Οι κατευθυντήριες οδηγίες για τη διαχείριση της παχυσαρκίας και του Σακχαρώδη Διαβήτη
(ΣΔ) τύπου ΙΙ τονίζουν τη σημασία των αλλαγών στον τρόπο ζωής, συμπεριλαμβανομένης
της διατροφής με μειωμένες θερμίδες και της αυξημένης σωματικής δραστηριότητας. Για
να επιτευχθεί καλός μεταβολικός έλεγχος στον ΣΔ και να διατηρηθεί μακροπρόθεσμα, είναι
απαραίτητος ένας συνδυασμός αλλαγών στον τρόπο ζωής και φαρμακολογικής θεραπείας.
Η επίτευξη σχεδόν φυσιολογικής γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης, μειώνει σημαντικά τον
κίνδυνο μακροαγγειακών και μικροαγγειακών επιπλοκών. Επί του παρόντος, υπάρχουν
διάφορες θεραπείες, τόσο από του στόματος όσο και ενέσιμες, διαθέσιμες για τη θεραπεία
του ΣΔ τύπου ΙΙ. Οι αλγόριθμοι θεραπείας που έχουν σχεδιαστεί για να μειώνουν την
ανάπτυξη ή την εξέλιξη των επιπλοκών του ΣΔ τονίζουν την ανάγκη για καλό γλυκαιμικό
έλεγχο. Ο στόχος αυτής της ανασκόπησης είναι να πραγματοποιήσει μια ενημέρωση
σχετικά με τα οφέλη και τους περιορισμούς των διαφόρων φαρμάκων, τόσο των σημερινών
όσο και των μελλοντικών, για τη θεραπεία του ΣΔ τύπου ΙΙ. Η αρχική παρέμβαση θα πρέπει
να επικεντρωθεί στις αλλαγές στον τρόπο ζωής. Οι ενήλικες με ΣΔ τύπου ΙΙ που διατρέχουν
υψηλό κίνδυνο αθηροσκληρωτικής καρδιαγγειακής νόσου, καρδιακής ανεπάρκειας ή/και
χρόνιας νεφρικής νόσου, χρειάζονται θεραπευτικό σχήμα που να περιλαμβάνει παράγοντες
που αποδεδειγμένα μειώνουν τον καρδιονεφρικό κίνδυνο. Οι αναστολείς του
συμμεταφορέα γλυκόζης νατρίου 2 (SGLT-2) μειώνουν τον κίνδυνο καρδιακής
ανεπάρκειας, καρδιαγγειακών και νεφρικών επεισοδίων. Οι αγωνιστές του υποδοχέα του
πεπτιδίου-1 τύπου γλυκαγόνης (GLP-1) επιτρέπουν καλύτερο έλεγχο της γλυκαιμίας,
προάγουν την απώλεια βάρους και μειώνουν τον κίνδυνο καρδιαγγειακών επεισοδίων. Το
νεότερο, εξαρτώμενο από τη γλυκόζη ινσουλινοτρόπο πολυπεπτίδιο (GIP) και ο διπλός
αγωνιστής που ενεργοποιεί τους υποδοχείς GIP και GLP-1, βελτιώνουν τον γλυκαιμικό
έλεγχο και προάγουν μεγαλύτερη απώλεια βάρους από τους αγωνιστές του υποδοχέα GLP-
1. Τέλος, αν και δεν διαφαίνεται ότι στο εγγύς μέλλον θα θεραπευθεί οριστικά ο ΣΔ,
αναπτύσσονται νέοι, ασφαλείς και αποτελεσματικοί παράγοντες που θα βελτιώσουν την
ποιότητα ζωής των ασθενών με ΣΔ τύπου ΙΙ.
for the management of obesity and type II diabetes mellitus (DM) emphasize on
the importance of lifestyle changes, including a low calorie diet and increased physical
activity. To achieve sufficient metabolic control in type II DM and maintain it in the long
term, a combination of both lifestyle changes and pharmacological treatment is necessary.
Achieving near-normal glycated hemoglobin significantly reduces the risk of macrovascular
and microvascular complications. Currently, there are several treatments, both oral and
injectable, available for the treatment of type II DM. Treatment algorithms designed to
reduce the development and progression of type II DM complications emphasize on the
importance of the need for good glycemic control. The aim of this review is to provide an
update on the benefits and limitations of various drugs, both current and future, intended for
the treatment of type II DM. Initial intervention should focus on lifestyle changes. Adults
with type II DM who are at high risk for atherosclerotic cardiovascular disease, heart failure,
and/or chronic kidney disease require a regimen that includes agents that have been shown
to reduce cardiorenal risk. Sodium glucose cotransporter-2 (SGLT-2) inhibitors reduce the
risk of heart failure, cardiovascular and renal events. Glucagon-like peptide-1 (GLP-1)
receptor agonists allow for better glycemic control, promote weight loss, and reduce the risk
of cardiovascular events. The newer glucose-dependent insulinotropic polypeptide (GIP)
and dual agonists that activate both GIP and GLP-1 receptors lead to improved glycemic
control and promote greater weight loss than GLP-1 receptor agonists alone. Finally, several
promising new compounds are currently under development. This review addresses the
recent advances in the management of type II DM.
