Εισαγωγή: Τα αυτοάνοσα νοσήματα αποτελούν μια κατηγορία διαταραχών κατά τις οποίες το ανοσοποιητικό σύστημα, αντί να προστατεύει τον οργανισμό, στρέφεται εναντίον των υγιών κυττάρων και ιστών του. Αυτή η δυσλειτουργία μπορεί να προκαλέσει χρόνια φλεγμονή και να επηρεάσει αρνητικά τη λειτουργία διαφόρων οργάνων και συστημάτων του σώματος. Αυτό συνεπάγεται σημαντική επίδραση στην ποιότητα ζωής των ασθενών, καθώς αντιμετωπίζουν δυσκολίες στη διαχείριση των συμπτωμάτων τους. Επιπλέον, οι πεποιθήσεις που διαμορφώνουν σχετικά με την ασθένειά τους συχνά επηρεάζουν τη συμμόρφωσή τους στη φαρμακευτική αγωγή, γεγονός που μπορεί να δυσχεραίνει την καθημερινότητά τους και να δημιουργεί προκλήσεις σε διάφορους τομείς της ζωής τους.

Σκοπός: Ο βασικός στόχος της παρούσας έρευνας είναι να εξετάσει πώς οι πεποιθήσεις υγείας και η κοινωνική υποστήριξη επηρεάζουν την ποιότητα ζωής και τη συμμόρφωση στη φαρμακευτική αγωγή σε ασθενείς με αυτοάνοσα νοσήματα. Επιπλέον, η μελέτη αποσκοπεί στην ανάλυση των συσχετίσεων μεταξύ δημογραφικών και κοινωνικών παραγόντων, καθώς και των δεδομένων που προέκυψαν από τα εργαλεία μέτρησης που χρησιμοποιήθηκαν.

Υλικό και Μέθοδος: Το δείγμα της παρούσας μελέτης περιλάμβανε 106 ασθενείς με αυτοάνοσα νοσήματα, πολλοί από τους οποίους παρουσίαζαν συννοσηρότητα με περισσότερες από μία αυτοάνοσες διαταραχές. Για τη συλλογή των δεδομένων χρησιμοποιήθηκαν τα εργαλεία: a. Το Πολυδιάστατο Ερωτηματολόγιο Εστίασης Ελέγχου για την Υγεία (MHLC), b. Η Πολυδιάστατη Κλίμακα Αντιλαμβανόμενης Κοινωνικής Υποστήριξης (MSPSS), c. Ο Δείκτης Ποιότητας Ζωής Missoula-VITAS (MVQOLI Version-15R) και d. Η Κλίμακα Αυτο-αποτελεσματικότητας στη Χρήση Φαρμάκων (SEAMS). Τα άτομα που συμμετείχαν ήταν ηλικίας από 18 έως 80 ετών, με μέσο όρο ηλικίας 47,8 έτη, ενώ το 58,49% των συμμετεχόντων ήταν γυναίκες.

Αποτελέσματα: Τα αποτελέσματα της μελέτης υπογραμμίζουν τη σημαντική συμβολή της κοινωνικής υποστήριξης και της ενημέρωσης στη βελτίωση τόσο της ποιότητας ζωής όσο και της συνέπειας στη λήψη της φαρμακευτικής αγωγής. Διαφαίνεται ότι οι κοινωνικές και πνευματικές πτυχές διαδραματίζουν κεντρικό ρόλο στη συνολική ευημερία των ασθενών. Η αντίληψη του ατόμου σχετικά με τον έλεγχο της υγείας του αποδεικνύεται καθοριστική για την ευεξία του, ενώ η εμπιστοσύνη στους επαγγελματίες υγείας συνδέεται με πολύπλοκες επιδράσεις. Παράλληλα, η στήριξη από το οικογενειακό περιβάλλον και σημαντικά πρόσωπα της ζωής των ασθενών λειτουργεί ενισχυτικά, ενώ η λειτουργικότητα και η γενική ευεξία αποτελούν κρίσιμους τομείς που χρήζουν ιδιαίτερης προσοχής.

Introduction: Autoimmune diseases are a group of disorders in which the immune system mistakenly attacks healthy cells and tissues instead of protecting the body. This dysfunction can lead to chronic inflammation and adversely affect the function of various organs and systems. Consequently, patients experience significant impacts on their quality of life, facing difficulties in managing their symptoms. Furthermore, their beliefs about their illness often influence medication adherence, which can complicate daily life and create challenges in multiple areas.

Aim: The primary aim of this research is to examine how health beliefs and social support influence the quality of life and adherence to medication in patients with autoimmune diseases. Additionally, the study seeks to analyze the correlations between demographic and social factors, as well as the data obtained from the measurement tools used.

Materials and Methods: The study sample included 106 patients with autoimmune diseases, many of whom had comorbidities with more than one autoimmune disorder. The following measurement tools were used for data collection a. The Multidimensional Health Locus of Control Questionnaire (MHLC), b. The Multidimensional Scale of Perceived Social Support (MSPSS), c. The Missoula-VITAS Quality of Life Index (MVQOLI Version-15R) and d. The Self-Efficacy for Appropriate Medication Use Scale (SEAMS). Participants ranged in age from 18 to 80 years, with a mean age of 47.8 years, and 58.49% of them were women.

Results: The study's findings emphasize the crucial role of social support and education in enhancing both quality of life and adherence to medication. It appears that social and spiritual dimensions play a central role in patients’ overall well-being. An individual's perception of health control is a key determinant of their well-being, while trust in healthcare professionals is associated with complex effects. Additionally, support from family and significant others serves as a reinforcing factor, whereas functionality and overall well-being emerge as critical aspects that require special attention.