Η επικράτηση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης φέρνει στο προσκήνιο ένα νέο είδος λόγου, ο οποίος χρησιμοποιείται για την επικοινωνία στα ψηφιακά περιβάλλοντα (πλατφόρμες, chats, ηλεκτρονική αλληλογραφία, αναρτήσεις) και χρειάζεται να τεθεί στο επίκεντρο του γλωσσολογικού ενδιαφέροντος ως μία ξεχωριστή μορφή διεπίδρασης. Σύμφωνα με την Πραγματολογία, οι άνθρωποι επικοινωνούν σε δύο επίπεδα: με όσα λέγονται ρητά και με τα μη δηλούμενα, υπόρρητα νοήματα, έχοντας ως σκοπό να πραγματώσουν την πρόθεσή τους και να επικοινωνήσουν.

Στην παρούσα εργασία διερευνάται το συνομιλιακό υπονόημα στην ψηφιακά διαμεσολαβημένη  επικοινωνία. Στο πρώτο μέρος της εργασίας παρουσιάζεται το θεωρητικό πλαίσιο. Το δεύτερο κεφάλαιο επικεντρώνεται στην αρχή της Συνεργασίας του Grice και τα αξιώματά της. Διερευνώνται τα συνομιλιακά υπoνοήματα, τα σχήματα λόγου και η σχέση τους με τα αξιώματα συνομιλίας, καθώς και οι τύποι παραβίασης των αξιωμάτων, ενώ για κάθε περίπτωση δίνονται πρωτότυπα παραδείγματα. Επίσης, μελετάται η θεωρία της ευγένειας, ως κοινωνική πρακτική με χαρακτηριστικά εμμεσότητας, αλλά και η αγένεια. Τέλος, εξετάζεται η σχέση του χιούμορ με το υπονόημα,  ο ρόλος του υπονοήματος στην κατασκευή ταυτοτήτων και παρουσιάζονται τα ερευνητικά ερωτήματα. Στο τρίτο κεφάλαιο παρουσιάζονται τα χαρακτηριστικά και οι μέθοδοι ανάλυσης στην ψηφιακά διαμεσολαβημένη επικοινωνία· ειδικότερα η μέθοδος που θα ακολουθηθεί και τα εργαλεία έρευνας. Αυτά είναι η Ανάλυση Συνομιλίας, η θεωρία των υπονοημάτων του Grice (1975), οι στρατηγικές ευγένειας των Brown & Levinson (1987) και οι γλωσσικές πράξεις των Austin (1969) και (κυρίως) του Searle (1976).

Το τέταρτο και πέμπτο κεφάλαιο εξετάζουν το συνομιλιακό υπονόημα στην ψηφιακά διαμεσολαβημένη επικοινωνία σε δύο πεδία. Το πρώτο μέρος ερευνά συνομιλίες φίλων σε chats, αλλά και σε επαγγελματικά περιβάλλοντα. Στο δεύτερο μέρος παρουσιάζονται δημόσιες αναρτήσεις σε κοινωνικά δίκτυα και αναλύονται σχόλια χρηστών. Έτσι, προκύπτουν παρατηρήσεις για το ρόλο του συνομιλιακού υπονοήματος και για το πώς διαφοροποιείται η εμμεσότητα στο ψηφιακό περιβάλλον. Τέλος, στο έκτο κεφάλαιο παρουσιάζονται τα συμπεράσματα και υπογραμμίζεται η ανάγκη να διερευνηθεί περαιτέρω το υπονόημα στην ψηφιακά διαμεσολαβημένη επικοινωνία, η οποία αποτελεί μία νέα συνθήκη.

The dominance of social media has brought a new type of discourse to the forefront, which is employed for communication in digital environments, such as platforms, chats, emails and posts. This form of interaction has become the focus of linguistic interest. According to Pragmatics, people communicate on two levels: what is explicitly said and unspoken, implied meanings, with the aim of realizing their intention and communicating effectively.

The thesis explores conversational implicature in digitally mediated communication. The first part presents the theoretical framework. The second chapter focuses on Grice’s Cooperative Principle and its maxims. It examines conversational implicatures and figures of speech in relation to, the maxims, along with various types of maxim violations, providing original examples for each case.  Furthermore, politeness theory as a social practice characterized by indirectness is also studied, along with impoliteness. The connection between implicature and humor and, the role of implicature in identity construction are, also discussed, and the research questions are presented. The third chapter outlines the characteristics and methods of analysis in digitally mediated communication, particularly the research methodology and tools to be employed. These include Conversation Analysis, Grice’s (1975) theory of implicature, Brown and Levinson’s (1978) politeness strategies, and the speech act theory of Austin (1969) and (primarily) Searle (1976).

The fourth and fifth chapters investigate conversational implicature in digitally mediated communication. The first section analyzes private conversations among friends via chat, as well as communication in professional settings. The second section examines public posts on social media platforms and analyzes user comments. The analysis yields insights into the function of conversational implicature and the ways in which indirectness is shaped in digital communication. The study concludes by highlighting the need for further research into implicature in digitally mediated discourse, as this is a relatively new phenomenon.