Η παρούσα διπλωματική εργασία εστιάζει στην εφαρμογή της ψηφιακής αφήγησης για τη διδασκαλία της Ιστορίας της Τέχνης σε μαθητές γυμνασίου που παρακολουθούν εργαστήρια ζωγραφικής εκτός του επίσημου δημόσιου ή ιδιωτικού σχολείου. Η θεματική της διδασκαλίας αφορά την αρχαία ελληνική εικονογραφία από τους προϊστορικούς χρόνους έως τη μάχη της Χαιρώνειας, το 338 π.κ.ε. Καθώς τα έργα αυτής της περιόδου, παρά την ιθαγένειά τους, αποτελούν παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά, είναι μια κατάλληλη αφετηρία για την ανάπτυξη της οπτικής αντίληψης και την εικαστικής παιδείας των νέων. Για τη θεωρητική θεμελίωση της εργασίας κρίθηκε αναγκαία η διεπιστημονική προσέγγιση και σύνθεση των επιστημονικών πεδίων της Δημιουργικής Γραφής και της Αφηγηματολογίας με την Ιστορία της Τέχνης και την Εικονολογία. Θα επιχειρηθεί η σύγκριση δύο εκφάνσεων της δημιουργικότητας του ανθρώπου που έχουν ως κοινό στοιχείο τους την αφήγηση μύθων και ιστοριών, τη διερεύνηση, καταγραφή και μετάδοση της εμπειρίας, την κατανόηση του κόσμου, την επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων. Στοιχεία Σημειωτικής βοήθησαν σε στάδια της θεωρητικής έρευνας, καθώς οι κώδικες της εικόνας και του λόγου είναι ή/και μοιάζουν να φτιάχνονται από διαφορετικό continuum. Η πολλαπλότητα των παραπάνω προϊδεάζει για την επιλογή της ψηφιακής αφήγησης ως του πλέον κατάλληλου πολυτροπικού διδακτικού μέσου για την πρόσληψη των έργων τέχνης, την ανάλυση, την ερμηνεία και την κατανόηση της επίδρασης της καλλιτεχνικής δημιουργίας στην κοινωνία, τότε και σήμερα. Σε συνδυασμό με την ενεργητική συμμετοχή των μαθητών στον σχεδιασμό, την έρευνα και τη δημιουργία του τελικού προϊόντος, προσδοκά να λειτουργήσει υπέρ της ανάπτυξης κριτικής σκέψης και της συνεργατικής αντίληψης, επομένως να καταστεί πηγή έμπνευσης και δημιουργικότητας ελεύθερων δημοκρατικών πολιτών.

This thesis focuses on the application of digital storytelling for the teaching of Art History to high school students attending painting workshops as extracurricular activity.  The subject of the teaching concerns ancient Greek iconography from prehistoric times to the Battle of Chaeronea, 338 BC. As the artworks of this period, despite their nationality, constitute a global cultural heritage, they are a suitable starting point for the development of visual perception and literacy of young people. For the theoretical foundation of the work, an interdisciplinary approach and synthesis of the scientific fields of Creative Writing and Narrative Studies with Art History and Iconology was deemed necessary. An attempt will be made to compare two aspects of human creativity that have as their common element the telling of myths and stories, the exploration, recording and transmission of experience, the understanding of the world, and communication between people. Elements of Semiotics helped in stages of theoretical research, as the codes of image and language/speech are or seem to be made of a different continuum. The multiplicity of the above suggests the choice of digital storytelling as the most appropriate multimodal teaching medium for the reception of works of art, the analysis, interpretation and understanding of the impact of artistic creation on society, in past and today. In additional it is expected that the students’ active participation in design, research and creation of the final product, will contribute to development of critical thinking and collaborative perception, therefore becoming a source of inspiration and creativity of free democratic citizens.