Η ερευνητική αυτή εργασία πραγματοποιήθηκε για να μελετηθεί ο ρόλος των Θεατρολόγων στο σχολείο και να ερευνηθεί η θέση της Θεατρικής Αγωγής στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση. Η παρούσα έρευνα είναι ποσοτική και υλοποιήθηκε με την χρήση του ερωτηματολόγιου με ερωτήσεις, οι οποίες εξέταζαν σε βάθος θέματα που σχετίζονταν με την εργασιακή εμπειρία των θεατρολόγων, τις συνθήκες εργασίας, την αντιμετώπιση του μαθήματος από συναδέλφους και διευθύνσεις, τις δυσκολίες στην εφαρμογή του προγράμματος σπουδών, καθώς και προτάσεις για βελτίωση της κατάστασης. Τα ερωτηματολόγια δόθηκαν σε εν ενεργεία Θεατρολόγους που εργάζονται στην Πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Στα αποτελέσματα της έρευνας αναφέρεται ότι η Θεατρική Αγωγή συμβάλλει στην ανάπτυξη δεξιοτήτων, όπως η δημιουργικότητα, η ενσυναίσθηση και η καλλιέργεια συναισθημάτων, κάτι το οποίο αναγνωρίζεται και ενισχύεται από τους Θεατρολόγους. Όμως εμφανίζονται ψηλά επίπεδα επαγγελματικής ανασφάλειας, ανάγκη για την αναβάθμιση του κοινωνικού πλαισίου και μειωμένη αναγνώριση. Οι περισσότεροι Θεατρολόγοι δηλώνουν δυσαρέσκεια ως προς τις συνθήκες εργασίας και τη στάση του εκπαιδευτικού συστήματος. Τα ευρήματα της μελέτης υποστηρίζουν την ανάγκη για άμεση ενίσχυση του μαθήματος της Θεατρικής Αγωγής στο σχολείο και την θεσμική ενδυνάμωση του κλάδου.

This research aims to investigate the role of theatre educators in primary schools and examine the status of Drama Education within the Greek educational system. The study follows a quantitative research approach, utilizing a structured questionnaire designed to explore key issues related to theatre educators’ professional experiences, working conditions, the perception and treatment of the subject by colleagues and school administrators, challenges in curriculum implementation, and suggestions for improving the current situation.

The questionnaire was distributed to actively employed theatre educators working in primary education. The findings highlight that Drama Education contributes significantly to the development of essential skills, including creativity, empathy, and emotional intelligence — outcomes that are strongly recognized and affirmed by theatre educators. However, the study also reveals high levels of professional insecurity, a lack of institutional recognition, and an urgent need for upgrading the social and professional framework that supports the role of theatre educators.

The majority of respondents expressed dissatisfaction with their working conditions and the overall stance of the educational system toward their subject. The research concludes by emphasizing the need for the immediate reinforcement of Drama Education within schools and the institutional empowerment of the theatre education profession.