Τα δικαιώματα των νέων ατόμων με αναπηρίες συνιστούν έναν κρίσιμο πυλώνα για την οικοδόμηση μιας δίκαιης και ισότιμης κοινωνίας. Παρά την ύπαρξη διεθνών συμβάσεων και εθνικών νόμων που διασφαλίζουν αυτά τα δικαιώματα, οι γονείς των ατόμων αυτών συχνά αντιμετωπίζουν σοβαρές προκλήσεις στην καθημερινότητά τους. Οι εμπειρίες τους αποκαλύπτουν κενά στην εφαρμογή των νόμων και την ανάγκη για περαιτέρω βελτίωση των κοινωνικών υπηρεσιών. Στην παρούσα μελέτη επιλέχθηκε η ποιοτική μέθοδος έρευνας με συνεντεύξεις.

Η παρούσα διπλωματική εργασία εξετάζει την αναπηρία μέσα από μια πολυδιάστατη προσέγγιση, εστιάζοντας στα δικαιώματα, τις προκλήσεις και τις εμπειρίες των νεαρών ατόμων με κινητικές αναπηρίες. Μέσα από τη θεωρητική ανάλυση και την ποιοτική έρευνα μέσω συνεντεύξεων, αναδεικνύονται οι κοινωνικές και εκπαιδευτικές προκλήσεις που αντιμετωπίζουν τα παιδιά με αναπηρίες και οι οικογένειές τους, καθώς και οι δυνατότητες για κοινωνική συμπερίληψη.

Αρχικά, διερευνάται η έννοια της αναπηρίας, οι ορισμοί και τα μοντέλα της, καθώς και η προσέγγισή της από διεθνείς οργανισμούς όπως ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας. Παρουσιάζονται τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία τόσο σε διεθνές όσο και σε ελληνικό επίπεδο, με ιδιαίτερη έμφαση στις υποχρεώσεις του κράτους και τις νομοθετικές ρυθμίσεις που αφορούν τα παιδιά με κινητικές αναπηρίες. Ιδιαίτερη προσοχή δίνεται στον ρόλο της οικογένειας και στις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι γονείς, καθώς καλούνται να στηρίξουν το παιδί τους μέσα σε ένα περιβάλλον που συχνά παρουσιάζει σημαντικά εμπόδια και κοινωνικό αποκλεισμό.

Εξετάζουμε επίσης τις διαφορετικές μορφές αναπηρίας, με έμφαση στις κινητικές αναπηρίες, όπως η εγκεφαλική παράλυση, αναλύοντας τις επιπτώσεις τους στην καθημερινή ζωή και την εκπαίδευση. Η εκπαίδευση αποτελεί βασικό παράγοντα κοινωνικής ένταξης, και γι’ αυτό διερευνάται το σύστημα ειδικής αγωγής στην Ελλάδα, καθώς και η εφαρμογή της συνεκπαίδευσης ως μέσου προώθησης της ισότητας.

Βασικό στοιχείο της έρευνας αποτελεί η καταγραφή των εμπειριών εφτά (7) γονέων μέσω συνεντεύξεων (μητέρες), με στόχο να αναδειχθούν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν σε επίπεδο εκπαίδευσης, κοινωνικών δομών και κρατικής υποστήριξης. Τα συμπεράσματα της μελέτης αναδεικνύουν την ανάγκη για θεσμικές και κοινωνικές αλλαγές που θα διευκολύνουν την ένταξη των ατόμων με αναπηρίες, προτείνοντας βελτιώσεις που μπορούν να συμβάλουν στην εξάλειψη του κοινωνικού αποκλεισμού και στην ενίσχυση της συμπεριληπτικής εκπαίδευσης και πολιτικής.

The rights of young people with disabilities are a crucial pillar for building a fair and equal society. Despite the existence of international conventions and national laws guaranteeing these rights, parents of these people often face serious challenges in their daily lives. Their experiences reveal gaps in the implementation of laws and the need for further improvement of social services. In this study, a qualitative research method using interviews was chosen.
This thesis examines disability through a multi-dimensional approach, focusing on the rights, challenges and experiences of young people with mobility impairments. Through theoretical analysis and qualitative interview research, it highlights the social and educational challenges faced by children with disabilities and their families, as well as the opportunities for social inclusion.
Initially, the concept of disability, its definitions and models, as well as its approach by international organisations such as the World Health Organisation are explored. The rights of persons with disabilities are presented both at the international and Greek level, with particular emphasis on the obligations of the state and the legislative regulations concerning children with disabilities. Particular attention is paid to the role of the family and the difficulties faced by parents, who are called upon to support their child in an environment that often presents significant barriers and social exclusion.
We also look at the different forms of disability, with a focus on motor disabilities such as cerebral palsy, analysing their impact on everyday life and education. Education is a key factor in social inclusion, and therefore the special education system in Greece is explored, as well as the implementation of co-education as a means of promoting equality.

A key element of the research is the recording of the experiences of seven (7) parents through interviews (mothers), in order to highlight the problems they face in terms of education, social structures and state support. The findings of the study highlight the need for institutional and social changes to facilitate the inclusion of people with disabilities, suggesting improvements that can contribute to the elimination of social exclusion and the strengthening of inclusive education and policies.