Έρευνα για το σταδιακό σχηματισμό του ελληνικού στρατού κατά τη διάρκεια της Επανάστασης του 1821 και της Καποδιστριακής περιόδου.
Η παρούσα εργασία εξετάζει τη στρατηγική των Ελλήνων επαναστατών να ενοποιήσουν τις δυνάμεις τους μέσω εθνοσυνελεύσεων, στρατιωτικών οργανισμών και πολιτικής ενοποίησης καθώς και τη διαδικασία στρατιωτικής οργάνωσης κατά την Επανάσταση του 1821 και τη μετέπειτα περίοδο του Ιωάννη Καποδίστρια. Η συγκρότηση τακτικών στρατευμάτων αποτέλεσε βασική προσπάθεια για την εξασφάλιση της νίκης, με κεντρική φιγούρα τον Ιωάννη Καποδίστρια, ο οποίος επιχείρησε να μετασχηματίσει τα άτακτα σώματα σε τακτικούς και ημιτακτικούς σχηματισμούς.Μεθοδολογικά, η εργασία βασίζεται σε πρωτογενείς πηγές, όπως τα Αρχεία Ελληνικής Παλιγγενεσίας και απομνημονεύματα σημαντικών στρατιωτικών και πολιτικών προσωπικοτήτων, καθώς και σε δευτερογενή βιβλιογραφία, που περιλαμβάνει ιστορικές και στρατιωτικές μελέτες για την Ελληνική Επανάσταση. Αυτή η προσέγγιση παρέχει μια συνολική θεώρηση της διαδικασίας συγκρότησης του εθνικού στρατού και αναδεικνύει τις προκλήσεις, όπως τις τοπικές αντιθέσεις, τις στρατιωτικές αποτυχίες και τις εσωτερικές αντιπαραθέσεις. Τα βασικά συμπεράσματα που απορρέουν από την παρούσα βιβλιογραφική ανασκόπηση καταδεικνύουν την αδυναμία της κεντρικής διοίκησης και την κατακερματισμένη φύση των στρατιωτικών σωμάτων που εμπόδισαν την αποτελεσματική διεξαγωγή του πολέμου. Οι προσπάθειες δημιουργίας τακτικού στρατού, κυρίως από τον Δημήτριο Υψηλάντη και τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτοσυναντούσαν ισχυρές αντιστάσεις από τους παραδοσιακούς οπλαρχηγούς.Ωστόσο, οι εθνοσυνελεύσεις διαδραμάτισαν καθοριστικό ρόλο στην προσπάθεια συγκρότησης ενός οργανωμένου στρατού, με την ψήφιση στρατιωτικών οργανισμών και τη σταδιακή υπαγωγή των στρατιωτικών δυνάμεων σε μια κεντρική διοίκηση, παρόλο που ο τοπικισμός και οι εσωτερικές έριδες υπονόμευσαν την εφαρμογή των αποφάσεων. Η άφιξη του Ιωάννη Καποδίστρια σηματοδότησε μια πιο συστηματική και οργανωμένη προσπάθεια για την ενοποίηση του στρατού. Ο μετασχηματισμός των άτακτων σωμάτων σε ημιτακτικά και στη συνέχεια σε Ελαφρά Τάγματα ενίσχυσε τη στρατιωτική πειθαρχία και την κεντρική κυβερνητική επιρροή. Έτσι, η σταδιακή οργάνωση του στρατού αποτέλεσε θεμέλιο για τη δημιουργία του ελληνικού κράτους, συμβάλλοντας στη διαμόρφωση ενός πειθαρχημένου εθνικού στρατεύματος, βασισμένου στα ευρωπαϊκά πρότυπα που χρειάστηκε όμως μια μακροχρόνια, σταδιακή και συχνά επίπονη διαδικασία συγκρότησηςεν μέσω πολεμικών, κοινωνικών και πολιτικών αντιξοοτήτων.
Abstract
This study examines the strategy of the Greek revolutionaries to unify their forces through national assemblies, military organizations and political unification as well as the process of military organization during the Revolution of 1821 and the subsequent period of Ioannis Kapodistrias. The formation of regular troops was a key effort to ensure victory, with Ioannis Kapodistrias as the central figure, who attempted to transform the irregular corps into regular and semi-regular formations. Methodologically, the paper is based on primary sources, such as the Archives of the Greek Rebirth and memoirs of important military and political figures, as well as on secondary literature, which includes historical and military studies on the Greek Revolution. This approach provides a comprehensive view of the process of national army formation and highlights challenges, such as local contradictions, military failures, and internal conflicts.The main conclusions drawn from this literature review demonstrate the incapacity of central command and the fragmented nature of the military corps that prevented the effective conduct of the war. The attempts to create a standing army, mainly by Demetrios Ypsilantis and Alexandros Mavrokordatos, met with strong resistance from the traditional chieftains. However, the national assemblies played a decisive role in the effort to form an organized army, by passing military organizations and the gradual subordination of the military forces to a central command, although localism and internal disputes undermined the implementation of decisions. The arrival of Ioannis Kapodistrias signaled a more systematic and organized effort to unify the army. The transformation of irregular corps into semi-regular and then into Light Infantries strengthened military discipline and central government influence. Thus, the gradual organization of the army formed the foundation for the creation of the Greek state, contributing to the formation of a disciplined national army, based on European standards, which, however, required a long, gradual and often arduous process of formation amidst military, social and political adversity.
