Η παρούσα διπλωματική εργασία διερευνά τη σχέση μεταξύ της πυθαγόρειας θεωρίας της συμπαντικής αρμονίας των σφαιρών υπό τις σύγχρονες ερμηνείες περί της εξισορροπητικής δύναμης της μουσικής. Σε ένα πλαίσιο φιλοσοφικής και μαθηματικής σκέψης εξετάζουμε την πηγή της δύναμης του μύθου να ενώνεται με τις σύγχρονες επιστημονικές ανακαλύψεις. Αρχικά παρουσιάζονται οι πλέον αληθοφανείς βιογραφικές αναφορές του φιλοσόφου μαζί με το ιστορικό πλαίσιο δράσης του, ενώ περιγράφεται η ίδρυση της Πυθαγόρειας σχολής υπό το εκπαιδευτικό πρίσμα επάνω στο οποίο σχεδιάστηκε. Το κύριο μέρος επικεντρώνεται στη φιλοσοφία της αρμονίας και στη θεμελιώδη θέση των αριθμών ως στοιχείων της κοσμικής τάξης.

 Στο δεύτερο μέρος εστιάζουμε στην γενική παρατήρηση, ότι η μουσική είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ανθρώπινης αισθητικής, αλλά και συναισθηματικότητας και εξετάζουμε τη σχέση της με την ψυχοσωματική κατάσταση ισορροπίας. Παρουσιάζονται επίσης σύγχρονες επιστημονικές θεωρίες, οι οποίες αναγνωρίζουν στη μουσική έναν ανακουφιστικό ή ακόμη και θεραπευτικό χαρακτήρα σε ήπιες καταστάσεις κλονισμού κυρίως της συναισθηματικής ισορροπίας, βασισμένες στην έννοια της «εσωτερικής εναρμόνισης», δηλαδή της διαλεκτικής εξισορρόπησης μεταξύ αντιθετικών δυνάμεων.

 Σκοπός της εργασίας είναι η ανάδειξη της διαχρονικής αξίας της Πυθαγόρειας προσπάθειας να κατανοήσει τον κόσμο προσεγγίζοντάς τον ως την απάντηση σε θεμελιώδη ερωτήματα της φιλοσοφίας. Η σύλληψη της αρμονίας ως φιλοσοφική αρχή συμβάλλει θεωρητικά, αλλά και πρακτικά, στην ανάπτυξη και τη βελτίωση της εσωτερικής ισορροπίας του ανθρώπου, σε σχέση με τον περιβάλλοντα κόσμο, αλλά και με τον ίδιο του τον εαυτό.