Σκοπός: Η παρούσα διπλωματική εργασία στοχεύει στον προσδιορισμό του επιπέδου ενσυναίσθησης ενός δείγματος Ελλήνων φοιτητών νοσηλευτικής του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, καθώς και τους προσδιοριστικούς της παράγοντες.

Μεθοδολογία: Το δείγμα της μελέτης αποτελείται από 144 φοιτητές όλων των ετών φοίτησης. Το ερευνητικό εργαλείο που χρησιμοποιήθηκε για την καταμέτρηση της ενσυναίσθησης είναι η κλίμακα Jefferson Scale of Physicians Empathy-Health Professions (JSPEHP) που χρησιμοποιείται μεταξύ των επαγγελματιών υγείας. Οι βαθμολογίες της κυμαίνονται από 20 έως 140, με υψηλότερες βαθμολογίες να υποδηλώνουν αυξημένα επίπεδα ενσυναίσθησης στους ερωτηθέντες.. Το ερευνητικό εργαλείο που χρησιμοποιήθηκε για την καταμέτρηση της σχετιζόμενης με την υγεία ποιότητα ζωής είναι το SF-12. Για την ανάλυση των δεδομένων χρησιμοποιήθηκε το στατιστικό πρόγραμμα ΙΒΜ SPSS. Για να διερευνηθεί η ύπαρξη συσχέτισης μεταξύ των μεταβλητών χρησιμοποιήθηκε ο έλεγχος ANOVA.

Αποτελέσματα: Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της μελέτης φαίνεται ότι το επίπεδο της ενσυναίσθησης στους φοιτητές νοσηλευτικής του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου κυμάνθηκε σε υψηλά επίπεδα με μέση τιμή 110,31 και τυπική απόκλιση (SD) 10,52. Η ανάλυση του έτους φοίτησης έδειξε ότι οι μέσες βαθμολογίες κυμαίνονται από 103,54 στο πρώτο έτος έως 116,50 στο πέμπτο έτος και πάνω. Η ανάλυση αποκαλύπτει στατιστικά σημαντική διαφορά (p-value<0,001) υποδηλώνοντας ότι το έτος φοίτησης επηρεάζει σημαντικά την ενσυναίσθηση. Η ύπαρξη παιδιών δείχνει στατιστικά σημαντική επίδραση στην ενσυναίσθηση (p-value = 0,0303), με τις βαθμολογίες να κυμαίνονται από 109,76 στην μη ύπαρξη παιδειών έως 123,00 στην ύπαρξη ενός παιδιού, και 119,29 στην ύπαρξη δύο παιδιών. Η ύπαρξη χρόνιας ασθένειας στο περιβάλλον παρουσιάζει στατιστικά σημαντική διαφορά (p-value = 0,0178) με τη μέση τιμή να κυμαίνεται από 111,71 σε αυτούς που δεν έχουν άτομο του άμεσου τους περιβάλλοντος με χρόνια ασθένεια, έως 107,24 σε αυτούς που έχουν. Η μέση τιμή της ποιότητας ζωής της σωματικής υγείας των φοιτητών του μεσαίου επιπέδου ενσυναίσθησης (60-100) ήταν 54,02 και των φοιτητών υψηλού επιπέδου ενσυναίσθησης (100-140) 51,18 η p-τιμή <0,001 που δείχνει στατιστικά σημαντική διαφορά. Η μέση τιμή της ποιότητας ζωής της ψυχικής υγείας των φοιτητών του μεσαίου επιπέδου ενσυναίσθησης ήταν 40,05 και των φοιτητών υψηλού επιπέδου ενσυναίσθησης 41,10, p-τιμή<0,001 υποδηλώνοντας στατιστικά σημαντική διαφορά.

Συμπεράσματα: Η σημαντική επίδραση της γονικής κατάστασης, του έτους σπουδών και των εμπειριών με χρόνιες ασθένειες σε κοντινά πρόσωπα υπογραμμίζει τη σημασία των προσωπικών και εκπαιδευτικών εμπειριών στη διαμόρφωση της ενσυναίσθησης. Επιπλέον αποδείχτηκε ότι η ενσυναίσθηση επηρεάζει την ποιότητα ψυχικής υγείας καθώς και σωματική υγείας των φοιτητών νοσηλευτικής. Προσαρμοσμένες εκπαιδευτικές στρατηγικές, αναστοχαστικές πρακτικές πόροι για τη διαχείριση της κόπωσης της ενσυναίσθησης και η εξασφάλιση διαχειρίσιμου φόρτου εργασίας μπορούν να βοηθήσουν στην καλλιέργεια μιας γενιάς νοσηλευτών εξοπλισμένων με την ενσυναίσθηση και τη συναισθηματική νοημοσύνη που απαιτούνται για τη σωστή φροντίδα των ασθενών.

Objectives: This thesis aims to determine the level of empathy of a sample of Greek nursing students of the University of Peloponnese, as well as its determinants.

Methods: The study sample consists of 144 students of all years of study. The research tool used to measure empathy is the Jefferson Scale of Physicians Empathy-Health Professions (JSPEHP) used among health professionals. Its scores range from 20 to 140, with higher scores indicating increased levels of empathy in respondents. The research instrument used to measure health-related quality of life is the SF-12. The statistical program IBM SPSS was used for data analysis. ANOVA test was used to investigate the existence of correlation between the variables.

Results: According to the results of the study, it appears that the level of empathy among nursing students of the University of Peloponnese was high with a mean value of 110.31 and a standard deviation (SD) of 10.52. The analysis of the year of study showed that the mean scores ranged from 103.54 in the first year to 116.50 in the fifth year and above. The analysis reveals a statistically significant difference (p-value<0.001) suggesting that year of attendance significantly affects empathy. Having children shows a statistically significant effect on empathy (p-value = 0.0303), with scores ranging from 109.76 on having no children to 123.00 on having one child, and 119.29 on having two children. Having a chronic illness in the environment shows a statistically significant difference (p-value = 0.0178) with mean scores ranging from 111.71 in those who do not have a person in their immediate environment with a chronic illness, to 107.24 in those who do. The mean value of physical health quality of life of students of medium level of empathy (60-100) was 54.02 and high level of empathy (100-140) was 51.18 p-value <0.001 showing statistically significant difference. The mean value of mental health quality of life of students of medium level of empathy was 40.05 and high level of empathy students was 41.10, p-value<0.001 indicating statistically significant difference.

Conclusions: The significant influence of parental status, year of study and experiences with chronic illness in close people underlines the importance of personal and educational experiences in shaping empathy. Furthermore, empathy was shown to influence the quality of mental health as well as physical health of nursing students. Tailored educational strategies, reflective practice resources to manage empathy fatigue, and ensuring manageable workloads can help cultivate a generation of nurses equipped with the empathy and emotional intelligence needed for proper patient care.