Η εργασία μου αναφέρεται στην ιστορική διαδρομή και μνήμη μέσα από τα διατηρητέα (και όχι μόνο) κτήρια του κέντρου της πόλης των Αθηνών, με κύρια αναφορά στο Μέγαρο του Μετοχικού Ταμείου Στρατού σε σχέση με την πολιτιστική, οικονομική, κοινωνική, εμπορική ζωής της πόλης και την πολιτική ζωή και την ιστορία της Ελλάδος.

Για την πληρέστερη κατανόηση του θέματος γίνεται σύντομη αναφορά στην ίδρυση και τον προορισμό του Μετοχικού Ταμείου Στρατού ως θεσμού κοινωνικής ασφάλισης και πολιτικής.

Στη συνέχεια γίνεται αναφορά στο ιστορικό του οικοπέδου, στο οποίο ανεγέρθηκε το Μέγαρο και της απόκτησής του από το Μετοχικό Ταμείο Στρατού με αγοραπωλησία από το Ελληνικό Δημόσιο.

Η αναφορά στο κτήριο ολοκληρώνεται με το ιστορικό της ανέγερσής του, κατόπιν διαγωνισμού του Μετοχικού Ταμείου Στρατού, σε τρείς διαδοχικές φάσεις σε σχέδια των Βασίλη Κασσάνδρα και Λεωνίδα Μπόνη, οι οποίοι επέβλεψαν και την κατασκευή.

Ιδιαίτερη και αναλυτική είναι η αναφορά σε χρήσεις και εκμεταλλεύσεις, που στεγάστηκαν στο κτήριο από την ανέγερσή του έως τις αρχές της δεκαετίας 2000 και αφορούν τον πολιτισμό, όπως τα θέατρα και κινηματογράφοι, “ΠΑΛΛΑΣ”, “ΑΛΙΚΗ”, “Πειραματικό Θέατρο ΜΑΡΙΕΤΤΑΣ ΡΙΑΛΔΗ”, “Θέατρο ΕΛΣΑΣ ΒΕΡΓΗ”, “Θέατρο ΟΡΒΟ” κ.α., οι χώροι διασκέδασης, όπως το “ΜΑΞΙΜ”, “ΠΕΡΓΚΟΛΑ” κ.α. και οι χώροι εστίασης όπως “ΖΩΝΑΡ’Σ”, “ΦΛΟΚΑΣ”, “ΜΠΡΑΖΙΛΙΑΝ” και διάφοροι χώροι εξαιρετικής εμπορικής και οικονομικής δραστηριότητας.

Τομή στην ιστορικότητα του κτηρίου αποτελεί η κήρυξή του με διαδοχικές υπουργικές αποφάσεις ως διατηρητέου μνημείου της νεότερης ιστορίας των Αθηνών, συγκεκριμένα της αρχιτεκτονικής του μεσοπολέμου στη δεκαετία του 1980 αλλά και ορισμένων χρήσεων από τις στεγαζόμενες αργότερα στις αρχές της δεκαετίας του 2000.

Παράλληλα όμως τομή αποτελεί και η ανάγκη ανακατασκευής του κτηρίου στις αρχές της δεκαετίας 2000, με τους πολεοδομικούς περιορισμούς του χαρακτήρα του ως αρχιτεκτονικού διατηρητέου μνημείου, ώστε να ανταποκρίνεται στις σύγχρονες κτηριακές απαιτήσεις και τεχνολογίες, καθώς και οι χρήσεις του μετά την ολοκλήρωση της ανακατασκευής από την εταιρία “PICAR A.E.” και την ονομασία του ως κτηριακού συνόλου σε “CITY LINK”.

Στα συμπεράσματα αναλύεται η ιστορικότητα του κτηρίου και η διαχρονική συμβολή των χρήσεων και εκμεταλλεύσεων του Μεγάρου του Μετοχικού Ταμείου Στρατού στα πλαίσια της Δημόσιας Ιστορίας αλλά και της κοινωνικής ζωής των κατοίκων της πόλης από τα μέσα του μεσοπολέμου μέχρι σήμερα.

My thesis examines the historical trajectory and memory through preserved (and other) buildings in the center of Athens, with primary reference to the Army Pension Fund Building in relation to the cultural, economic, social, commercial life of the city and the political life and history of Greece.

For a more complete understanding of the topic, a brief reference is made to the establishment and purpose of the Army Pension Fund as an institution of social security and policy.

The thesis then discusses the history of the plot where the Building was constructed and its acquisition by the Army Pension Fund through purchase from the Greek State.

The reference to the building is completed with the history of its construction in three successive phases based on designs by the winners of the architectural competition launched by the Army Pension Fund, Vasilis Kassandras and Leonidas Bonis, who also supervised the construction.

Special and detailed reference is made to the uses and businesses housed in the building from its construction until the early 2000s, related to culture, such as theaters and cinemas like "PALLAS", "ALIKI", "MARIETTA RIALDI EXPERIMENTAL THEATER", "ELSA VERGI THEATER", "ORVO THEATER" and others, entertainment venues such as "MAXIM", "PERGOLA" and others, and dining establishments such as "ZONAR'S", "FLOKAS", "BRAZILIAN" and various spaces of exceptional commercial and economic activity.

A turning point in the building's historicity is its protection due to its designation through successive ministerial decisions in the 1980s as a preserved monument of Athens' modern history, specifically of interwar architecture, as well as certain uses housed there later in the early 2000s.

At the same time, another turning point is the need for reconstruction of the building in the early 2000s, with urban planning restrictions due to its character as an architectural preserved monument, in order to meet modern building requirements and technologies, and its uses after the completion of the reconstruction by the company "PICAR S.A." and its naming as a building complex "CITY LINK".

The conclusions analyze the timeless contribution of the uses and operations of the Army Pension Fund Building, a preserved building, to the architectural history, political, cultural, intellectual, social, economic, commercial life and the history of Athens and Greece from the middle of the interwar period until today.