence of coordinated policies has led to fragmented regulations that fail to effectively address spatial demands.

Concluding, the importance of strengthening local community participation in decision-making is underscored, ensuring that solutions genuinely reflect real needs. The study concludes that sustainable tourism management requires a combination of urban planning reforms, regulatory adaptations, and social collaboration to establish viable long-term solutions.