ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Η επαγγελματική εξουθένωση αποτελεί ένα σύνδρομο που προκαλείται από την παρατεταμένη έκθεση του ατόμου σε χρόνιους εργασιακούς στρεσογόνους παράγοντες. Η επαγγελματική εξουθένωση, παρόλο που αφορά σε όλα τα επαγγέλματα και τομείς εργασίας, είναι ιδιαίτερα συχνή ανάμεσα στους επαγγελματίες ψυχικής υγείας. Το σύνδρομο αυτό έχει δυσμενείς επιπτώσεις στην υγεία του ατόμου, την ποιότητα ζωής του και την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών υγείας.

ΣΚΟΠΟΣ: Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι η διερεύνηση των επιδράσεων της επαγγελματικής εξουθένωσης στην ποιότητα ζωής επαγγελματιών ψυχικής  υγείας.

ΜΕΘΟΔΟΣ: Πραγματοποιήθηκε μια συγχρονική μελέτη σε δείγμα 144 επαγγελματιών ψυχικής υγείας. Για τη συλλογή των δεδομένων χρησιμοποιήθηκε ένα ειδικά διαμορφωμένο ερωτηματολόγιο το οποίο περιλάμβανε τρεις ενότητες: α) το ερωτηματολόγιο δημογραφικών και εργασιακών στοιχείων β) την Κλίμακα Copenhagen Burnout Inventory (CBI) για τη μέτρηση της επαγγελματικής εξουθένωσης  και γ) την Επισκόπηση Υγείας SF-36 για τη μέτρηση της ποιότητας ζωής. Οι συντελεστές αξιοπιστίας alpha του Cronbach για το CBΙ και για το SF-36 ήταν άνω του αποδεκτού ορίου (0,7) και κατά συνέπεια υπήρχε αποδεκτή αξιοπιστία των συγκεκριμένων ερωτηματολογίων.

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Από τα αποτελέσματα της παρούσας μελέτης φάνηκε ότι η επαγγελματική εξουθένωση στους  επαγγελματίες ψυχικής υγείας του δείγματος είχε μέση τιμή  54,9 στην  προσωπική εξουθένωση,  49,2 στην εργασιακή εξουθένωση και 40,2 στην εξουθένωση που σχετίζεται με τη συναναστροφή με τους λήπτες των υπηρεσιών υγείας. Όσον αφορά στην ποιότητα ζωής των συμμετεχόντων, τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν ότι η σωματική διάσταση της ποιότητας ζωής τους είχε μέση τιμή 47,8  και  η ψυχική διάσταση της ποιότητας ζωής τους 40,4. Βρέθηκε σημαντική αρνητική συσχέτιση μεταξύ όλων των διαστάσεων της επαγγελματικής εξουθένωσης και ποιότητας ζωής. Το φύλο, το επάγγελμα, η εργασία σε ενδονοσοκομειακή δομή, το ωράριο εργασίας, η ικανοποίηση από την αμοιβή και η ικανοποίηση από τη συνεργασία με τους συναδέλφους συσχετίζονταν με μία ή περισσότερες διαστάσεις της επαγγελματικής εξουθένωσης. Αντίστοιχα, βρέθηκε ότι το επάγγελμα, η ικανοποίηση από την αμοιβή, η ικανοποίηση από τη συνεργασία με τους συναδέλφους και η ηλικία επηρέαζαν κάποιες από τις διαστάσεις της ποιότητας ζωής.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Επιβεβαιώθηκε ότι η επαγγελματική εξουθένωση επηρεάζει αρνητικά  σε σημαντικό βαθμό την ποιότητα ζωής των επαγγελματιών ψυχικής υγείας. Η επαγγελματική εξουθένωση των επαγγελματιών αυτών φάνηκε να επηρεάζεται σε μεγαλύτερο βαθμό από προσωπικούς και εργασιακούς παράγοντες και λιγότερο από παράγοντες που σχετίζονται με τη συναναστροφή με τους λήπτες των υπηρεσιών υγείας. Περαιτέρω μελέτες μπορεί να εστιαστούν στη διερεύνηση των παραγόντων αυτών. Τα αποτελέσματα υποδηλώνουν την ανάγκη λήψης μέτρων για την πρόληψη-περιορισμό του συνδρόμου επαγγελματικής εξουθένωσης στους επαγγελματίες ψυχικής υγείας.

INTRODUCTION: Burnout is a syndrome caused by prolonged exposure to chronic work stressors. Although burnout affects all occupations and work sectors, it is particularly common among mental health professionals. This syndrome has adverse effects on the individual's health, quality of life, and the quality of health services provided.

PURPOSE: The aim of this study is to investigate the impact of burnout on the quality of life of mental health professionals.

METHODS: A cross-sectional study was conducted on a sample of 144 mental health professionals. A specially designed questionnaire was used to collect data, which included three sections: a) a demographic and work-related questionnaire b) the Copenhagen Burnout Inventory (CBI) to measure burnout and c) the SF-36 Health Survey to measure quality of life. The Cronbach's alpha reliability coefficients for the CBI and SF-36 were above the acceptable threshold (0.7) and thus the questionnaires’ reliability was acceptable.

RESULTS: The results of the present study showed that burnout among the mental health professionals of the sample had a mean value of 54.9 on personal burnout, 49.2 on work-related burnout and 40.2 on burnout related to interaction with health service recipients. Regarding the quality of life of the participants, the results of the survey showed that the physical dimension of their quality of life had a mean value of 47.8 and the mental dimension of their quality of life had a mean value of 40.4. A significant negative correlation was found among all dimensions of burnout and quality of life. Gender, occupation, working in an inpatient setting, working hours, pay satisfaction and satisfaction with cooperation with colleagues were associated with one or more dimensions of burnout. Similarly, occupation, pay satisfaction, satisfaction with cooperation with colleagues, and age were found to influence some of the dimensions of quality of life.

CONCLUSIONS: It was confirmed that burnout has a significant negative impact on the quality of life of mental health professionals. The burnout of these professionals appeared to be influenced to a greater extent by personal and work-related factors and less by factors related to interaction with health service recipients. Further studies may focus on investigating these factors. The results suggest the need for measures to be taken in order to prevent or mitigate burnout syndrome in mental health professionals.