Σήμερα στον κόσμο της εικόνας, της υπερπληροφόρησης και της τεχνολογίας υπάρχει ένα εύλογο ερώτημα, εάν τα παιδιά ηλικίας από 13 έως 17 ετών είναι σε θέση να γνωρίζουν κάποιους σημαντικούς Έλληνες ποιητές και εάν μπορεί η ψηφιακή αφήγηση, και η αμεσότητα που έχει μέσα σε μία σχολική τάξη, να τα παροτρύνει να ασχοληθούν με διαφορετικούς τρόπους και να εμπνευστούν από την ποίηση, αλλά και από οποιαδήποτε μορφή τέχνης. Η προβολή του σύντομου βίντεο δίνει πληροφορίες βασικές για τους τρεις Έλληνες ποιητές, τον Γιάννη Ρίτσο, τον Τάσο Λειβαδίτη και τον Μανόλη Αναγνωστάκη και ταυτόχρονα οι μαθητές βλέπουν εικόνες, που σχετίζονται με στίχους ποιημάτων. Ιδιαίτερο ρόλο παίζει και το μουσικό χαλί, τραγούδια σε μουσική του Μίκη Θεοδωράκη, του Χρήστου Λεοντή και του Γιώργου Τσαγκάρη, άλλοτε γνωστά και άλλοτε εντελώς άγνωστα στα παιδιά. Με τη χρήση της ψηφιακής αφήγησης μέσα στις τάξεις του Γυμνασίου και του Λυκείου, αποτυπώθηκαν στο χαρτί στίχοι και ιδέες των παιδιών που μίλαγαν για την αγάπη, για τις δυσκολίες της εποχής μας με τις δικές τους λέξεις, αλλά και με τις λέξεις που τους έκαναν εντύπωση από τους τρεις μεγάλους Έλληνες ποιητές. Η συμμετοχή ήταν  άμεση και αυθόρμητη, αλλά και κάποιες φορές ορισμένα παιδιά ήθελαν κι άλλο χρόνο για να γράψουν περισσότερα και να εκφραστούν πιο αναλυτικά και περιγραφικά. Το αισιόδοξο συμπέρασμα είναι πως ο ρόλος της ψηφιακής αφήγησης, σε μια εποχή που όλα τρέχουν με ταχύτητες ασύλληπτες,  είναι ιδιαίτερα σημαντικός και βοηθάει να δούνε οι μαθητές με άλλη ματιά διάφορα γνωστικά αντικείμενα, που μέχρι εκείνη την ώρα ίσως να τους ήταν από άγνωστα μέχρι και πληκτικά. 

Today, in the world of images, information overload, and technology, there is a valid question of whether children aged 13 to 17 are able to recognize some significant Greek poets and whether digital storytelling, with its immediacy in the classroom, can encourage them to engage in different ways and be inspired by poetry, or even by any form of art. The short video presentation provides basic information about three Greek poets -Yannis Ritsos, Tasos Livaditis, and Manolis Anagnostakis- while the students also see images related to verses from their poems. The musical backdrop, featuring songs by Mikis Theodorakis, Christos Leontis and Giorgos Tsangaris, some of which are familiar and others completely unknown to the students, plays a key role. By using digital storytelling in middle school and high school classrooms, the students’ ideas and verses were captured on paper, expressing their thoughts on love, the challenges of today’s era in their own words, but also using words that impressed them from the three great Greek poets. The participation was immediate and spontaneous, though at times some students wanted additional time to write and express themselves in a more detailed and descriptive way. The optimistic conclusion is that the role of digital storytelling, in an era where everything moves at an unimaginable pace, is particularly important and helps students view various subjects from a different perspective -subjects that until then may have been either unfamiliar or even boring to them.