Η παρούσα διπλωματική εργασία διερευνά τον ρόλο των ομάδων αυτοβοήθειας\αλληλοβοήθειας στην υποστήριξη ατόμων και ζευγαριών που έρχονται αντιμέτωπα με την υπογονιμότητα, εντάσσοντάς τον στο πλαίσιο της Κοινωνικής και Αλληλέγγυας Οικονομίας (ΚΑΟ). Η υπογονιμότητα αποτελεί ένα πολυδιάστατο φαινόμενο, το οποίο εκτείνεται πέρα από τη βιοϊατρική διάσταση, επηρεάζοντας έντονα την ψυχοκοινωνική κατάσταση των εμπλεκομένων. Η εργασία εστιάζει στην εμπειρία των γυναικών, αναδεικνύοντας το άγχος, τη λύπη, την ενοχή και την αίσθηση κοινωνικού αποκλεισμού που συχνά συνοδεύουν την αδυναμία τεκνοποίησης.

Μέσα από την ανάλυση δύο πρωτοβουλιών, της ομάδας «Holding Hands» και της ομάδας «NoBabyNews», παρουσιάζεται ο ουσιαστικός ρόλος που διαδραματίζουν οι ομάδες αυτοβοήθειας\αλληλοβοήθειας στην ψυχολογική ανακούφιση, την κανονικοποίηση της εμπειρίας και την ενδυνάμωση των εμπλεκομένων. Παράλληλα, επισημαίνεται η έλλειψη θεσμικής αναγνώρισης και η μονοδιάστατη, ιατροκεντρική προσέγγιση της υπογονιμότητας από το ελληνικό κράτος.

Η εργασία προτείνει τη θεσμική ένταξη αυτών των ομάδων στο σύστημα ψυχοκοινωνικής φροντίδας, την ενίσχυση των συνεργασιών με δημόσιους και κοινωνικούς φορείς και την ευαισθητοποίηση της κοινωνίας. Το προτεινόμενο συνεταιριστικό μοντέλο παροχής υπηρεσιών εστιάζει στη δημοκρατική συμμετοχή, την ολιστική φροντίδα και τη διατομεακή συνεργασία, προτείνοντας μια εναλλακτική και κοινωνικά δίκαιη προσέγγιση στην υποστήριξη της υπογονιμότητας.

Συμπερασματικά, αναδεικνύεται η ανάγκη μετάβασης από την παθητική αποδοχή της υπογονιμότητας ως ατομικό πρόβλημα, σε μια συλλογική, υποστηρικτική και ενσυναισθητική αντιμετώπιση με επίκεντρο τον άνθρωπο και την κοινότητα.

This thesis explores the role of self-help groups in supporting individuals and couples facing infertility, within the framework of the Social and Solidarity Economy (SSE). Infertility is a multidimensional issue that extends beyond the biomedical field, significantly affecting the psychosocial well-being of those involved. The study focuses on women’s experiences, highlighting emotions of anxiety, sadness, guilt, and social exclusion often associated with the inability to conceive.

Through the analysis of the "Holding Hands" initiative, the research showcases the vital function self-help groups perform in offering emotional relief, normalizing the infertility experience, and empowering participants. Simultaneously, it underscores the lack of institutional recognition and the state’s predominantly biomedical approach to infertility in Greece.

The study proposes the institutional integration of self-help and mutual support groups into a broader psychosocial care system, along with the strengthening of collaborations between public and community-based actors. It also emphasizes the importance of public awareness campaigns to challenge stigma and promote a more inclusive narrative around infertility. The proposed cooperative model of service provision focuses on democratic participation, holistic care, and interdisciplinary collaboration—offering a socially just and innovative alternative to current approaches.

In conclusion, this work calls for a shift from the perception of infertility as a private issue to a collective and empathetic social response. It highlights the importance of SSE structures in fostering solidarity, inclusion, and dignity, offering infertile individuals the support they need through community-based, people-centered strategies.