Η διαχείριση των κοινών πόρων είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο για την Κοινωνική Αλληλέγγυα Οικονομία. Το αρδευτικό νερό, κομβικός παράγοντας για την γεωργική παραγωγή και κατά συνέπεια για την οικονομική ανάπτυξη της ελληνικής περιφέρειας, είναι ένας τέτοιος κοινός πόρος που ιδίως σήμερα, χρήζει ιδιαίτερης προσοχής λόγω των σύγχρονων περιβαλλοντικών συνθηκών.

Ο στόχος αυτής της εργασίας είναι να εξεταστεί η συλλογικότητα στην διαχείριση του νερού άρδευσης μέσω των συλλογικών δικτύων άρδευσης Τ.Ο.Ε.Β.(Τοπικοί Οργανισμοί Εγγείων Βελτιώσεων). Οι ΤΟΕΒ αποτελούν την προτεινόμενη θεσμικά λύση αφού προβλέπονται και κανονίζονται νομοθετικά και παρουσιάζουν θεωρητικά σχεδόν όλα τα εννοιολογικά στοιχεία της αυτοδιαχείρισης κοινού πόρου από τοπικές συλλογικότητες ως αναγκαστικοί συνεταιρισμοί.

Η έρευνα περιορίζεται στους ΤΟΕΒ της Περιφερειακής Ενότητας Αχαΐας και γίνεται σε δύο φάσεις :Πρώτα διερευνάται η γενική εικόνα που παρουσιάζουν στον τομέα της συμμετοχής στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων (εκλογές, συνελεύσεις κ.λ) μέσω συνεντεύξεων με τοπικούς φορείς που συνεργάζονται. Στη δεύτερη φάση εισέρχεται σε πιο ειδική διερεύνηση μέσω συζήτησης με δύο ομάδες εστίασης, μία που αποτελείται από μέλη/χρήστες με ενεργή συμμετοχή και μία με μέλη/χρήστες με ανενεργή δράση συμμετοχής ώστε να αναζητηθεί πως βιώνεται αντιληπτικά η ύπαρξη των ΤΟΕΒ στα ίδια τα μέλη τους.

Συμπερασματικά καταλήγουμε πως οι ΤΟΕΒ δεν απολαμβάνουν την εμπιστοσύνη που θα άρμοζε από τα μέλη, λόγω δυσλειτουργίας και χρόνιων παθογενειών, όμως υπάρχει έντονη δυναμική κοινωνικού κεφαλαίου που αν αξιοποιηθεί σωστά σε συνδυασμό με την κρατική υποστήριξη και συντονισμό μπορεί να λειτουργήσει θετικά και να επεκταθεί μετασχηματιστικά σε νέα μοντέλα στο εσωτερικό των τοπικών κοινοτήτων.

The management of common resources is a great asset for the Social Solidarity Economy. Irrigation water, a key factor for agricultural production and consequently for the economic development of the Greek region, is such a common resource that, especially today, needs special attention due to the current environmental conditions.

The aim of this paper is to examine the collectivity in the management of irrigation water through the collective irrigation networks T.O.E.B. (Local Organizations for Irrigation). The TOEBs are the proposed institutional solution since they are provided and regulated by law and theoretically present almost all the conceptual elements of self-management of a common resource by local collectives as forced cooperatives.

The research is limited to the TOEBs of the Regional Unit of Achaia and is carried out in two phases :First, the general picture they present in the field of participation in decision-making processes (elections, assemblies, etc.) is investigated through interviews with local cooperating institutions. In the second phase it enters a more specific exploration through a discussion with two focus groups, one composed of members/users with active participation and one with members/users with inactive participation action in order to seek how the existence of TOEBs is perceived by their own members.

In conclusion, we conclude that TOEBs do not enjoy the trust that would be due from members, due to dysfunction and chronic pathologies, but there is a strong social capital dynamic that if properly harnessed in combination with government support and coordination can work positively and expand transformatively into new models within local communities.