Η παρούσα εργασία εξετάζει τη σημασία και τις δυνατότητες ενσωμάτωσης του καλυμνιακού ιδιώματος στην εκπαιδευτική διαδικασία, με αφετηρία τη διερεύνηση των στάσεων και αντιλήψεων των μαθητών της Β΄ Γυμνασίου στο πλαίσιο του μαθήματος της Λογοτεχνίας και γενικότερα στη σχολική κοινότητα. Το καλυμνιακό ιδίωμα, ένα από τα πιο ιστορικά και διατηρημένα ιδιώματα της ελληνικής γλώσσας, λειτουργεί τόσο ως πολιτισμική κληρονομιά όσο και ως εργαλείο για την ενίσχυση της γλωσσικής ευαισθητοποίησης και της πολιτισμικής ταυτότητας. Η μελέτη αυτή οργανώνεται σε δύο μέρη. Στο θεωρητικό μέρος αναλύονται οι έννοιες της διαλέκτου και του ιδιώματος, τα ιστορικά και γλωσσικά χαρακτηριστικά των νεοελληνικών διαλέκτων, με έμφαση στα δωδεκανησιακά ιδιώματα και συγκεκριμένα στο καλυμνιακό ιδίωμα. Παράλληλα, εξετάζεται το θεωρητικό πλαίσιο των πολυγραμματισμών και οι παιδαγωγικές προσεγγίσεις για τη διδασκαλία γλωσσικών ποικιλιών τόσο στη Λογοτεχνία όσο και γενικότερα στη σχολική εκπαίδευση, ως μέσο σύνδεσης της εκπαιδευτικής διαδικασίας με την τοπική πολιτισμική ταυτότητα των μαθητών. Στο ερευνητικό μέρος αξιοποιείται η αυθεντική λαϊκή αφήγηση του παραμυθιού «Το Γιαννάκι» στο καλυμνιακό ιδίωμα ως μέσο διδακτικής προσέγγισης. Η έρευνα πραγματοποιήθηκε σε τμήμα μαθητών της Β΄ Γυμνασίου που φοιτούν σε κέντρο μελέτης της Αττικής. Μέσα από αυτή την έρευνα εξετάζονται οι αντιλήψεις των μαθητών/-τριών για τη γλωσσική και πολιτισμική αξία του ιδιώματος, καθώς και η σύνδεσή του με την τοπική ταυτότητα στο σχολικό πλαίσιο. Η μικτή μεθοδολογία περιλαμβάνει ποσοτική και ποιοτική ανάλυση. Οι κλειστού τύπου ερωτήσεις παρέχουν μετρήσιμα δεδομένα, ενώ οι ανοιχτού τύπου ερωτήσεις αποκαλύπτουν βαθύτερες στάσεις και αντιλήψεις των μαθητών για τη χρήση του παραμυθιού στην εκπαιδευτική διαδικασία. Τα ευρήματα δείχνουν ότι η ενσωμάτωση αυθεντικών πολιτισμικών κειμένων, όπως το παραμύθι «Το Γιαννάκι», στο σχολικό πρόγραμμα και ειδικότερα στο μάθημα της Λογοτεχνίας μπορεί να ενισχύσει τη γλωσσική ευαισθητοποίηση, να ενδυναμώσει την πολιτισμική ταυτότητα και να εμπλουτίσει τη μαθησιακή εμπειρία. Η εργασία καταλήγει με προτάσεις για την εκπαιδευτική αξιοποίηση των διαλέκτων, προτείνοντας διδακτικές δραστηριότητες βασισμένες στο μοντέλο των πολυγραμματισμών. Τονίζεται, επίσης, η ανάγκη για περαιτέρω έρευνα σχετικά με την ενσωμάτωση των γλωσσικών ποικιλιών στη διδασκαλία της Λογοτεχνίας και γενικότερα στη σχολική εκπαίδευση, ως μέσο διατήρησης της πολιτισμικής κληρονομιάς και προώθησης της γλωσσικής πολυμορφίας.

This thesis explores the significance and potential integration of the Kalymnian dialect into the educational process, focusing on the attitudes and perceptions of 2nd-grade students in the context of Literature classes and more broadly within the school community. The Kalymnian dialect, one of the most historically rich and well-preserved dialects of the Greek language, serves both as cultural heritage and as a tool for enhancing linguistic awareness and cultural identity. The study is divided into two parts. The theoretical section analyzes the concepts of dialect and idiom, the historical and linguistic characteristics of Modern Greek dialects, with an emphasis on the Dodecanese dialects and specifically the Kalymnian dialect. Furthermore, it examines the theoretical framework of multiliteracies and pedagogical approaches to teaching linguistic varieties, both in Literature and more generally in school education, as a means of connecting the educational process with students' local cultural identity. The research section utilizes the authentic folk narration of the tale "To Giannaki" in the Kalymnian dialect as a teaching tool. The research was conducted with a group of 8th-grade students attending a study center in Attica. Through this research, the students’ perceptions of the linguistic and cultural value of the dialect, as well as its connection to local identity within the school context, were explored. A mixed methodology was employed, combining quantitative and qualitative analysis. Closed-ended questions provided measurable data, while open-ended questions revealed deeper attitudes and perceptions of students regarding the use of the tale in the educational process. The findings indicate that the integration of authentic dialectal texts, such as the tale "To Giannaki," into the school curriculum, and particularly into Literature classes, can enhance linguistic awareness, strengthen cultural identity, and enrich the learning experience. The study concludes with recommendations for the educational utilization of dialects, proposing teaching activities based on the multiliteracies framework. It also emphasizes the need for further research on the integration of linguistic varieties into Literature teaching and school education more broadly, as a means of preserving cultural heritage and promoting linguistic diversity.