Η παρούσα εργασία πραγματεύεται τη Δίκη των Έξι ως επίλογο της Μικρασιατικής Καταστροφής, αλλά και αποκορύφωση του Εθνικού Διχασμού.  Προσεγγίζει την θανατική καταδίκη πέντε πολιτικών και ενός στρατιωτικού ως υπευθύνων της καταστροφής, από την Επαναστατική Κυβέρνηση, ως απότοκο παραταξιακής έκφρασης. Προσπαθεί να διακρίνει την νομιμοποιητική βάση του κατηγορητηρίου, της καταδικαστικής απόφασης και της εκτέλεσης των Έξι.  Η Δίκη αυτή αποτελεί έως σήμερα ένα γεγονός με  αναπάντητα ερωτηματικά. Χαρακτηρίστηκε Δίκη Παρωδία, Ενδικοφανής φόνος, Πολιτική Σκοπιμότητα, Πολιτική Αναγκαιότητα. Τον Οκτώβριο 1922 παραπέμφθηκαν σε έκτακτο στρατοδικείο  οκτώ κατηγορούμενοι  με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας. Το κατηγορητήριο επέρριπτε ευθύνες πολιτικές και στρατιωτικές σε κορυφαίους πολιτικούς του «Κωνσταντινισμού».  Η Επανάσταση  ορίζει Έκτακτο Στρατοδικείο για την εκδίκαση της υπόθεσης, παραβλέποντας την πολιτική ιδιότητα των κατηγορουμένων και τον Συνταγματικό Νόμο περί «ευθύνης υπουργών». Η ανακριτική και ακροαματική διαδικασία είναι σύντομη.  Παρά τις επεμβάσεις  ξένων πρεσβευτών για αποτροπή της εκτέλεσης , αυτή θα συμβεί με «συνοπτικές διαδικασίες» .   Η εργασία  θα εστιάσει  στην πολιτική αντιπαλότητα που έχει τη βάση της τη διχαστική συμπεριφορά Βενιζέλου και Κωνσταντίνου, ως προς την εμπλοκή της Ελλάδας στον Α΄Παγκόσμιο Πόλεμο. Θα αναφερθεί σε λάθη, παραπλανήσεις και εμπάθειες, ένθεν κακείθεν των εμπλεκομένων. Οι συνέπειες και τα αποτελέσματα της Δίκης των Έξι θα καταγραφούν σε μια προσπάθεια απόδοσης των συνθηκών που επέβαλλαν ως αναγκαιότητα την θανατική εκτέλεση.  Σχεδόν εννιά δεκαετίες μετά, ο εγγονός του εκτελεσθέντος Π. Πρωτοπαπαδάκη καταθέτει αίτηση αναψηλάφησης  από τον Άρειο Πάγο, σε μια προσπάθεια απόδοσης πραγματικής δικαιοσύνης και αποκατάστασης της μνήμης των κατηγορουμένων. Η εργασία παρουσιάζει την επανάληψη της Δίκης των Έξι, παραθέτοντας την πρόσφατη νομική διαδικασία και τα αποτελέσματά της.

This paper examines the Trial of the Six as an epilogue to the Asia Minor Catastrophe and, simultaneously, as the culmination of the National Schism. It approaches the death sentence of five politicians and one military officer, held responsible for the catastrophe by the Revolutionary Government, as an outcome of partisan expression. The study endeavors to identify the legitimizing basis for the indictment, the conviction, and the execution of the Six. To this day, this trial remains an event shrouded in unanswered questions. It has been characterized as a mock trial, a judicial murder, a matter of political expediency and a political necessity.

In October 1922, eight defendants were brought before an extraordinary court-martial, charged with high treason. The indictment attributed political and military responsibilities to leading figures of "Constantinism" The Revolution established an Extraordinary Court-Martial to hear the case, disregarding the defendants' political status and the Constitutional Law concerning "ministerial responsibility." Both the investigative and hearing procedures were brief. Despite interventions by foreign ambassadors to prevent the executions, they proceeded with "summary procedures".

This paper will focus on the political rivalry rooted in the divisive conduct of Venizelos and Constantine regarding Greece's involvement in World War I. It will address the errors, deceptions, and animosities from both sides of those involved. The consequences and outcomes of the Trial of the Six will be recorded in an attempt to elucidate the conditions that necessitated the death sentences. Nearly nine decades later, the grandson of the executed P. Protopapadakis submitted a petition for retrial to the Supreme Court (Areios Pagos) in an effort to achieve genuine justice and restore the memory of the accused. The paper will present the retrial of the Six, outlining the recent legal proceedings and their results.