Η όψη στο ρηματικό σύστημα αποτελεί ένα πολυσυζητημένο και συνάμα περίπλοκο γλωσσικό ζήτημα. Η ρηματική όψη με βάση τις πρώιμες περιγραφές της υπάρχουσας βιβλιογραφίας διακρίνεται σε δύο βασικές κατηγορίες τη λεξική και τη γραμματική όψη. Η παρούσα εργασία εστιάζει την προσοχή της στη μελέτη των πρώιμων περιγραφών της ρηματικής όψης με κύριους μελετητές τους Vendler (1967) και Comrie (1976) συγκριτικά με τις πιο σύγχρονες γλωσσολογικές θεωρίες που έχουν διατυπωθεί για τη ρηματική όψη. Για την ολιστική εξέταση της ρηματικής όψης παρουσιάζονται τα επιμέρους χαρακτηριστικά της λεξικής και της γραμματικής όψης. Ειδικότερα, αναλύεται η βεντλεριανή τετραμερής διάκριση της λεξικής όψης (Vendler, 1967) και οι πρωτεύουσες κατηγορίες της γραμματικής όψης συμπεριλαμβανομένων της συνοπτικής, της συνήθους, της προοδευτικής και της συντελεσμένης όψης, όπως και κατηγορίες γραμματικής όψης που δεν συγκαταλέγονται στην κομριανή διάκριση (Bohnemeyer, 1998a), λόγου χάρη η αρκτική και η ληκτική όψη, καθώς και η περίπτωση της ουδέτερης όψης (Smith, 1991). Για τη μελέτη της ρηματικής όψης θα εξεταστούν ποικίλα γλωσσικά συστήματα, μεταξύ των οποίων τα γλωσσικά συστήματα της αγγλικής, της αρμενικής, της τσεχικής, της τουρκικής. Ιδιαίτερη έμφαση θα δοθεί στα γλωσσικά συστήματα της ελληνικής και της ισπανικής, ώστε να εξεταστούν οι ομοιότητες και κυρίως οι διαφορές που παρουσιάζουν δύο διαφορετικές γλωσσικές ομάδες της ίδιας οικογένειας γλωσσών, εν προκειμένω της ινδοευρωπαϊκής. Η εξέταση των γλωσσικών συστημάτων της ελληνικής και της ισπανικής αναδεικνύει τη διαπλοκή της λεξικής και της γραμματικής όψης. Ο τρόπος με τον οποίο η λεξική και η γραμματική όψη διαπλέκονται όπως και η ύπαρξη της συντακτικής και της ουδέτερης πραγμάτωσης της ρηματικής όψης σε διάφορα γλωσσικά συστήματα μεταξύ των οποίων το γλωσσικό σύστημα της ισπανικής, το οποίο μελετάται στην παρούσα εργασία, οδήγησε αρκετούς μελετητές στην άποψη ότι η μελέτη της όψης θα πρέπει να ερευνά τα διάφορα λεξικά, μορφολογικά, συντακτικά επίπεδα υπό το πρίσμα ενός καθολικού σημασιολογικού πλαισίου. Η συγκεκριμένη άποψη εισήγαγε τον όρο της ολιστικής προσέγγισης της ρηματικής όψης έναντι της δισδιάστατης προσέγγισης που προσδιορίζει τη ρηματική όψη με βάση τη λεξική και γραμματική κατηγοριοποίησή της. Η παρούσα μελέτη θα εξετάσει τα βασικά χαρακτηριστικά της δισδιάστατης προσέγγισης για τη ρηματική όψη ενώ θα παρουσιάσει τα κύρια επιχειρήματα των υποστηρικτών της ολιστικής προσέγγισης. Το ενιαίο σημασιολογικό πλαίσιο της ολιστικής προσέγγισης το οποίο πηγάζει από τη διαπλοκή των ιδιοτήτων της λεξικής και της γραμματικής όψης οδήγησε στην επανεξέταση τόσο της βεντλεριανής όσο και της κομριανής διάκρισης. Στο τέλος της παρούσας εργασίας θα παρουσιαστούν ορισμένες από αυτές τις απόψεις σχετικά με τις δύο διαδεδομένες διακρίσεις για τη ρηματική όψη ενώ στη συνέχεια θα αναφερθούν τα συμπεράσματα και πιθανές μελλοντικές μελέτες οι οποίες μπορούν να φωτίσουν περαιτέρω τη μελέτη της ρηματικής όψης.

The concept of aspect within the verbal system constitutes a highly debated and intrinsically complex linguistic phenomenon. Based on early descriptions in the existing literature, verbal aspect is typically categorized into two main types: lexical aspect and grammatical aspect. This study focuses on the examination of early descriptions of verbal aspect, with particular reference to the foundational work of Vendler (1967) and Comrie (1976) and compares them to more recent linguistic theories that have emerged regarding aspect. In order to provide a holistic understanding, the analysis addresses the individual characteristics of both lexical and grammatical aspect. Specifically, the analysis focuses on Vendler’s (1967) four-way classification of lexical aspect, as well as the principal categories of grammatical aspect, including the perfective, habitual, progressive, and perfect aspects. It also considers additional grammatical aspectual categories not included in Comrie’s framework, such as the ingressive and egressive aspects (Bohnemeyer, 1998a), as well as the notion of the neutral aspect (Smith, 1991). The investigation of aspectual distinctions is conducted across a range of linguistic systems, including English, Armenian, Czech, and Turkish. However, particular emphasis is placed on the language systems of Greek and Spanish, with the aim of highlighting both the similarities and principally the differences between two distinct branches of the same language family, herein referring specifically to the Indo-European language family. The analysis of Greek and Spanish highlights the intricate interaction between lexical and grammatical aspect. The interplay between lexical and grammatical aspect, along with the existence of both syntactic and neutral verbal aspect across various linguistic systems including the Spanish language system, which is the focus of the present study, has led several scholars to argue that the study of aspect must address lexical, morphological, and syntactic levels through the lens of a universal semantic level. This perspective has introduced the notion of a unidimensional approach to aspect, in contrast to the bidimensional approach, which defines verbal aspect through a strict lexical and grammatical categorization. The present study will examine the key characteristics of the bidimensional approach to aspect, while also presenting the main arguments put forward by proponents of the holistic model. The universal semantic framework proposed by the holistic approach, arising from the interplay between lexical and grammatical aspect, has prompted a reevaluation of both Vendler’s and Comrie’s classifications. Toward the conclusion of the study, selected views on these two widely accepted distinctions of verbal aspect will be presented, followed by a summary of the main findings and potential directions for future research that could further illuminate the study of verbal aspect.