Le jeu constitue une activité quotidienne dès la naissance de l’homme et l’accompagne tout au long de sa vie. Les profits pédagogiques du jeu, en raison de son caractère divertissant, ont été prouvés pendant les siècles dès la Grèce antique jusqu’à nos jours.

La partie théorique de ce mémoire signale la définition du jeu, son rôle dans l’enseignement et surtout dans l’apprentissage du FLE ainsi que le rôle de l’enseignant qui l’adopte, en tant qu’outil pédagogique en classe. Dans la partie pratique, nous avons analysé l’apparition des jeux dans les manuels scolaires du FLE, en version papier et numérique, de l’enseignement public grec premier degré et second degré inférieur. Un questionnaire destiné aux enseignants fonctionnaires de FLE nous a donné des réponses sur nos hypothèses réalisées dès le début de notre recherche. Ces hypothèses concernent la place que le jeu dispose dans les manuels scolaires tout comme en classe de FLE, son adoption par les enseignants ainsi que les profits ou/et les écueils possibles qui surgissent lors de son utilisation en classe de FLE.

Les résultats de l’analyse du jeu éducatif dans les manuels scolaires, étaient présentés en suivant une catégorisation selon la participation des apprenants et la typologie des jeux proposés. De plus, les approches pédagogiques des enseignants de FLE et leurs optiques, par rapport au jeu généralement et au jeu numérique plus précisément, ont été décrites dans les données recueillies du questionnaire. Les réponses des enseignants relèvent que les répondants perçoivent les jeux éducatifs en tant qu’outils considérables pour motiver les apprenants, briser la monotonie et favoriser la coopération, bien que des difficultés telles que le bruit ou le manque de temps persistent. Pourtant, ils utilisent souvent des jeux, surtout numériques, pour leur caractère attractif et leur capacité à renforcer l’apprentissage.

Από τη γέννηση του ανθρώπου, το παιχνίδι είναι μέρος της καθημερινής δραστηριότητας του και τον συνοδεύει σε όλη του τη ζωή. Τα παιδαγωγικά οφέλη του παιχνιδιού έχουν αποδειχθεί εδώ και αιώνες από την αρχαία Ελλάδα έως σήμερα.

Το θεωρητικό μέρος αυτής της διπλωματικής εργασίας επισημαίνει τον ορισμό του παιχνιδιού, τον ρόλο του στην εκπαίδευση και προπάντων στην εκμάθηση της γαλλικής ως ξένης γλώσσας, καθώς και τον ρόλο του εκπαιδευτικού που το χρησιμοποιεί ως παιδαγωγικό εργαλείο στην τάξη. Στο πρακτικό μέρος, αναλύεται η παρουσία των παιχνιδιών στα σχολικά εγχειρίδια της γαλλικής ως ξένης γλώσσας, σε έντυπη και ψηφιακή μορφή, στο δημοτικό και το γυμνάσιο, στη δημόσια ελληνική εκπαίδευση. Ένα ερωτηματολόγιο που απευθύνεται στους εκπαιδευτικούς της γαλλικής ως ξένης γλώσσας, έδωσε απαντήσεις στις υποθέσεις που τέθηκαν στην αρχή της έρευνάς μας οι οποίες αφορούν τη θέση που έχει το παιχνίδι τόσο στα σχολικά εγχειρίδια, όσο και στην τάξη της γαλλικής ως ξένης γλώσσας, τη χρήση του από τους εκπαιδευτικούς καθώς και τα πιθανά οφέλη ή/και δυσκολίες που προκύπτουν κατά την εφαρμογή του στην τάξη.

Τα αποτελέσματα της ανάλυσης του εκπαιδευτικού παιχνιδιού στα σχολικά εγχειρίδια, παρουσιάζονται ακολουθώντας μια κατηγοριοποίηση ανάλογα με τη συμμετοχή των μαθητών και την τυπολογία των παιχνιδιών. Επιπροσθέτως, οι παιδαγωγικές προσεγγίσεις των εκπαιδευτικών της γαλλικής ως ξένης γλώσσας και οι απόψεις τους όσον αφορά το παιδαγωγικό παιχνίδι γενικά και το ψηφιακό παιχνίδι ειδικότερα, περιγράφονται στα δεδομένα που  συλλέχθηκαν από το ερωτηματολόγιο. Οι απαντήσεις των εκπαιδευτικών δείχνουν ότι οι ερωτώμενοι αντιλαμβάνονται τα εκπαιδευτικά παιχνίδια ως σημαντικά εργαλεία για την παρακίνηση των μαθητών, την άμβλυνση της μονοτονίας του μαθήματος και την προώθηση της συνεργασίας. Ωστόσο δυσκολίες, όπως ο θόρυβος ή η έλλειψη χρόνου, εξακολουθούν να υφίστανται. Παρόλα αυτά οι εκπαιδευτικοί χρησιμοποιούν συχνά το εκπαιδευτικό παιχνίδι, ιδιαίτερα το ψηφιακό, για την ελκυστικότητα που αυτό προσφέρει αλλά και για την ενίσχυση της μάθησης.