Αντικείμενο της παρούσας εργασίας είναι η μελέτη της μάγισσας ως συμβόλου που επανεμφανίζεται στο λόγο και στις δράσεις σύγχρονων φεμινιστικών κινημάτων. Εστιάζοντας στον 21ο αιώνα, εξετάζονται οι τρόποι με τους οποίους συλλογικότητες χρησιμοποιούν τη φιγούρα της μάγισσας ως σύμβολο των σύγχρονων ταυτοτήτων και διεκδικήσεων. Η μάγισσα εδώ δεν αντιμετωπίζεται, λοιπόν, ως ιστορικό πρόσωπο, αλλά ως ιστορικό ίχνος που επανανοηματοδοτείται στο παρόν και ενσωματώνει μνήμες, αισθήματα και στάσεις.
Η εργασία συνδέει την έννοια της πολιτισμικής και συλλογικής μνήμης με τη δράση των
κοινωνικών κινημάτων, δείχνοντας πώς η αναφορά σε ένα παρελθόν - όπως οι διώξεις των μαγισσών – αξιοποιείται ως εργαλείο πολιτικής συσπείρωσης και διαμόρφωσης ταυτότητας. Μέσα από τη μελέτη εικονικού υλικού (φωτογραφίες, αναρτήσεις κ.ά.), αναλύεται πώς το παρελθόν «ζωντανεύει» σήμερα, όχι ως απλή αναπαράσταση, αλλά ως εργαλείο δημιουργίας νοήματος και κοινής εμπειρίας.
Το θεωρητικό πλαίσιο αντλεί από την Δημόσια Ιστορία, τις σπουδές μνήμης και φύλου, τη φεμινιστική θεωρία, τη θεωρία της τεχνολογίας και των ψηφιακών μέσων και τα κοινωνικά κινήματα, με στόχο να αναδείξει τον τρόπο με τον οποίο τα κοινωνικά κινήματα λειτουργούν ως φορείς επιτελεστικής μνήμης και πολιτισμικής ανανοηματοδότησης. Μέσα από τη μελέτη περίπτωσης και την ανάλυση εικονικού υλικού, φωτίζονται οι τρόποι με τους οποίους η μάγισσα γίνεται φορέας ριζοσπαστικής εναλλακτικής πρότασης ύπαρξης και δράσης, εκφρασμένης τόσο σε επίπεδο ιστορικής κουλτούρας όσο και συλλογικής πολιτικής πράξης.

This thesis explores the figure of the witch as a symbolic reference reemerging in the discourse and practices of contemporary feminist movements. Focusing on the 21st century, it investigates how collectives employ the image of the witch to articulate new identities and political claims. The witch is not treated here as a historical subject, but rather as a historical trace - one that is re-signified in the present and infused with memories, emotions, and values.
The study connects the concepts of cultural and collective memory with the dynamics of social movements, showing how references to a past - such as the witch hunts - are mobilized as tools of political mobilization and identity formation. Through the analysis of visual materials (photographs, social media posts, etc.), the thesis examines how the past is “brought to life” not as mere representation, but as a medium of meaning-making and shared experience.
The theoretical framework draws on Public History, memory and gender studies, feminist theory, digital media theory, and social movement studies. It aims to demonstrate how movements function as agents of performative memory and cultural re-signification. Through a case study and visual analysis, the work sheds light on the ways in which the witch becomes a carrier of radical alternatives for being and acting - expressed both in the realm of historical culture and in collective political practice.