Η παρούσα διπλωματική εργασία εστιάζει στη συσχέτιση των κρατικών μέτρων στήριξης των εργαζομένων στην Ελλάδα με την αγοραστική τους δύναμη, κατά την περίοδο 2021-2024, όταν η χώρα βρέθηκε αντιμέτωπη με αλλεπάλληλες κρίσεις: την πανδημία COVID-19 και την ενεργειακή κρίση λόγω του πολέμου Ρωσίας-Ουκρανίας. Στόχος της μελέτης είναι να διερευνήσει όχι μόνο την αντικειμενική αποτελεσματικότητα των μέτρων στήριξης, αλλά κυρίως τον τρόπο με τον οποίο τα βίωσαν και τα αξιολόγησαν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι και συγκεκριμένα οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι ιδιωτικοί υπάλληλοι και οι αυτοαπασχολούμενοι/ελεύθεροι επαγγελματίες.

Για την επίτευξη των στόχων της, η εργασία υιοθέτησε μια κοινωνιολογική προσέγγιση με ποιοτικά χαρακτηριστικά. Η βασική μεθοδολογική επιλογή ήταν η χρήση δομημένων ερωτηματολογίων, τα οποία διανεμήθηκαν σε αντιπροσωπευτικό δείγμα 205 εργαζομένων. Τα ερωτήματα εστίασαν στην υποκειμενική εμπειρία τους ως προς την πρόσβαση, την επάρκεια, τη δικαιοσύνη και την αποτελεσματικότητα των μέτρων στήριξης, καθώς και στο βαθμό εμπιστοσύνης προς το κράτος και τους θεσμούς.

Τα κυριότερα ευρήματα αναδεικνύουν μια έντονη διαφοροποίηση στις εμπειρίες και στις προσλήψεις των μέτρων, ανάλογα με την επαγγελματική θέση, το εισόδημα, την εργασιακή σταθερότητα και την κοινωνική προστασία που απολαμβάνει κάθε ομάδα. Παρότι αναγνωρίστηκαν θετικές πρωτοβουλίες όπως η αύξηση του κατώτατου μισθού, τα επιδόματα (π.χ. Market Pass, Fuel Pass) και το καλάθι του νοικοκυριού, μεγάλο μέρος των εργαζομένων θεωρεί ότι τα μέτρα ήταν αποσπασματικά, ανεπαρκή ή άδικα. Επιπλέον, επισημαίνεται ότι η αβεβαιότητα και η ψυχολογική πίεση παρέμειναν υψηλές, παρά τις κρατικές παρεμβάσεις, ενώ ορισμένοι αναγκάστηκαν να συμπληρώνουν το εισόδημά τους με δεύτερες δουλειές ή να χρησιμοποιήσουν πιστωτικές κάρτες και δάνεια για να καλύψουν τις ανάγκες τους.

Η εργασία καταλήγει στο συμπέρασμα πως παρά τις στοχευμένες παρεμβάσεις, τα μέτρα στήριξης για την αντιμετώπιση του πληθωρισμού αποδείχθηκαν ανεπαρκή, καθώς δεν κατάφεραν να αναχαιτίσουν ουσιαστικά τις επιπτώσεις στους εργαζομένους. Επιπροσθέτως, η αποτελεσματικότητα των μέτρων δεν μπορεί να αξιολογηθεί μόνο οικονομικά, αλλά πρέπει να λαμβάνει υπόψη την αίσθηση θεσμικής δικαιοσύνης. Η πρακτική εφαρμογή των ευρημάτων μπορεί να φανεί χρήσιμη στη διαμόρφωση στοχευμένων και κοινωνικά ευαίσθητων πολιτικών στήριξης σε μελλοντικές κρίσεις, με έμφαση στην εμπιστοσύνη προς τους θεσμούς, τη διαφάνεια και την ισότητα.

Η παρούσα μελέτη προσφέρει πρωτογενή στατιστικά δεδομένα που συσχετίζουν τα μέτρα στήριξης με την αγοραστική δύναμη των Ελλήνων εργαζομένων την περίοδο 2021–2024. Καλύπτει τυχόν κενά στη σχετική ελληνική βιβλιογραφία, αναδεικνύοντας κοινωνικές προεκτάσεις, όπως η εμπιστοσύνη στους θεσμούς και η αίσθηση δικαιοσύνης.

This thesis focuses on the correlation between state support measures for employees in Greece and their purchasing power during the period 2021–2024, when the country faced successive crises: the COVID-19 pandemic and the energy crisis triggered by the Russia-Ukraine war. The aim of the study is to investigate not only the objective effectiveness of the support measures, but more importantly how they were experienced and evaluated by the employees themselves—specifically public sector employees, private sector employees and the self-employed/freelancers.

To achieve its objectives, the thesis adopted a sociological approach with qualitative characteristics. The main methodological choice was the use of structured questionnaires, which were distributed to a representative sample of 205 employees. The questions focused on their subjective experience regarding access to adequacy, fairness and effectiveness of the support measures, as well as the level of trust in the state and its institutions.

The main findings highlight a pronounced differentiation in experiences and perceptions of the measures, depending on professional status, income level, job stability and the degree of social protection enjoyed by each group. Although positive initiatives such as the increase in the minimum wage, allowances (e.g., Market Pass, Fuel Pass) and the household basket were acknowledged, a large portion of the workforce considered the measures to be fragmented, inadequate or unfair. Furthermore, it is noted that uncertainty and psychological stress remained high despite state interventions, while some individuals were forced to supplement their income with second jobs or resort to credit cards and loans to meet their needs.

The thesis concludes that despite targeted interventions, the support measures proved insufficient in addressing inflation, as they failed to significantly curb its impact on employees. Moreover, the effectiveness of the measures cannot be assessed solely in economic terms but must also take into account the perception of institutional justice. The practical application of these findings may prove useful in shaping targeted and socially sensitive support policies in future crises, with an emphasis on trust in institutions, transparency and equity.

This study offers primary statistical data linking support measures to the purchasing power of Greek employees during the 2021–2024 period. It fills gaps in the relevant Greek literature, highlighting social dimensions such as trust in institutions and the sense of justice.