Το ξέσπασμα την πανδημίας του ιού SARS-CoV-2 αποτέλεσε σημαντικό κομμάτι της ιατρικής και βιοχημικής έρευνας τα τελευταία χρόνια. Στην παρούσα βιβλιογραφική ανασκόπηση μελετάται ο πιθανός συσχετισμός που μπορεί να υπάρχει ανάμεσα στους γενετικούς πολυμορφισμούς της βιταμίνης D και της COVID-19.

Η βιταμίνη D εμφανίζεται σε δύο μορφές D₂ και D₃ και αποτελεί μια από τις σημαντικότερες βιταμίνες για τον ανθρώπινο οργανισμό. Συντίθεται στο δέρμα με επίδραση της υπεριώδους ακτινοβολίας και μπορεί να ληφθεί επίσης από ορισμένα τρόφιμα. Οι πιο συχνοί πολυμορφισμοί που εμφανίζει η βιταμίνη D (VDR, VDBP, CYP24A1 κ.α.) φαίνεται να παίζουν σημαντικό ρόλο στα επίπεδα της βιταμίνης στον ορό του αίματος, επηρεάζοντας χιλιάδες γονίδια, ενώ το μεταβολικό μονοπάτι της βιταμίνης έχει πολλαπλές αλληλεπιδράσεις με το έμφυτο αμυντικό σύστημα αλλά και την προσαρμοστική ανοσία. Δεδομένου αυτού η βιταμίνη D έχει μελετηθεί για την επιρροή της σε ένα σύνολο ασθενειών, όπως και της COVID-19.

Τα τελευταία χρόνια η έλλειψη της βιταμίνης D έχει γίνει ολοένα και συχνότερη και η παρούσα βιβλιογραφική ανασκόπηση επικεντρώνεται στους πολυμορφισμούς που ενδεχομένως να σχετίζονται με τα χαμηλά επίπεδα βιταμίνης D στο ορό του αίματος αλλά και τον συσχετισμό που μπορεί να έχουν αυτά με την κακή έκβαση της COVID-19.

Ένα σύνολο μελετών υποστηρίζουν ότι τα επαρκή επίπεδα βιταμίνης D στο ορό συνδέονται στατιστικά σημαντικά με μειωμένη πιθανότητα για βαριά νόσηση από την COVID-19, γεγονός που εγείρει το ενδιαφέρον για την χρήση της βιταμίνης D ως ενδεχόμενης θεραπευτικής στρατηγικής. Παρόλα αυτά δεν είναι λίγες οι έρευνες των τελευταίων χρόνων που υποστηρίζουν ότι δεν γίνεται φανερή κάποια αιτιακή σχέση και πως ενδεχομένως η βαριά νόσηση από τον ιό και η έλλειψη βιταμίνης D να συμβαίνουν ταυτόχρονα για έναν ασθενή χωρίς όμως να συσχετίζονται. Πολλοί συγγραφείς επίσης ισχυρίζονται ότι η λοίμωξη του ανώτερου αναπνευστικού ίσως μειώνει τα επίπεδα της βιταμίνης. Οι απόψεις διίστανται ανάμεσα στους ερευνητές ανά τον κόσμο και παρατηρείται ότι οι μελέτες μικρότερου βεληνεκούς στις περισσότερες περιπτώσεις βρίσκουν κάποια θετική συσχέτιση, ενώ στις τυχαιοποιημένες έρευνες μεγαλύτερου εύρους δεν φαίνεται να εμφανίζεται κάποια αιτιακή σχέση. 

The outbreak of the SARS-CoV-2 pandemic has been an important part of medical and biochemical research in recent years. In this literature review, we study the possible association that may exist between genetic polymorphisms of vitamin D and COVID-19.

Vitamin D occurs in both D₂ and D₃ forms and is one of the most important vitamins for the human body. It is synthesized in the skin by the effect of ultraviolet radiation and can also be obtained from certain foods. The most frequent polymorphisms that vitamin D displays (VDR, VDBP, CYP24A1, etc.) seem to play an important role in blood serum levels of the vitamin, affecting thousands of genes, and the vitamin's metabolic pathway has multiple interactions with the innate defense system and adaptive immunity. Given this vitamin D has been studied for its influence on several diseases, including COVID-19.

Over the past few years, vitamin D deficiency has become increasingly common and this literature review focuses on polymorphisms that may be associated with low serum vitamin D levels and the association that these may have with poor outcome in COVID-19.

Several studies suggest that adequate serum vitamin D levels are statistically significantly associated with a reduced likelihood of severe COVID-19 disease outcome, raising interest in the use of vitamin D as a potential therapeutic strategy. However, there have been quite a few studies in recent years that argue that no causal relationship is evident and that it is possible that severe viral disease and vitamin D deficiency may occur simultaneously for a patient without being correlated. Many authors also claim that upper respiratory infection may reduce vitamin D levels. Opinions are divided among researchers around the world and it is observed that smaller scale studies in most cases find some positive association, while in larger scale randomized trials no causal relationship seems to appear.