Η παρούσα διπλωματική εργασία εστιάζει στο μπρεχτικό θέατρο και στη σύνδεσή του με το θέατρο για ανήλικους θεατές. Παράλληλα, γίνεται ανάλυση στο έργο που έγραψε ο Μπρεχτ για παιδιά, Αυτός που λέει Ναι και Αυτός που λέει Όχι. Πιο συγκεκριμένα, αρχικά, δίνονται πληροφορίες για τον δημιουργό Μπρεχτ, τις τέσσερις φάσεις που πλαισίωσαν τη θεατρική, εξελικτική του πορεία και τις αισθητικές – πολιτικές επιρροές που καθόρισαν το έργο του. Στη συνέχεια, αναλύεται η θεωρία του Γερμανού δραματουργού για το θέατρο, με κύρια χαρακτηριστικά την κατάργηση της ψευδαίσθησης στα θεατρικά δρώμενα, την αποστασιοποίηση και τον τρόπο που τα σκηνικά και τα κοστούμια αποτελούν ιδεολογικούς δείκτες. Ταυτόχρονα, δίνονται πληροφορίες για το επικό και το διδακτικό θέατρο, καθώς και για το διαλεκτικό θέατρο μέσα από την επιστημονική οπτική, ενώ γίνεται λόγος και για το εξειδικευμένο κοινό στο οποίο απευθυνόταν ο Μπρεχτ. Ακολουθεί μια εκτενής ανάλυση για το θέατρο που αναφέρεται σε ανήλικους θεατές, με στόχο να καταστεί σαφές ότι τα σημερινά παιδιά βιώνοντας καθημερινά τα προβλήματα και τις απαιτήσεις της σύγχρονης κοινωνίας, δικαιούνται να έρθουν σε επαφή με έργα που θα κινητοποιήσουν την κρίση και τον προβληματισμό τους, επομένως, με θεατρικά κείμενα απαλλαγμένα από στερεοτυπικές αντιλήψεις και ηθικά διδάγματα. Στο πλαίσιο αυτό, επισημαίνεται η σχέση του μπρεχτικού θεάτρου με τους ανήλικους θεατές και την εκπαίδευση, με στόχο να παρουσιαστεί η αξιοποίηση των διδακτικών έργων του Μπρεχτ στο θέατρο που απευθύνεται σε παιδιά και να αναλυθεί η εκπαιδευτική τους διάσταση, με έμφαση στη βιωματικότητα, την εποπτικότητα και τον αναστοχασμό. Το θεωρητικό μέρος κλείνει με την ανάλυση του έργου Αυτός που λέει Ναι και Αυτός που λέει Όχι, με κύριους άξονες τον θεματικό πυρήνα του έργου, την αξιοποίηση των τεχνικών του Μπρεχτ και τη διαλεκτική σημασία του «Ναι» και του «Όχι». Έπειτα, ακολουθεί το δημιουργικό μέρος, το οποίο αφορμάται από την εναλλαγή του μπρεχτικού «Ναι» και του «Όχι» με έναν πρωτότυπο τρόπο.

This diploma thesis focuses on Brechtian theatre and its connection with theatre for underage audiences. At the same time, there is an analysis of Brecht's work for children, The One Who Says Yes and The One Who Says No. More specifically, initially, information is given about the creator Brecht, the four phases that framed his theatrical, evolutionary course and the aesthetic-political influences that determined his work. Next, the theory of the German dramatist about theater is analyzed with main characteristics the abolition of illusion in theatrical events, detachment and the way sets and costumes are ideological indicators. At the same time, information is given about epic and didactic theater, as well as about dialectical theater through a scientific perspective, while there is also talk about the specialized audience to which Brecht was addressing. The following is an extensive analysis of theatre that refers to underage audiences in order to make it clear that today's children, experiencing daily the problems and demands of modern society, are entitled to come into contact with plays that will mobilize their judgment and reflection, therefore, with theatrical texts free from stereotypical perceptions and moral lessons. In this context, the relationship between Brechtian theatre and underage audiences and education is highlighted, with the aim of presenting the use of Brecht's teaching works in theatre aimed at children and analysing their educational dimension, with emphasis on experientiality, supervision and reflection. The theoretical part closes with the analysis of the work, The One Who Says Yes and The One Who Says No focusing mainly on the thematic core of the work, the use of Brecht's techniques and the dialectical meaning of "Yes" and "No". Then comes the creative part, which is triggered by the alternation of the Brechtian "Yes" and "No" in an original way.