Η παρούσα διπλωματική εργασία εστιάζει στη διτυπία των επιρρημάτων σε -ως και -α στη Νέα Ελληνική Γλώσσα, ένα φαινόμενο που αποτυπώνει την ιστορική συνύπαρξη της δημοτικής και λόγιας παράδοσης. Τα επιρρήματα σε -ως διατηρούν λόγιο χαρακτήρα και χρησιμοποιούνται σε επίσημα ή γραπτά συμφραζόμενα, ενώ εκείνα σε -α αντανακλούν την καθημερινή και ανεπίσημη χρήση. Η μελέτη διερευνά τις μορφολογικές, σημασιολογικές και υφολογικές διαφορές τους, καθώς και την εφαρμογή τους στη γλωσσική διδασκαλία. Οι παραδοσιακές γραμματικές υιοθετούν μια κανονιστική προσέγγιση, τονίζοντας την ιστορική καταγωγή και τον διαχωρισμό μεταξύ των δύο τύπων. Αντίθετα, οι σύγχρονες γλωσσολογικές προσεγγίσεις δίνουν έμφαση στη δυναμική φύση της γλώσσας, αναγνωρίζοντας την ισοτιμία και την πρακτική χρήση τους. Σημαντική είναι η αξιολόγηση των σχολικών εγχειριδίων, τα οποία παρουσιάζουν ελλείψεις στην επαρκή ανάλυση του φαινομένου. Η γραμματική του Δημοτικού περιορίζεται στη λειτουργική χρήση, ενώ εκείνη του Γυμνασίου υιοθετεί πιο παραδοσιακή θεώρηση, χωρίς όμως να συνδέει επαρκώς τη θεωρία με τη γλωσσική πραγματικότητα. Η μελέτη προτείνει τη χρήση σωμάτων κειμένων, όπως ο Εθνικός Θησαυρός Ελληνικής Γλώσσας, για τη διδασκαλία των δίτυπων επιρρημάτων, παρέχοντας αυθεντικά παραδείγματα χρήσης. Τέτοιες μέθοδοι ενισχύουν τη μαθητοκεντρική και βιωματική προσέγγιση, προάγοντας την κριτική σκέψη και τη γλωσσική κατανόηση. Η διτυπία των επιρρημάτων αναδεικνύει τη δυναμική της ελληνικής γλώσσας, ενώ η εκπαιδευτική αξιοποίηση του φαινομένου απαιτεί ισορροπία μεταξύ ιστορικής ανάλυσης και σύγχρονης επικοινωνιακής χρήσης. Το φαινόμενο της διτυπίας των επιρρημάτων αντανακλά τον εκφραστικό πλούτο της Νέας Ελληνικής και προσφέρει σημαντικές δυνατότητες για γλωσσολογική και παιδαγωγική διερεύνηση.

This thesis focuses on the dual forms of adverbs ending in -ως and -α in Modern Greek, a phenomenon that reflects the historical coexistence of the demotic and learned traditions. Adverbs ending in -ως retain a formal tone and are used in official or written contexts, while those ending in -α reflect everyday and informal usage. The study investigates their morphological, semantic, and stylistic differences, as well as their application in language teaching. Traditional grammars adopt a prescriptive approach, emphasizing the historical origin and clear distinction between the two forms. In contrast, modern linguistic perspectives highlight the dynamic nature of the language, recognizing the equal status and practical usage of both forms. A key aspect of this study is the evaluation of school textbooks, which reveal gaps in the comprehensive analysis of the phenomenon. Primary school grammar focuses on functional use, while secondary school grammar adopts a more traditional approach, but does not adequately link theory to linguistic reality. The study advocates for the integration of corpora, such as the Hellenic National Corpus of Greek Language, in the instruction of adverbs with dual forms, providing authentic usage examples. Such methods enhance student-centered and experiential learning approaches, fostering critical thinking and linguistic understanding. The duality of adverbs underscores the dynamic nature of the Greek language, while the educational application of the phenomenon requires a balance between historical analysis and contemporary communicative use. The phenomenon of the duality of adverbs reflects the expressive richness of Modern Greek and offers significant potential for linguistic and pedagogical exploration.