Η παρούσα διπλωματική εργασία διερευνά τις στάσεις ομιλητών/-τριών απέναντι σε δύο γλωσσικές ποικιλίες του ελληνικού χωρου με ιδιαίτερη ιστορική και πολιτισμική σημασία: την ποντιακή διάλεκτο και την βλάχικη γλώσσα. Αν και προέρχονται από διαφορετική γλωσσογενετική βάση, και οι δύο αντιμετωπίζουν παρόμοια φαινόμενα περιθωριοποίησης, υποχώρησης στη χρήση και απουσίας θεσμικής στήριξης. Η έρευνα στηρίχθηκε σε ποσοτική μεθοδολογία και σε διαδικτυακό ερωτηματολόγιο, το οποίο συμπληρώθηκε από 181 συμμετέχοντες, με στόχο την αποτύπωση των στάσεων ως προς τη χρήση, την ταυτότητα, τη διαγενεακή μετάδοση και τη διατήρηση των ποικιλιών. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι, παρά τη φθίνουσα χρήση, οι δύο ποικιλίες εξακολουθούν να διατηρούν υψηλή πολιτισμική και συναισθηματική αξία. Η ποντιακή παρουσιάζει εντονότερη παρουσία μέσα από συλλόγους, μουσικές δράσεις και κοινοτικές δραστηριότητες, ενώ η βλάχικη εμφανίζει μεγαλύετρη γλωσσική υποχώρηση και περιορισμένη υποστήριξη. Παράγοντες όπως η ηλικια και η γεωγραφική προέλευση επηρεάζουν καθοριστικά τις στάσεις: οι νεότεροι δείχνουν ενδιαφέρον αλλά χαμηλή επάρκεια, ενώ οι μεγαλύετροι δηλώνουν βαθύτερη γνώση και συναισθηματική σύνδεση, εκφράζοντας παράλληλα ανησυχία για την απώλεια. Συμπερασματικά, οι δύο ποικιλίες διατηρούν ισχυρό πολιτισμικό δυναμικό, γεγονός που καθιστά αναγκαία την εφαρμογή πολιτικών γλωσσικής διαχείρισης, την εκπαιδευτική ενσωμάτωση και την ενίσχυση της ψηφιακής τους παρουσίας για την αναβίωση και βιωσιμότητά τους. 

This thesis explores speakers attitudes toward two significant linguistic varieties in Greece: the Pontic dialect and the Vlach language. Although different in genealogical origin, both face similar challenges of marginalization, decline in daily use, and lack of institutional support. The research employed a quantitative approach, using an online questionnaire completed by 181 participants, in order to capture perceptions related to language use, identity, intergenerational transmission, and preservation. Results show that while both vaireties are in decline, they continue to hold strong cultural and emotional value for speakers. The Pontic dialect maintains a more visible presence through associations, music, and community activities,whereas Vlach language shows deeper retreat and weaker institutional backing. Sociodemographic factors such as age and geographical backround were found to influence attitudes, with younger speakers expressing interest but limited competence, and older speakers demonstrating stronger emotional attachment alongside concern for loss. In conclusion, the two varieties maintain strong cultural potential, which makes it necessary to implement language management policies, educational integration and the stranghening of their digital precence for their revival and sustainability.