Η παρούσα έρευνα εξέτασε τη νοηματοδότηση του θανάτου και τις ψυχικές διεργασίες του πένθους μετά την απώλεια σημαντικού άλλου. Συλλέχθηκαν ποιοτικά δεδομένα μέσω ημιδομημένων συνεντεύξεων, στις οποίες συμμετείχαν 12 άτομα, που είχαν βιώσει την απώλεια ενός σημαντικού για τα ίδια προσώπου. Μέσω ερμηνευτικής φαινομενολογικής ανάλυσης, εξετάστηκε εις βάθος η εμπειρία τους, αναδεικνύοντας την πολυπλοκότητα και την υποκειμενικότητα του πένθους. Τα ευρήματα υπογράμμισαν τη σημασία της νοηματοδότησης στην προσαρμογή στην απώλεια, ενώ παράλληλα αποκάλυψαν τις ατομικές στρατηγικές διαχείρισης και τους τομείς που επηρεάζουν και επηρεάζονται από τη διεργασία του πένθους. Συνέβαλαν, επίσης, στην κατανόηση του πένθους ως μιας δυναμικής και πολυδιάστατης διαδικασίας, αναδεικνύοντας τη σημασία της εξατομικευμένης υποστήριξης και της συνεκτίμησης προσωπικών, κοινωνικών και πολιτισμικών παραμέτρων της απώλειας.

This research investigated the meaning-making of death and the psychological processes of bereavement following the loss of a significant other. Qualitative data were collected through semi-structured interviews with 12 individuals who had experienced the loss of a person significant to them. Through interpretive phenomenological analysis, their experience was examined in depth, highlighting the complexity and subjectivity of bereavement. The findings highlighted the importance of meaning-making in adapting to loss, while revealing individual coping strategies and areas that both influence and are influenced by the bereavement process. They also contributed to understanding bereavement as a dynamic and multidimensional process, highlighting the importance of individualised support and consideration of personal, social and cultural aspects of loss.