Η παρούσα εργασία διερευνά το ρόλο της κοινότητας στη διατήρηση και ανταλλαγή παραδοσιακών ποικιλιών σπόρων, εστιάζοντας στις κοινωνικές και πολιτικές διαστάσεις αυτής της πρακτικής. Μέσα από την ποιοτική ανάλυση αναδεικνύεται η σημασία της κοινοτικής δράσης για τη διατήρηση της βιοποικιλότητας και την υπεράσπιση της διατροφικής κυριαρχίας. Η μελέτη βασίστηκε σε συνεντεύξεις με μέλη του δικτύου ΣΙΤΩ με στόχο να αναδειχθούν τόσο οι πρακτικές διατήρησης και διαμοιρασμού των παραδοσιακών σπόρων όσο και οι πολιτικές και θεσμικές προκλήσεις που αντιμετωπίζουν. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι οι ομάδες αυτές λειτουργούν όχι μόνο ως δίκτυα ανταλλαγής αλλά και ως φορείς γνώσης, αγώνα και πολιτικής τοποθέτησης απέναντι στο κυρίαρχο αγροδιατροφικό σύστημα και στο περιοριστικό νομοθετικό πλαίσιο. Η εργασία καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η δράση των κοινοτήτων διατήρησης παραδοσιακών ποικιλιών σπόρων αποτελεί κρίσιμο παράγοντα για την ανατροφοδότηση εναλλακτικών μορφών γεωργίας, την ενδυνάμωση της τοπικής γνώσης και τη διαμόρφωση ενός πλαισίου που στηρίζει τη βιωσιμότητα, την αυτονομία και την αλληλεγγύη στις αγροτικές κοινότητες.

This paper explores the role of the community in the conservation and exchange of traditional seed varieties, focusing on the social and political dimensions of this practice. Through qualitative analysis, the importance of community action for the conservation of biodiversity and the defense of food sovereignty is highlighted. The study was based on interviews with members of the SITO network with the aim of highlighting both the practices of conservation and sharing of traditional seeds and the political and institutional challenges they face. The results show that these groups function not only as networks of exchange but also as vehicles of knowledge, struggle and political positioning against the dominant agri-food system and the restrictive legislative framework. The work concludes that the action of communities for the conservation of traditional seed varieties is a crucial factor for the feedback of alternative forms of agriculture, the strengthening of local knowledge and the formation of a framework that supports sustainability, autonomy and solidarity in rural communities.