Σκοπός της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι η διερεύνηση της αξίας του κινηματογράφου στον εκπαιδευτικό κλάδο και ειδικότερα εξετάζεται ο ίδιος, ως μια εναλλακτική μορφή μάθησης, τόσο για μαθητές τυπικής, όσο και μη τυπικής ανάπτυξης. Ο κινηματογράφος θεωρείται μια μορφή τέχνης και έκφρασης και επικεντρώνεται, όχι μόνο στην διασκέδαση, αλλά και στην ψυχαγωγία των ατόμων. Εκτός όμως από τούτα, τα οφέλη του είναι πολλαπλά σε διάφορους τομείς, επηρεάζοντας σε μεγάλο βαθμό το ίδιο το άτομο, μα ασφαλώς και το κοινωνικό του περιβάλλον. Στη σύγχρονη εποχή, αρκετοί είναι οι εκπαιδευτικοί που προσπαθούν να ενσωματώσουν στην παιδαγωγική πράξη εναλλακτικές μορφές μάθησης, ώστε να καταστήσουν πιο αποτελεσματική την διδασκαλία τους. Η εξέλιξη της τεχνολογίας έχει διαφοροποιήσει αρκετά τον τρόπο που τα παιδιά μαθαίνουν και εξίσου οι εκπαιδευτικοί καλούνται να αναθεωρήσουν τις παραδοσιακές μεθόδους και πρακτικές διδασκαλίας. Πλέον, τα μοντέλα της διάλεξης και της μετωπικής διδασκαλίας φαίνεται να φθείρονται, μιας και τα παιδιά επιθυμούν να είναι το επίκεντρο της μαθησιακής διαδικασίας και να έχουν ενεργό συμμετοχή την ώρα του μαθήματος. Γι' αυτό το λόγο και οι εκπαιδευτικοί έχουν αλλάξει τον τρόπο προσέγγισης τους απέναντι στους μαθητές και στα μαθησιακά αντικείμενα. Αντιλαμβανόμενοι τα θετικά αποτελέσματα στα παιδιά, δημιουργούν δραστηριότητες εκπαιδευτικού χαρακτήρα που εξυπηρετούν τους μαθησιακούς στόχους και στηρίζονται στην εξατομίκευση, στην διαφοροποιημένη διδασκαλία και στα ατομικά χαρακτηριστικά του κάθε μαθητή. Λαμβάνουν κάθε μαθητή ως ξεχωριστή φυσιογνωμία που μαθαίνει με διαφορετικό τρόπο και γι' αυτό, μελετούν τα ενδιαφέροντα, τις προτιμήσεις, τις μαθησιακές και εν γένει ανάγκες του, σε συνδυασμό με τις δυνατότητες και τις αδυναμίες του. Οι ταινίες και τα φιλμ είναι αρκετά προσφιλή προς τα παιδιά, αφού από νωρίς έρχονται σε επαφή με την οθόνη, παρακολουθώντας τηλεόραση, παιδικά προγράμματα και σειρές. Επιδιώκοντας το σχολείο του σήμερα να βρεθεί πιο κοντά στους μαθητές, αρκετοί παιδαγωγοί έχουν θέσει το ερώτημα του κατά πόσον ο κινηματογράφος μπορεί να αποτελέσει ένα επιμορφωτικό εργαλείο, συμμετέχοντας ενεργά στην εκπαιδευτική πράξη.

The purpose of this thesis is to explore the value of cinema in the field of education, with a particular focus on its use as an alternative form of learning for both typically and non-typically developing students. Cinema is considered as a form of art and expression that focuses not only on entertainment but also on the intellectual and emotional engagement of individuals. Beyond these aspects, its benefits are manifold across various domains, significantly impacting both the individuals and their social environment. In today's world, many educators strive to integrate alternative learning methods into their teaching practices to make their instruction more effective. The advancement of technology has significantly transformed the way children learn, and, in turn, educators are required to reconsider traditional teaching methods and practices. The lecture-based and teacher-centered instructional models appear to be losing effectiveness, as students increasingly wish to be at the center of the learning process and to participate actively during lessons. As a result, educators have changed their approach towards both their students and the subjects they teach. Recognizing the positive impact on students, they design educational activities that align with learning objectives and are based on personalization, differentiated instruction, and the individual characteristics of each student. Each learner is seen as a unique individual who acquires knowledge in different ways, prompting educators to consider students' interests, preferences, learning styles, and overall needs in combination with their strengths and weaknesses. Films and movies are particulary appealing to children, who are exposed to screens from an early age through television, children's programs, and series. As modern school strive to connect more closely with their students, many educators have begun to explore whether cinema can serve as an educational tool, actively contributing to the learning process.