In the domain of instruction to refugees and migrants, a lot of research has been done on the reception of children in schools. Adult refugees and migrants however can benefit from formal teaching too. The purpose of this study is thus to investigate the adequacy of teachers’ skills with adult refugee and migrant students needs, in formal education. This is an exploratory approach which took place in the School of the Second Chance of Lesvos. It is thus based on a qualitative research design. Four research questions were the basis of the interview guide used in semi-structured interviews. The participants were the three teachers of Greek, who were interviewed individually, as well as 11 migrant and refugee students who took part in three focus groups. Classroom observations, two hours for each of the three teachers completed the investigation. The results show that teachers see knowledge of their subject as a prerequisite. They also emphasised the importance of personal qualities and interaction with the class. Classroom observations however show that interaction among teachers and students is more limited than what was presented in the interviews. Most of the students are positive as to the way they are taught. In view of the limited number of adult migrants and refugees in formal education, adults not attending school need to be interviewed. The few criticisms voiced are related mainly to the school organisation. Further investigation would be needed in relation to the implementation of differentiated teaching in second-chance schools.

Στον τομέα της διδασκαλίας σε πρόσφυγες και μετανάστες, έχει γίνει πολλή έρευνα σχετικά με την υποδοχή των παιδιών στα σχολεία. Ωστόσο, οι ενήλικoι πρόσφυγες και μετανάστες μπορούν επίσης να επωφεληθούν από την τυπική διδασκαλία σε σχολεία. Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι, επομένως, να διερευνηθεί η επάρκεια των δεξιοτήτων των εκπαιδευτικών στις ανάγκες των ενήλικων μαθητών προσφύγων και μεταναστών στην τυπική εκπαίδευση. Πρόκειται για μια διερευνητική προσέγγιση που πραγματοποιήθηκε στο Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας της Λέσβου. Βασίζεται, επομένως, σε ένα ποιοτικό ερευνητικό σχέδιο. Τέσσερα ερευνητικά ερωτήματα αποτέλεσαν τη βάση του οδηγού συνέντευξης που χρησιμοποιήθηκε στις ημιδομημένες συνεντεύξεις. Οι συμμετέχοντες ήταν οι τρεις καθηγητές Ελληνικών, οι οποίοι ερωτήθηκαν ατομικά, καθώς και 11 μαθητές μετανάστες και πρόσφυγες που συμμετείχαν σε τρεις ομάδες εστίασης. Η παρατήρησης τάξης, δύο ώρες για κάθε έναν από τους τρεις καθηγητές, ολοκλήρωσε την έρευνα. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι οι εκπαιδευτικοί θεωρούν τη γνώση του αντικειμένου τους ως προϋπόθεση. Τόνισαν επίσης τη σημασία των προσωπικών ιδιοτήτων και της αλληλεπίδρασης με την τάξη. Η παρατήρηση τάξης, ωστόσο, δείχνει ότι η αλληλεπίδραση δασκάλων και μαθητών είναι πιο περιορισμένη από ό,τι παρουσιάστηκε στις συνεντεύξεις. Οι περισσότεροι μαθητές είναι θετικοί ως προς τον τρόπο που διδάσκονται. Δεδομένου του περιορισμένου αριθμού ενήλικων μεταναστών και προσφύγων στην επίσημη εκπαίδευση, θα πρέπει να διερευνηθούν και οι απόψεις ενηλίκων που δεν φοιτούν σε σχολεία. Οι λίγες αρνητικές κρίσεις που διατυπώθηκαν σχετίζονται με την οργάνωση του σχολείου. Θα χρειαζόταν περαιτέρω έρευνα απαιτείται όσον  αφορά την εφαρμογή της διαφοροποιημένης διδασκαλίας στα σχολεία δεύτερης ευκαιρίας.