Ο Σακχαρώδης Διαβήτης αποτελεί μεταβολική νόσο πολυπαραγοντικής αιτιολογίας με αυξημένο επιπολασμό τις τελευταίες δεκαετίες. Η πιο συχνή μορφή είναι ο Σακχαρώδης Διαβήτης τύπου 2. Η πολύπλοκη παθογένεια του οδηγεί σε υπεργλυκαιμία και διαταραχές στην μικροαγγείωση και μακροαγγείωση των ιστών με αποτέλεσμα χρόνιες επιπλοκές σε κύρια όργανα αλλά και οξείες επιπλοκές. Την τελευταία δεκαετία οι γνώσεις μας για τη νόσο και οι εξελίξεις στη θεραπεία είναι ραγδαίες και ρηξικέλευθες. Έτσι, μπορούμε να πούμε ότι οι θεραπευτικές εξελίξεις έχουν φέρει μια βαθιά τομή στην καθημερινή κλινική πρακτική της αντιμετώπισης του Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 2. Στόχος της μελέτης είναι η αξιολόγηση της κλινικής σημαντικότητας των νέων θεραπευτικών εξελίξεων στη θεραπεία του Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 2 και τα αποτελέσματα τους στην ποιότητα ζωής των ασθενών. Πραγματοποιήθηκε βιβλιογραφική αναζήτηση στη βάση δεδομένων Pubmed και συμπεριλήφθηκαν μελέτες στα αγγλικά. Τα ευρήματα μας αναδεικνύουν τα πολλαπλά οφέλη των ασθενών με Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 2 από τις νέες θεραπευτικές εξελίξεις. Η θεραπεία έχει στραφεί προς μια ασθενοκεντρική και ολιστική προσέγγιση με την επιλογή θεραπευτικών παραγόντων που εμφανίζουν πρόσθετα οφέλη όπως αποδεδειγμένη καρδιονεφρική προστασία ή/και ελαττώνουν το σωματικό βάρος. Τα αποτελέσματα των νεότερων από τους στόματος παραγόντων στις καρδιονεφρικές εκβάσεις είναι ανεξάρτητα της υπογλυκαιμικής δράσης, ενώ η υπογλυκαιμική δράση στις νέες ενέσιμες θεραπείες είναι συγκρίσιμη της ινσουλίνης και η ελάττωση του βάρους πρωτοφανής. Η ινσουλινοθεραπεία με νέα μόρια, τεχνολογίες και ευελιξία στη χορήγηση καθιστά την ευγλυκαιμία πιο εφικτή με λιγότερες παρενέργειες. Η μείωση καρδιαγγειακών και νεφρικών επιπλοκών, η ελάττωση του βάρους και η αποτελεσματικότερη επίτευξη ευγλυκαιμίας χωρίς σοβαρές ανεπιθύμητες ενέργειες και με πρακτική ευκολία έχουν βελτιώσει σημαντικά την άλλοτε πτωχή ποιότητα ζωής των ασθενών.

Diabetes Mellitus is a metabolic disease of multifactorial etiology with an increased prevalence in recent decades. The most common form is type 2 diabetes mellitus. Its complex pathogenesis leads to hyperglycemia and disorders in the microvasculature and macrovasculature of tissues, resulting in chronic complications from major organs, as well as acute complications. The last decade, our knowledge of the disease and the advances in treatments are growing fast and are groundbreaking. Thus, we can say that therapeutic advances have brought a profound change in the daily clinical practice of managing type 2 diabetes mellitus. The aim of the study is to evaluate the clinical significance of new therapeutic advances in the treatment of type 2 diabetes and their effects on patients’ quality of life. A literature search was performed in the Pubmed database and studies in English were included. Our findings highlight the multiple benefits of patients with type 2 diabetes from new therapeutic advances. Treatment has shifted towards a patient-centered and holistic approach with the selection of therapeutic agents that have additional benefits such as proven cardiorenal protection and/or reduce body weight. The effects of recent oral agents on cardiorenal outcomes are independent of hypoglycemic activity, while the hypoglycemic activity of new injectable therapies is comparable to insulin and weight loss is unprecedented. Insulin therapy with new molecules, technologies and flexibility in administration makes euglycemia more achievable with fewer side effects. The reduction of cardiovascular and renal complications, weight loss and more effective achievement of euglycemia without serious adverse effects and with practical ease have significantly improved the previously poor quality of life of these patients.