Die Förderung der mündlichen Sprachproduktion stellt im DaF-Unterricht (Deutsch als Fremdsprache) eine zentrale Herausforderung dar. Für viele Lernende ist das Sprechen eine der schwierigsten Sprachfertigkeiten, da es nicht nur grammatische Kenntnisse, sondern auch die Fähigkeit erfordert, diese spontan und flüssig in kommunikative Kontexte umzusetzen. Besonders in griechischen Schulen sind die Gelegenheiten zur natürlichen Sprachproduktion oft limitiert, da die Lernumgebung nicht immer authentische Kommunikationssituationen bietet. Eine vielversprechende Methode zur Förderung der mündlichen Sprachproduktion ist das aufgabenorientierte Lernen (Task-based Learning, TBL). Diese Methode ermöglicht es den Lernenden, Sprache in realitätsnahen Situationen anzuwenden, indem sie Aufgaben bearbeiten, die auf echten Kommunikationsbedürfnissen basieren. Dadurch wird nicht nur die Sprachflüssigkeit gefördert, sondern auch die Fähigkeit, Sprache in funktionalen und interaktiven Kontexten einzusetzen. Die vorliegende Diplomarbeit untersucht, ob und wie aufgabenorientiertes Lernen die mündliche Sprachproduktion im DaF-Unterricht fördern kann. Dabei wird besonderer Fokus auf die Perspektiven von Lehrkräften gelegt: Wie setzen sie aufgabenorientiertes Lernen ein, welche Herausforderungen treten auf und welche Unterstützung benötigen sie? Mithilfe eines Fragebogens wurde die Meinung von Lehrkräften erfasst, um praxisnahe Einblicke zu gewinnen. Die Ergebnisse zeigen, dass aufgabenorientiertes Lernen großes Potenzial für die Förderung der mündlichen Sprachproduktion bietet. Lehrkräfte betonen jedoch, dass der hohe Zeitaufwand, die Anpassung der Aufgaben an unterschiedliche Lernniveaus und die Verfügbarkeit geeigneter Materialien wesentliche Herausforderungen darstellen. Gleichzeitig besteht ein deutlicher Bedarf an Fortbildungen und praxisorientierten Ressourcen, um die Methode effektiver in den Unterricht zu integrieren. Diese Arbeit leistet einen Beitrag zur Diskussion über die praktische Umsetzung von aufgabenorientiertem Lernen und bietet konkrete Vorschläge zur Verbesserung der Unterrichtspraxis. Sie zeigt, dass aufgabenorientiertes Lernen nicht nur theoretisch überzeugend ist, sondern auch unter den richtigen Bedingungen eine wertvolle Methode für den DaF-Unterricht darstellt.

Η προώθηση της προφορικής παραγωγής λόγου αποτελεί κεντρική πρόκληση στη διδασκαλία των Γερμανικών ως Ξένη Γλώσσα (DaF). Για πολλούς μαθητές, η ομιλία είναι μία από τις πιο δύσκολες γλωσσικές δεξιότητες, καθώς απαιτεί όχι μόνο γραμματικές γνώσεις, αλλά και την ικανότητα να τις εφαρμόζουν αυθόρμητα και με ευχέρεια σε επικοινωνιακά συμφραζόμενα. Ειδικά στα ελληνικά σχολεία, οι ευκαιρίες για φυσική παραγωγή λόγου είναι συχνά περιορισμένες, καθώς το μαθησιακό περιβάλλον δεν προσφέρει πάντοτε αυθεντικές επικοινωνιακές καταστάσεις. Μία πολλά υποσχόμενη μέθοδος για την ενίσχυση της προφορικής παραγωγής λόγου είναι η Διδασκαλία με Βάση τις Εργασίες ή αλλιώς εργασιοκεντρική μάθηση (Task-based Learning, TBL). Η μέθοδος αυτή επιτρέπει στους μαθητές να χρησιμοποιούν τη γλώσσα σε καταστάσεις που προσομοιώνουν την πραγματικότητα, μέσω δραστηριοτήτων που βασίζονται σε πραγματικές επικοινωνιακές ανάγκες. Έτσι, ενισχύεται όχι μόνο η ευχέρεια λόγου, αλλά και η ικανότητα χρήσης της γλώσσας σε λειτουργικά και διαδραστικά συμφραζόμενα. Η παρούσα διπλωματική εργασία διερευνά εάν και πώς η εργασιοκεντρική μάθηση μπορεί να ενισχύσει την προφορική παραγωγή λόγου στη διδασκαλία των Γερμανικών ως ξένη γλώσσα. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στις απόψεις των εκπαιδευτικών: Πώς εφαρμόζουν την εργασιοκεντρική μάθηση, ποιες προκλήσεις αντιμετωπίζουν και ποια υποστήριξη χρειάζονται; Μέσω εμπειρικής έρευνας με ερωτηματολόγιο, συλλέχθηκαν απόψεις εκπαιδευτικών για την παροχή πρακτικών πληροφοριών. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι η εργασιοκεντρική μάθηση έχει μεγάλη δυναμική για την ενίσχυση της προφορικής παραγωγής λόγου. Ωστόσο, οι εκπαιδευτικοί υπογραμμίζουν ότι ο υψηλός φόρτος εργασίας, η προσαρμογή των δραστηριοτήτων σε διαφορετικά επίπεδα μάθησης και η διαθεσιμότητα κατάλληλου υλικού αποτελούν σημαντικές προκλήσεις. Παράλληλα, υπάρχει έντονη ανάγκη για επιμορφώσεις και πρακτικούς πόρους, ώστε η μέθοδος να εφαρμοστεί πιο αποτελεσματικά στην τάξη. Αυτή η εργασία συμβάλλει στη συζήτηση για την πρακτική εφαρμογή της εργασιοκεντρική μάθηση και παρέχει συγκεκριμένες προτάσεις για τη βελτίωση της διδακτικής πρακτικής. Αναδεικνύει ότι η εργασιοκεντρική μάθηση δεν είναι μόνο θεωρητικά πειστική, αλλά και ότι, υπό τις κατάλληλες συνθήκες, αποτελεί μια πολύτιμη μέθοδο για τη διδασκαλία της ξένης γλώσσας.