Αντικείμενο της παρούσας διπλωματικής εργασίας αποτελεί η διασκευή σε θεατρικό έργο για παιδιά, της έμμετρης μυθιστορίας Ερωτόκριτος του Βιτσέντζου Κορνάρου, όπως έχει επικρατήσει να γράφεται σήμερα το όνομα του ποιητή έναντι της γραφής του ως Βιτζέντζος Κορνάρος στην πρώτη έκδοση του έργου από τον Αντώνιο Βόρτολι (1713). Στα πλαίσια αυτής διερευνάται και ο τρόπος με τον οποίο ο αφηγηματικός λόγος μετατρέπεται σε θεατρικό λόγο. Έτσι αρχικά γίνεται μια εισαγωγική παρουσίαση των παραμέτρων της μεταφοράς ενός λογοτεχνικού έργου στην σκηνή, και ειδικά για παιδιά σε σχέση με το συγκεκριμένο έργο. Ακολουθεί το πρώτο μέρος, το θεωρητικό μέρος της εργασίας, το οποίο χωρίζεται σε τρεις υποενότητες. Στην πρώτη υποενότητα αναλύεται η φύση και μελετώνται τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των “Λογοτεχνικών Γενών” του αφηγηματικού λόγου και του δραματικού λόγου, και διερευνάται η σχέση που συνδέει τις δυο αυτές μορφές λογοτεχνικής έκφρασης, με αναφορά στις ομοιότητες και στις διαφορές τους. Στην επόμενη υποενότητα αναλύεται η έννοια της διασκευής στην προκειμένη περίπτωση, που αφορά ειδικότερα στη διαδικασία της μετάπλασης ενός αρχικού αφηγηματικού κειμένου σε δραματικό κείμενο, και καταγράφονται τα είδη της, και επίσης αναλύονται οι ιδιαιτερότητες της διασκευής αυτής όταν απευθύνεται σε παιδιά. Τέλος του πρώτου μέρους παρουσιάζεται ο ποιητής και η εποχή του και αναλύεται το συγκεκριμένο έργο του μετά από ένα εισαγωγικό σημείωμα για αυτό σχετικά με την χρονολόγηση, τα χειρόγραφα, τις εκδόσεις του, και γίνεται αναφορά στην απήχησή του.

Το δεύτερο μέρος της εργασίας, το δημιουργικό μέρος αφορά στον απώτερο στόχο του εγχειρήματος, στην θεατρική μεταφορά του Ερωτόκριτου για παιδιά. Έτσι στην πρώτη υποενότητα παρατίθεται το σκεπτικό πίσω από την επιχειρούμενη διασκευή σε θεατρικό έργο για παιδιά του έργου αυτού, με αναφορά στα στοιχεία του που ελήφθησαν υπόψη για την επιλογή του ως κατάλληλου για τη συγκεκριμένη διασκευή, όπως λ.χ. οι αξίες που προβάλλει, καθώς και αναφορά στο ότι το κείμενο που επισυνάπτεται ακολούθως ως η επιχειρούμενη διασκευή, αφορά στο πέμπτο και τελευταίο μέρος του Ερωτόκριτου, στο οποίο διατηρείται η κύρια πλοκή του όπως αναπτύσσεται στο μέρος του αυτό, με έμμεση αναφορά από τους ήρωες, των παρελθοντικών γεγονότων που διαδραματίζονται στα λοιπά τέσσερα προηγούμενα μέρη αυτού, διαμορφούμενη σε μονόπρακτο με τρεις σκηνές. Και ακολούθως παρατίθεται το κείμενο της επιχειρούμενης διασκευής.

The object of this dissertation is the adaptation of the poetic romance "Erotokritos" by Vitsentzos Kornaros into a play for children. Within this framework, the dissertation also investigates the way in which narrative discourse is transformed into theatrical discourse.

The study begins with an introductory presentation of the parameters involved in transferring a literary work to the stage, especially for a young audience and in relation to this specific work. Following this is the first, theoretical part of the work, which is divided into three subsections. The first subsection analyzes the nature and special characteristics of the "Literary Genres" of narrative and dramatic discourse, exploring the relationship that connects these two forms of literary expression with reference to their similarities and differences. The next subsection analyzes the concept of adaptation in this case, which specifically concerns the process of transforming an original narrative text into a dramatic text; its types are recorded, and the particularities of this adaptation when it is addressed to children are also analyzed. To conclude the first part, the poet and his era are presented, and his specific work is analyzed with reference to its dating, manuscripts, editions, reception.

The second, creative part of the dissertation presents the theatrical adaptation of Erotokritos for children, which is the ultimate goal of the project. It begins with a subsection that sets out the rationale behind the adaptation, with reference to the elements of the original work (such as the values it promotes) that were taken into account for its selection. It is also noted that the attached text concerns the fifth and final part of Erotokritos, in which the main plot of that section is maintained, with indirect reference by the characters to past events from the other four parts. The adaptation is formed into a one-act play with three scenes. Finally, the text of the adaptation is provided.