Η παρούσα  εργασία εξετάζει  τη γλώσσα ως εργαλείο κατασκευής ταυτοτήτων και τις αναπαραστάσεις του φύλου  μέσα από την ανάλυση της κινηματογραφικής ταινίας «Ευτυχία». Αρχικά,  περιγράφεται το θεωρητικό πλαίσιο της σχέσης γλώσσας, φύλου και κοινωνίας υπό το πρίσμα της Κοινωνιογλωσσολογίας, καθώς και θέματα όπως τα έμφυλα στερεότυπα και ο γλωσσικός σεξισμός.  Στη συνέχεια, το μεθοδολογικό πλαίσιο αναλύει τις μεθόδους που χρησιμοποιούνται για την ανάλυση των δεδομένων, περιλαμβάνοντας την Κριτική Ανάλυση Λόγου, την κοινωνιοπολιτισμική προσέγγιση του Fairclough και τη συστημική λειτουργική γραμματική του Halliday, καθώς και την οπτική ανάλυση  των Kress & Van Leeuwen. Η κύρια ερευνητική ανάλυση εστιάζει σε πέντε σκηνές της ταινίας, οι οποίες μελετώνται μέσα από κειμενικές και οπτικές προσεγγίσεις, αποκαλύπτοντας τον τρόπο που η ταινία αναπαριστά το φύλο και τα στερεότυπα γύρω από αυτό. Στο πλαίσιο αυτής της ανάλυσης, τα αποτελέσματα δείχνουν ότι η ταινία αναπαράγει έμφυλα στερεότυπα, αλλά ταυτόχρονα προωθεί και τη δυνατότητα ανατροπής τους, αναδεικνύοντας και αμφισβητώντας τα παραδοσιακά πρότυπα μέσω των χαρακτήρων και των διαλόγων τους. Τα συμπεράσματα καταδεικνύουν ότι ο κινηματογράφος μπορεί να λειτουργήσει τόσο ως μέσο αναπαραγωγής όσο και ως εργαλείο για την αμφισβήτηση των έμφυλων ρόλων και στερεοτύπων, επισημαίνοντας τη δυναμική του στην κοινωνική αλλαγή και την αναδιαμόρφωση των φύλων στην κοινή αντίληψη.

This paper examines language as a tool for constructing identities and gendered representations through the analysis of the film Eftyhia. Initially, the theoretical framework of the relationship between language, gender, and society is described from the perspective of Sociolinguistics, along with topics such as gender stereotypes and linguistic sexism. The methodological framework then analyzes the methods used for data analysis, including Critical Discourse Analysis, Fairclough's socio-cultural approach, Halliday's systemic functional grammar and Kress & Van Leeuwen's visual analysis. The main research focuses on five scenes from the film, which are studied through textual and visual approaches, revealing how the film represents gender and the stereotypes surrounding it. In this analysis, the results show that the film reproduces gendered stereotypes, but at the same time it promotes the possibility of subverting them, highlighting and questioning traditional norms through its characters and dialogues. The conclusions suggest that cinema can function both as a means of reproduction and as a tool for challenging gender roles and stereotypes, emphasizing its potential for social change and the reformation of gender perceptions in the collective mind.