Η παρούσα εργασία παρουσιάζει τη δίκη των έξι μέσα από τον τύπο της εποχής, χρησιμοποιώντας την πιο σημαντική εφημερίδα κάθε παράταξης (Ελεύθερο Βήμα, Καθημερινή, Ριζοσπάστης). Πρόκειται για τη πιο αμφιλεγόμενη δίκη της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, όπου παραπέμφθηκαν σε έκτακτο στρατοδικείο από την Επανάσταση που είχε επικρατήσει το 1922, οχτώ κατηγορούμενοι για εσχάτη προδοσία. Από αυτούς, οι έξι καταδικάστηκαν σε θάνατο και οι άλλοι δύο σε ισόβια κάθειρξη. Ακόμα και σήμερα, τα κίνητρα παραπομπής στο στρατοδικείο δεν έχουν εξακριβωθεί πλήρως, ωστόσο επικρατούσα άποψη είναι πως η Επανάσταση επιχείρησε να εξευμενίσει την οργή του λαού βρίσκοντας εξιλαστήρια θύματα, καθώς και να υποστηριχτεί η άποψη πως ο ελληνικός στρατός δε νικήθηκε, αλλά προδόθηκε. Μάλιστα, ακόμα και η ανάμειξη των ξένων πρεσβευτών δε στάθηκε αρκετή, ώστε να αντιστρέψει το κλίμα εκδίκησης που επικρατούσε τη περίοδο εκείνη. Ο διχασμός είχε επικρατήσει ολοκληρωτικά στο εσωτερικό της χώρας, γεγονός που θα εξακολουθούσε να είναι σε ισχύ και μετά το τέλος της δίκης. Οι εφημερίδες που θα παρουσιαστούν, ιδίως το Ελεύθερο Βήμα και έπειτα ο Ριζοσπάστης, κράτησαν πολύ σκληρή στάση απέναντι στους κατηγορούμενους, για τους οποίους εξ’ αρχής επιθυμούσαν την εσχάτη των ποινών. Η παρουσίαση των απόψεων ήταν πολλές φορές ωμή και κυνική. Η απόδοση της δικαιοσύνης ήταν το κύριο ζητούμενο. Αντίθετα, η Καθημερινή, εφημερίδα που αποτέλεσε βασικότατο όργανο των φιλοβασιλικών κράτησε πιο απόμακρη στάση, προσπαθώντας να ρίξει το ελληνικό ενδιαφέρον στην ανάκαμψη του κράτους εσωτερικά και εξωτερικά. Κατά τη διάρκεια της δίκης και οι τρεις εφημερίδες θα παραδεχτούν πως τα γεγονότα που εξελίσσονται στη διάσκεψη ειρήνης στη Λωζάννη είναι σημαντικότερα των γεγονότων που διαδραματίζονται εντός του στρατοδικείου, αφού εκεί θα ορίζονταν η μοίρα και το μέλλον του έθνους.

This paper presents the trial of the six through the press of the time, using the most important newspaper of each faction (Elefthero Vima, Kathimerini, Rizospastis).This is the most controversial trial in modern Greek history, in which eight individuals were referred to a special military court by the Revolution that had prevailed in 1922, charged with high treason. Of these, six were sentenced to death, while the other two were given life imprisonment. Even today, the motives behind their referral to the military court have not been fully clarified. However, the prevailing opinion is that the Revolution sought to appease the anger of the people by finding scapegoats, and to support the notion that the Greek army was not defeated, but betrayed. In fact, even the involvement of foreign ambassadors was not enough to reverse the atmosphere of vengeance that prevailed during that period. The division had fully taken hold within the country, a situation that would remain in effect even after the trial's conclusion. The newspapers that will be presented, particularly Elefthero Vima and Rizospastis, took a very harsh stance against the accused, for whom they initially sought the harshest penalty. The presentation of their views was often blunt and cynical. The pursuit of justice was the primary objective. In contrast, Kathimerini, a newspaper that was a key organ of the pro-monarchy faction, adopted a more distant stance, trying to shift Greek attention to the internal and external recovery of the state. Throughout the trial, all three newspapers would admit that the developments at the peace conference in Lausanne were more significant than the events unfolding in the military court, as it was there that the fate and future of the nation would be determined.