Αραβικός κόσμος | Εξωτερική πολιτική | Επταετία | Δικτατορία | Ισραήλ | Σχέσεις Ελλάδας | 1967 - 1974
3
18
18
Σκοπός της ΔΕ είναι η μελέτη των σχέσεων της Ελλάδας με το Ισραήλ και τον Αραβικό Κόσμο κατά την περίοδο της επταετίας 1967 – 1974. Ως γενικότερο χρονικό πλαίσιο εξέτασης της εν λόγω επταετίας επιλέγεται ο Ψυχρός Πόλεμος, οι ιδιαιτερότητες και οι αναγκαιότητες του οποίου επηρέασαν, σε μικρό ή μεγάλο βαθμό, τις σχέσεις μεταξύ των χωρών σχεδόν όλου του μεταπολεμικού κόσμου. Η αντιπαλότητα μεταξύ του ισραηλινού κράτους και των Αράβων, οι πολεμικές συγκρούσεις μεταξύ τους, αλλά και ο διπολικός χαρακτήρας (ΗΠΑ - ΕΣΣΔ) του τότε κόσμου, αποτέλεσαν παράγοντες που διαμόρφωσαν την ελληνική στρατηγική, και την προσέγγιση, που επέλεξε η δικτατορική κυβέρνηση για την επίτευξη των στόχων της στις σχέσεις της, τόσο με το Ισραήλ όσο και με το Αραβικό Κόσμο. Την όλη προσπάθεια της Ελλάδας να αναπτυχθεί και να «επιβιώσει» στο διεθνές περιβάλλον, επιβάρυνε μεταπολεμικά η πολιτική αστάθεια στο εσωτερικό της χώρας και ιδιαίτερα η ατυχία της κατά την επταετία, όταν την εξουσία ανέλαβε ένα πολιτικά ακατάλληλο (αν όχι ανίκανο) απολυταρχικό καθεστώς. Παρά την ανοχή της Αμερικής, λόγω των γεωπολιτικών πλεονεκτημάτων του ελληνικού χώρου, η χούντα δεν κατόρθωσε να «εξισορροπήσει» ανάμεσα στο Ισραήλ και τον Αραβικό κόσμο, αδυνατώντας να ισχυροποιήσει τη χώρα στο διεθνές περιβάλλον, με την εθνική τραγωδία της Κύπρου να αποτελεί το επιστέγασμα της αποτυχημένης επταετούς διακυβέρνησης. Η παρούσα ΔΕ, βασιζόμενη σε υφιστάμενη ελληνική και ξενόγλωσση βιβλιογραφία, εστιάζει σε όλα τα κύρια γεγονότα που χαρακτήρισαν τις σχέσεις της Ελλάδας με το Ισραήλ και τον Αραβικό κόσμο και επιπλέον διερευνά, στο μέτρο που οι διαθέσιμες πηγές επιτρέπουν, σχέσεις κυβερνητικών φορέων και προσώπων της χούντας στο παρασκήνιο των επίσημων διακρατικών σχέσεων. Τέλος, εκτιμάται ότι διερευνήθηκαν επαρκώς, στο πλαίσιο του αντικειμένου της παρούσας, τα γεγονότα της περιόδου 1967 – 1974 και εξήχθησαν συμπεράσματα τόσο γενικά για την Ελληνική πολιτική πραγματικότητα όσο και ειδικότερα για την ανεπάρκεια του δικτατορικού καθεστώτος.
The purpose of the thesis is to study the relations of Greece with Israel and the Arab World, during the seven-year period 1967 – 1974. The Cold War is chosen as a more general time frame for examining this seven-year period, the specificities and necessities of which influenced, to a greater or lesser extent, the relations between the countries of almost the entire post-war world. The rivalry between the Israeli state and the Arabs, the military conflicts between them, as well as the bipolar character (USA - USSR) of the world at that time, were factors that shaped the Greek strategy, and the approach, chosen by the dictatorial government to achieve its goals in its relations, with both Israel and the Arab World. Greece's entire effort to develop and "survive" in the international environment was burdened by the political instability within the country after the war, and especially its misfortune during the seven years, when a politically unsuitable (if not incompetent) authoritarian regime took power. Despite America's tolerance, due to the geopolitical advantages of the Greek region, the junta did not manage to "balance" between Israel and the Arab world, failing to strengthen the country in the international environment, with the national tragedy of Cyprus being the culmination of the failed seven-year rule. The present thesis, based on existing Greek and foreign-language bibliography, focuses on all the main events that characterized Greece's relations with Israel and the Arab world and additionally investigates, to the extent that the available sources allow, relations between government bodies and junta figures in the background of official interstate relations. Finally, it is estimated that the events of the period 1967 - 1974 were adequately investigated, within the scope of the present thesis, and conclusions were drawn both in general about the Greek political reality and in particular about the inadequacy of the dictatorial regime.