Η εργασία διερευνά την εμπειρία της στρατιωτικής θητείας στον Έβρο κατά τις ελληνοτουρκικές κρίσεις του 1987 και του 1996 μέσα από την προφορική ιστορία. Βασίζεται σε έξι εις βάθος συνεντεύξεις πρώην στρατευμένων και αναλύει:

• (α) τις συνθήκες επιφυλακής και κινητοποίησης,
• (β) τις αναπαραστάσεις του «τουρκικού Άλλου»,
• (γ) την καθημερινότητα των άτυπων ιεραρχιών και πρακτικών («βύσμα», «καψόνι»), και
• (δ) τις μετατοπίσεις στο νοηματικό πεδίο της πατρίδας και των συνόρων.

Η έρευνα διασυνδέει την προφορική με τη δημόσια ιστορία, οργανώνοντας ηχητικές μαρτυρίες, φωτογραφίες και προσωπικά τεκμήρια σε πρωτότυπο ψηφιακό αρχείο και καταθέτοντας πρόταση για περιοδική έκθεση σε στρατιωτικό ή τοπικό μουσείο του Έβρου.Με αυτό τον τρόπο, οι ατομικές μνήμες επαναπλαισιώνονται ως συλλογικοί πολιτισμικοί πόροι, προσφέροντας νέο υλικό για την κατανόηση της πρόσφατης στρατιωτικής ιστορίας της Ελλάδας και του ευρύτερου πλαισίου των ελληνοτουρκικών σχέσεων.

This thesis examines military service in the Evros borderland during the Greek–Turkish crises of 1987 and 1996 through the lens of oral history. Drawing on six in-depth interviews with former conscripts, it explores

• (a) states of emergency and mobilization,
• (b) representations of the Turkish “Other,”
• (c) informal hierarchies and everyday practices—patronage (“vysma”) and hazing (“kapsoni”)—and
• (d) shifting meanings of homeland and borders.

Bridging oral and public history, the project curates interview recordings, photographs, and personal artefacts into a prototype digital archive and proposes a temporary exhibition for a military or local museum in Evros. By doing so, individual memories are recontextualized as collective cultural resources that foster public engagement with Greece’s recent military past and the broader dynamics of Greek–Turkish relations.