Η παρούσα διπλωματική εργασία πραγματεύεται τη γλωσσική ποικιλότητα στη λογοτεχνία. Στο επίκεντρο τίθεται η επτανησιακή διάλεκτος και συγκεκριμένα το ζακυνθινό ιδίωμα. Το θέμα μελετάται και αναδεικνύεται μέσα από το θεατρικό έργο της Λενέτας Στράνη Στου Αμπελιώνε τσι φουρκάδες ή ο γάμος πάει αμόντε. Το συγκεκριμένο έργο επιλέχτηκε διότι πρόκειται για ένα θεατρικό που έχει γραφτεί εξ ολοκλήρου στο ζακυνθινό ιδίωμα και αποτελεί ένα σύγχρονο έργο γραμμένο σε ιδιωματικό λόγο. Μέσα από τους διαλόγους αναδεικνύονται ο πλούτος του ζακυνθινού ιδιώματος και γενικότερα ο επτανησιακός πολιτισμός. Με τη μελέτη του συγκεκριμένου έργου διαπιστώνουμε πως οι δυνατότητες του ζακυνθινού ιδιώματος και κατ’ επέκταση της επτανησιακής διαλέκτου είναι ανεξάντλητες. Η σκιαγράφηση των χαρακτήρων με τη χρήση συγκεκριμένων λέξεων αλλά και η αναφορά σε σημερινά ζητήματα έδειξαν πως το ζακυνθινό ιδίωμα διαθέτει πλούσιο λεξιλόγιο ικανό να αποδώσει με απόλυτη σαφήνεια και ακρίβεια σύγχρονα νοήματα. Τα παραδείγματα που αντλήθηκαν μέσα από το κείμενο αποδεικνύουν πως οι διάλεκτοι και τα ιδιώματα δεν είναι παρωχημένες ντοπιολαλιές αλλά κομμάτια της κοινής νεοελληνικής με αμέτρητες δυνατότητες και προεκτάσεις.

The aim of this thesis is the analysis of linguistic variation in literature. For this purpose, the theatrical play “Stou Abelione tsi fourkades or the wedding goes amonte’’ by Leneta Strani was chosen for study and analysis because it is one of the few plays written in dialect. This study shows that idiom of Zante has rich vocabulary capable of conveying modern meanings with absolute clarity and accuracy. The examples drawn from the text prove that dialects and idioms are not obsolete idioms but parts of common Modern Greek with countless possibilities and extensions.